Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że mało kto jak Agnieszka Kulbat potrafi rozłożyć psychologię postaci na czynniki pierwsze. W jej wykonaniu Nestka, Anastazja i Igor to nie postacie literackie, a autentyczne osoby, w których psychikę wchodzimy, a raczej w jej mroczne odmęty. Bo na dobrą sprawę świat przedstawiony nie jest tak kolorowy jak okładka. Miejscami wręcz przypomina świat z filmu Joker lub Requiem dla snu. Tu nie ma postaci pozytywnych, każdy jest w jakimś stopniu zepsuty z różnych powodów. Mamy nie tylko nastolatki, które trudno miejscami polubić, ale też ich rodziców, których tym bardziej nie da się polubić. Wystarczy, że powiem, że akcja dzieje się w elitarnym liceum, więc możecie sobie dopowiedzieć, co takiego może się dziać. Bardzo mi się podobała sama końcówka i słowo od autorki, było to dobre dopełnienie całości.
🌺
„Bojkot” utwierdził mnie w przekonaniu, że mogą istnieć dobre kryminały i thrillery dla młodzieży, które są niezwykle głębokie i przemyślane. Styl autorki jest obłędny i dzięki niemu jak już się zacznie czytać, to nie można skończyć. Czekam na kolejne jej książki!

❤️Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Mięta ❤️

Zacznę od tego, że mało kto jak Agnieszka Kulbat potrafi rozłożyć psychologię postaci na czynniki pierwsze. W jej wykonaniu Nestka, Anastazja i Igor to nie postacie literackie, a autentyczne osoby, w których psychikę wchodzimy, a raczej w jej mroczne odmęty. Bo na dobrą sprawę świat przedstawiony nie jest tak kolorowy jak okładka. Miejscami wręcz przypomina świat z filmu...

Pomimo tego, że znam styl i twórczość autorki trochę obawiałam się zacząć „Bujdę”. Zwykle gdy widzę tyle pozytywnych opinii podchodzę do historii z dystansem, bo jednak idealna książka nigdy nie powstanie. Ale przeczytałam i powiem wprost: dawno nie miałam do czynienia z historią, która porwałaby mnie od pierwszego zdania. Jest to kryminalna i młodzieżowa perełka, która skrada serce swoim mrokiem, tajemniczością i klimatem. Jest to typ historii obok której nie da się przejść obojętnie. Jednocześnie to nie jest tylko kryminał, a raczej głęboka opowieść o traumie, żałobie, emocjach, a przede wszystkim o odnalezieniu na nowo sensu życia i swojej tożsamości. Jednak jest to książka wymagająca, na odpowiedni czas w życiu. Nie bez powodu jest ona dla czytelników 16+, a w środku znajduje się ostrzeżenie dotyczące tematów poruszanych w treści. Dlatego nie powiem „Czytajcie Bujdę!”, tylko: jeśli czujecie, że jesteście gotowi na tę historię, to warto po nią sięgnąć.
🖤
„Bujda” to historia wciągająca, trudna, miejscami szokująca i wzbudzająca emocje. Już pierwsze zdanie sprawia, że nie czyta się tego jako zwykłej książki. Tak jak jest to pewna podróż Kaliny i Dawida, tak samo jest to pewna podróż dla czytelnika, w którą warto się kiedyś udać.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Mięta 💕

Pomimo tego, że znam styl i twórczość autorki trochę obawiałam się zacząć „Bujdę”. Zwykle gdy widzę tyle pozytywnych opinii podchodzę do historii z dystansem, bo jednak idealna książka nigdy nie powstanie. Ale przeczytałam i powiem wprost: dawno nie miałam do czynienia z historią, która porwałaby mnie od pierwszego zdania. Jest to kryminalna i młodzieżowa perełka, która...

[współpraca recenzencka]

Już wcześniej miałam do czynienia z grą paragrafową od wydawnictwa Muduko, a konkretniej to z „Koszmarem Alicji w Krainie Czarów”. Jednak teraz mam wrażenie, że był to zaledwie wierzchołek ogromnej góry lodowej gier książkowych. Dracula skradł moje serce z prostego powodu: można wybrać stronę konfliktu. Można być jednym z łowców, ale można też być samym Draculą. Niby mała rzecz, a dała ogrom radości podczas gry. Rozgrywka jest ciekawa, a fabuła przemyślana. Zauważyłam też lekką zmianę stylu autora. W Alicji były opisy świata, ale ewidentnie Green skupił się tam na rozgrywce. Tutaj wszystko wydaje się bardziej przemyślane, pełne gotyckiego stylu nie tylko w historii, ale w i opisie lokalizacji. Czy więc jest idealnie? No niezbyt.🙈 Przede wszystkim pomimo tego, że mamy do wyboru kilku łowców i Dracule, to jednak sama rola gracza nie są zbyt duża. Czasami wybory ograniczają się jedynie do pójścia w lewo lub w prawo. Koncept był świetny i jako książka jest to świetna historia, ale jako gra to jednak czułam, że mam dużo mniejszy wpływ na losy bohaterów niż w przypadku Alicji.
🐦‍⬛
„Dracula. Klątwa Wampira” to wciągająca historia i interesująca gra. Jest bardzo rozbudowana i z pewnością nie można się przy niej nudzić. Jest to już moje 3 zetknięcie z tego typu grami i jestem tak samo zachwycona jak za pierwszym razem.^^

[współpraca recenzencka]

Już wcześniej miałam do czynienia z grą paragrafową od wydawnictwa Muduko, a konkretniej to z „Koszmarem Alicji w Krainie Czarów”. Jednak teraz mam wrażenie, że był to zaledwie wierzchołek ogromnej góry lodowej gier książkowych. Dracula skradł moje serce z prostego powodu: można wybrać stronę konfliktu. Można być jednym z łowców, ale można też być...