Opinie użytkownika
Niestety oczekiwałam czegoś więcej: więcej humoru, anegdot i przede wszystkim-obiektywizmu.
Pokaż mimo toTo trzecia biografia Anny Kamińskiej. Dla mnie najciekawsza, ale może sama bohaterka jest mi bliższa… Książka dobrze przemyślana, bardzo ciekawa, wyczerpująca temat. Polecam
Pokaż mimo toNiestety ale jakość spada z każdą książką. Ta nudziła od samego początku, wątek współczesny irytujący. Książkę czytałam bardzo długo a przy końcu byłam już zła jak można z powieści obyczajowej zrobić tanie romansidło. Moim zdaniem autorce wychodzi jedynie opis wątków historycznych -i chyba na tym powinna poprzestać.
Pokaż mimo toZapowiadała się ciekawie, niestety rozwleczenie i tendencyjne tematy sprawiły że baaardzo się tą książką zmęczyłam.
Pokaż mimo toMieszane uczucia- z jednej strony coś innego, próbowałam zrozumieć. Z drugiej strony poplątanie z pomieszaniem do tego niebotycznie rozlazłe.
Pokaż mimo to
Na książki p. Wiśniewskiego zawsze czekałam z niecierpliwością. Do teraz. Niestety cały zamysł "co autor miał na myśli" został przytłoczony przez przypisywanie bardzo młodym bohaterom nierealnej wiedzy i mądrości życiowej, jasno ukierunkowanych opinii politycznych - wręcz propagandy! I samowychwalanie się pod niebiosa.
Panie Wiśniewski - to nie przystoi.
Dawno nie spotkałam się z książką która tak wyczerpuje temat, która uczy dzięki rzetelnym informacjom przedstawionym świetnym warsztatem pisarskim. Polecam
Pokaż mimo toPrzeczytałabym szybciej i z większą przyjemnością gdyby nie rażące wstawki upodobań politycznych autorki i nazwiska bohaterów. Sama akcja przewidywalna, miejscami naiwna. Ja Pani Grocholi już podziękuję.
Pokaż mimo toZ książki dowiedziałam się wielu ciekawostek, faktów z życia Hitlera, jednak naiwny sposób narracji który bardzo mi przeszkadzał w czytaniu i momentami wzbudzał konsternację spowodował znaczne obniżenie oceny.
Pokaż mimo to
To moje pierwsze spotkanie z książką Jerzego Stuhra i odczucie po przeczytaniu?
Wybijający się obraz własnego EGO - które znacznie przysłoniło mi ogromną inteligencję, bystrość i talent aktora którego skądinąd bardzo cenię. Ostatni rozdział bardzo mnie poruszył : ciężka choroba, przewartościowanie życia. Szacunek.
To piąta książka Remigiusza Mroza i jak dotąd najsłabsza. Owszem-mroczny klimat przedwojennej Warszawy dał się wyczuć, ale wszystko pozostałe bez polotu i niespójne. Od połowy miałam wrażenie że pisane na siłę. Ciągłe przerzucanie fabuły z miejsca na miejsce chyba miało powodować budowanie napięcia, w moim odczuciu budowało coraz więcej irytacji...
Pokaż mimo toNa wskroś prawdziwe, intymne i baaardzo smutne. Nie dałam rady przeczytać całej książki "od deski do deski"- musiałam przeszywać lżejszymi i weselszymi pozycjami. Na pewno sięgnę po inne książki tego autora.
Pokaż mimo toDałam się zawieść szumnym zapowiedziom na okładce: "bestseller, nie mogłam się oderwać, pomysłowa!" Moim zdaniem: nudna,płytka zakończenia domyśliłam się w połowie. I z pewnością nie jest to thriller !
Pokaż mimo to
Znajoma pożyczyła mi 2 tomy. Przeczytałam 2/3 z pierwszego i oddałam jej z powrotem -nie dałam rady dobrnąć do końca. Większego gniota nie czytałam.
Fabuła jak z czasopisma dla nastolatek typu Bravo Girl, język płytki, postacie bez cienia osobowości. Przeraża mnie że coś tak mizernego może stać się bestsellerem.
Po przeciętnych "coś pożyczonego" i "coś niebieskiego" tą książkę uznaję za bardzo słabą. Początek przeczytałam bez entuzjazmu, środek z oporem i bardzo pobieżnie, koniec to męczarnia. Coś w stylu amerykańskich filmów - spłycony problem, identyczne tło, zakończenie które znasz na początku. Słabizna.
Pokaż mimo to