Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja już dawno zapomniałem jak się uśmiechać.

Ja już dawno zapomniałem jak się uśmiechać.

-Tacy właśnie są ludzie, Sebastianie! -Owszem...od Diabła odróżnia was dogłębna i niepojęta przewrotność. Do tego obłuda. Walczycie z taką desperacją gotowi osiągnąć swój cel kosztem innych. Kradniecie i jesteście okradani, powtarzając w kółko te same wymówki...a mimo to ciągle uparcie pragniecie pochwycić horyzont za szczytami gór. Właśnie dlatego ludzie są tacy interesujący.

-Tacy właśnie są ludzie, Sebastianie! -Owszem...od Diabła odróżnia was dogłębna i niepojęta przewrotność. Do tego obłuda. Walczycie z taką desperacją gotowi osiągnąć swój cel kosztem innych. Kradniecie i jesteście okradani, powtarzając w kółko te same wymówki...a mimo to ciągle uparcie pragniecie pochwycić horyzont za szczytami gór. Właśnie dlatego ludzie są tacy interesujący.

Są pewne rzeczy, których nie odzyskamy za żadną cenę.

Są pewne rzeczy, których nie odzyskamy za żadną cenę.

- Jestem ładny? - [...] - Tylko szczerze. - Ładny to lekka przesada. Powiedzmy: "Interesujący". Albo: "Trudno oderwać od ciebie wzrok". - Oh. Jak od blasku słońca? - Myślałem raczej o katastrofie kolejowej.

- Jestem ładny? - [...] - Tylko szczerze. - Ładny to lekka przesada. Powiedzmy: "Interesujący". Albo: "Trudno oderwać od ciebie wzrok". - Oh. Jak od blasku słońca? - Myślałem raczej o katastrofie kolejowej.

-Czasem wydaje mi się że jesteśmy jak liście na wietrze - odezwała się. - Niby jesteśmy panami samych siebie, ale tak naprawdę nic od nas nie zależy.

-Czasem wydaje mi się że jesteśmy jak liście na wietrze - odezwała się. - Niby jesteśmy panami samych siebie, ale tak naprawdę nic od nas nie zależy.

- Z czym wiązałaby się taka przyjaźń? - No cóż, w środy będziemy składać Szatanowi kota w ofierze.

- Z czym wiązałaby się taka przyjaźń? - No cóż, w środy będziemy składać Szatanowi kota w ofierze.

Zza zamkniętych drzwi dobiegał niski, ale zaskakująco melodyjny głos Eliaha, tak powabny, że poczułem mrowienie w brzuchu. Złapałem się na tym, że co rusz mimowolnie odwracam głowę i spoglądam na drzwi, za którymi przebywał wraz z księżną. - Tyle miesięcy razem - westchnąłem z niedowierzaniem. - Tyle wieczorów we wspólnym towarzystwie, tyle wypraw, ognisk i pijatyk, a ten ani razu gęby nie otworzył. - To przez cycki - powiedział bard z pewnym żalem i pyknął z fajki. - Cycki, Kociołek, tyle spraw załatwiają, że głowa mała.

Zza zamkniętych drzwi dobiegał niski, ale zaskakująco melodyjny głos Eliaha, tak powabny, że poczułem mrowienie w brzuchu. Złapałem się na tym, że co rusz mimowolnie odwracam głowę i spoglądam na drzwi, za którymi przebywał wraz z księżną. - Tyle miesięcy razem - westchnąłem z niedowierzaniem. - Tyle wieczorów we wspólnym towarzystwie, tyle wypraw, ognisk i pijatyk, a ten ani ...

- Jestem śmiertelnie poważny, Rayn. - Śmiertelnie to ty byłeś ranny.

- Jestem śmiertelnie poważny, Rayn. - Śmiertelnie to ty byłeś ranny.

- Cały jesteś we krwi. Séverin zerknął na swoje ubranie. - O dziwo, nie umknęło to mojej uwadze. - Umierasz? - Nie bardziej niż zwykle.

- Cały jesteś we krwi. Séverin zerknął na swoje ubranie. - O dziwo, nie umknęło to mojej uwadze. - Umierasz? - Nie bardziej niż zwykle.

W tych czasach trzeba było dbać o siebie i swoich bliskich. O nikogo więcej. Nauczyli się już, że obcym nie należy ufać.

W tych czasach trzeba było dbać o siebie i swoich bliskich. O nikogo więcej. Nauczyli się już, że obcym nie należy ufać.

Lud chce być oszukiwany, więc należy go mamić. Ostatecznie chrześcijańscy kapłani czynią to z dużym powodzeniem od ponad tysiąca lat.

Lud chce być oszukiwany, więc należy go mamić. Ostatecznie chrześcijańscy kapłani czynią to z dużym powodzeniem od ponad tysiąca lat.

Śmierć bywa korzystna. Zwłokami można użyźniać ziemię.

Śmierć bywa korzystna. Zwłokami można użyźniać ziemię.

Las był dobry dla tych, którzy byli dobrzy dla niego.

Las był dobry dla tych, którzy byli dobrzy dla niego.

- Uciekaj, Rayn - szepnął książę, wyraźnie starając się nie pokazywać po sobie bólu, choć Rayn doskonale czuła go w swojej duszy. — Szkoda tylko, że zabijałem bez wahania i przejechałem dla ciebie pół kraju na darmo.

- Uciekaj, Rayn - szepnął książę, wyraźnie starając się nie pokazywać po sobie bólu, choć Rayn doskonale czuła go w swojej duszy. — Szkoda tylko, że zabijałem bez wahania i przejechałem dla ciebie pół kraju na darmo.