Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna, nostalgiczna historia osadzona w powojennym Wrocławiu.Główny bohater-jednocześnie narrator- z dużą dozą humoru i dystansu opowiada o trudnej, często absurdalnej rzeczywistości PRL-u widzianej oczami dziecka, nastolatka i wreszcie dorosłego mężczyzny. Secesyjna kamienica, w której mieszka z rodziną, jest miejscem wielu tajemnic, zbrodni, a także miłości -ewoluującej, fascynującej, nie zawsze łatwej, ale zawsze najważniejszej. Ta opowieść zachwyci czytelnika wartką narracją, genialnymi dialogami, zaskoczy nieoczekiwanymi zwrotami akcji, połączeniem baśniowości i realizmu, subtelności i trywialności.

Piękna, nostalgiczna historia osadzona w powojennym Wrocławiu.Główny bohater-jednocześnie narrator- z dużą dozą humoru i dystansu opowiada o trudnej, często absurdalnej rzeczywistości PRL-u widzianej oczami dziecka, nastolatka i wreszcie dorosłego mężczyzny. Secesyjna kamienica, w której mieszka z rodziną, jest miejscem wielu tajemnic, zbrodni, a także miłości -ewoluującej,...

W najnowszej powieści Piotra Adamczyka znów odnalazłam ten niezwykły klimat, do którego przyzwyczaiłam się podczas lektury "Domu tęsknot", znów poczułam to nieuchwytne coś, co sprawiło, że od książki nie mogłam się po prostu oderwać, że czytałam ją niemal jednym tchem.
Jest to rewelacyjna, poruszająca, zapadająca w serce i pamięć fabuła. Obraz narodu dotkniętego obłędem Hitlera, który w środku Europy wraz ze swoją świtą tworzy ludzką fermę przystosowaną do rozmnażania blond nadludzi.
Właśnie ta mroczna historia ośrodka Lebensbornu jest tłem dla losów pięknej Charlotte, zakochanej bez pamięci w Adolfie Zieglerze, cynicznym, miernym "malarzu włosów łonowych". Obsesyjna miłość i pożądanie z czasem przekształcą się w nienawiść, która popchnie Charlotte do zemsty i skomplikuje losy innych bohaterów, a w przyszłości także jej syna.
"Ferma blond" to doskonała powieść. Na jej kartach można znaleźć historię- równie przejmującą, jak ta z pierwszej linii frontu, historię czekającą na odkrycie, pełną zagadek i niedomówień. Polecam!

W najnowszej powieści Piotra Adamczyka znów odnalazłam ten niezwykły klimat, do którego przyzwyczaiłam się podczas lektury "Domu tęsknot", znów poczułam to nieuchwytne coś, co sprawiło, że od książki nie mogłam się po prostu oderwać, że czytałam ją niemal jednym tchem.
Jest to rewelacyjna, poruszająca, zapadająca w serce i pamięć fabuła. Obraz narodu dotkniętego obłędem...

Niesamowita, trzymająca w napięciu i poruszająca historia. Przez cały czas czytelnik staje przed dylematem: Kto zwycięży? Annie, ofiara wyrodnej, psychopatycznej matki czy wrażliwa, współczująca Milly? Jak daleko pada jabłko od jabłoni? Empatia czy okrucieństwo? Litość czy bezwzględność? Czego więcej odnajdziemy z najciemniejszych zakamarkach ludzkiej duszy? Czy doświadczanie zła ze strony najbliższej osoby nieodwracalnie zabija to, co w dziecku dobre? A może dzięki złu dobro objawi się w całej swojej sile, by dać rozgrzeszenie i uwolnić od demonów przeszłości?

Oszczędna, prosta forma jest atutem tej książki.
Zdecydowanie polecam.

Niesamowita, trzymająca w napięciu i poruszająca historia. Przez cały czas czytelnik staje przed dylematem: Kto zwycięży? Annie, ofiara wyrodnej, psychopatycznej matki czy wrażliwa, współczująca Milly? Jak daleko pada jabłko od jabłoni? Empatia czy okrucieństwo? Litość czy bezwzględność? Czego więcej odnajdziemy z najciemniejszych zakamarkach ludzkiej duszy? Czy...

Po przeczytaniu tej książki można tylko westchnąć: jaka szkoda, że sztuka epistolarna odchodzi, a może już odeszła, do lamusa.
Różni ludzie w różnym czasie, różne nastroje, różne sytuacje, różne historie... Wszystko zamknięte w tym niezwykłym zbiorze listów.
Otwieram książkę i nie wiem, kogo spotkam na jej stronach, czyje losy się skrzyżują gdzieś między słowami. Jakie emocje szarpną moją duszą.
To rzeczywiście są listy niezapomniane.

Po przeczytaniu tej książki można tylko westchnąć: jaka szkoda, że sztuka epistolarna odchodzi, a może już odeszła, do lamusa.
Różni ludzie w różnym czasie, różne nastroje, różne sytuacje, różne historie... Wszystko zamknięte w tym niezwykłym zbiorze listów.
Otwieram książkę i nie wiem, kogo spotkam na jej stronach, czyje losy się skrzyżują gdzieś między słowami. Jakie...

Urzekająca, wspaniała, osobista historia o uważności- w kontaktach z ludźmi oraz w przeżywaniu zwykłych chwil. Pokazuje, że rzeczy małe i z pozoru nieistotne mogą stać się źródłem czegoś niezwykłego, jeśli tylko damy się im porwać.
Eric odkrywa, że lekcje muzyki uczyniły z niego wirtuoza życia.

Urzekająca, wspaniała, osobista historia o uważności- w kontaktach z ludźmi oraz w przeżywaniu zwykłych chwil. Pokazuje, że rzeczy małe i z pozoru nieistotne mogą stać się źródłem czegoś niezwykłego, jeśli tylko damy się im porwać.
Eric odkrywa, że lekcje muzyki uczyniły z niego wirtuoza życia.

Bez wahania mogę powiedzieć, że ta książka jest dla mnie literackim zjawiskiem nadprzyrodzonym.Jej fenomen zadziwia mnie niezmiennie od chwili, gdy po raz pierwszy wzięłam ją do ręki, a było to wiele lat temu. Towarzyszyła mi w różnych momentach mojego życia. Olśniewała wieloznacznością, symboliką, przenikaniem sacrum i profanum, miłością silniejszą nie tylko od śmierci, ale i od konwenansów. Nie zapomnę nigdy, jak bardzo zaskoczyła mnie biblijna historia Jeszui włożona w usta Wolanda, Władcy Ciemności. Niemal fizycznie odczuwałam cierpienie Piłata, jego rozterki moralne i samotność.Wizja ocalonej z ognia powieści stała się w moich oczach symbolem wolności, której nie da się tak po prostu zabić, gdy staje się niewygodna. No i Małgorzata, kobieta dumna, silna tęsknotą, zdeterminowana, gotowa na pakt z diabłem, byle tylko odnaleźć i ocalić Mistrza, byle tylko być blisko niego.
Po prostu mistrzostwo świata!

Bez wahania mogę powiedzieć, że ta książka jest dla mnie literackim zjawiskiem nadprzyrodzonym.Jej fenomen zadziwia mnie niezmiennie od chwili, gdy po raz pierwszy wzięłam ją do ręki, a było to wiele lat temu. Towarzyszyła mi w różnych momentach mojego życia. Olśniewała wieloznacznością, symboliką, przenikaniem sacrum i profanum, miłością silniejszą nie tylko od śmierci,...

Zaskakująca książka. Zarówno w warstwie fabularnej, jak i narracyjnej. Warto wybrać się w tę tajemniczą podróż Koleją Transsyberyjską, żeby odpowiedzieć sobie na pytania o sens i cel własnej życiowej podróży, o jej kres, o tych, którzy nam w tej podróży towarzyszą.

Rzeczywistość miesza się na kartach tej powieści z nierzeczywistością, sen i jawa przenikają się niepostrzeżenie i nic do końca nie jest pewne.
Śmierć zdaje się wyprzedzać życie, miłość miesza się ze zdradą i nienawiścią. Powoli poznajemy bohaterów,a spoglądając w ich przeszłość, zaczynamy lepiej rozumieć zaskakujące często reakcje i decyzje. Czy katastrofa kolejowa jest dla nich końcem czy początkiem? A czym byłaby dla nas? Maja Wolny nie odpowiada wprost na pytania, ale pozwala im zaistnieć i prowokuje do szukania odpowiedzi.

Zaskakująca książka. Zarówno w warstwie fabularnej, jak i narracyjnej. Warto wybrać się w tę tajemniczą podróż Koleją Transsyberyjską, żeby odpowiedzieć sobie na pytania o sens i cel własnej życiowej podróży, o jej kres, o tych, którzy nam w tej podróży towarzyszą.

Rzeczywistość miesza się na kartach tej powieści z nierzeczywistością, sen i jawa przenikają się...

"Uratuj mnie" to opowieść poruszająca do głębi. Opowieść o wieloletniej walce Rachel Reiland z pogranicznym zaburzeniem osobowości, chorobą, która rujnowała jej życie, zdrowie i relacje z innymi ludźmi. Nie jest to łatwa lektura. Wraz z autorką zanurzamy się bowiem w świecie ekstremów, bo terapia to prawdziwy rollercoaster.

Czarno- białe widzenie rzeczywistości, skłonność do autodestrukcyjnych, niebezpiecznych zachowań, całkowita niestabilność emocjonalna, skłonności samobójcze, nieopanowany gniew, ataki furii, depresja, anoreksja- to tylko niektóre problemy, z jakimi zmagała się Rachel, a wraz z nią także jej mąż i dzieci.

Wielu lekarzy unika pacjentów dotkniętych tą chorobą, ponieważ rokowania są kiepskie. Pacjenci reagują w sposób gwałtowny i nieprzewidywalny, trudno nad nimi zapanować. Jednak Rachel ma szczęście. Trafia na dobrego psychiatrę- terapeutę. Jego profesjonalizm, nieprawdopodobne oddanie, cierpliwość, zrozumienie i zaangażowanie ratują jej życie.
Dzięki notatkom prowadzonym przez cztery lata intensywnej terapii psychoanalitycznej powstała ta książka. Polecam ją wszystkim zainteresowanym problemami osobowości borderline.

"Uratuj mnie" to opowieść poruszająca do głębi. Opowieść o wieloletniej walce Rachel Reiland z pogranicznym zaburzeniem osobowości, chorobą, która rujnowała jej życie, zdrowie i relacje z innymi ludźmi. Nie jest to łatwa lektura. Wraz z autorką zanurzamy się bowiem w świecie ekstremów, bo terapia to prawdziwy rollercoaster.

Czarno- białe widzenie rzeczywistości, skłonność...

Porządkując mieszkanie po remoncie natknęłam się na "Wspomnienia z niepamięci" Gustawa Holoubka. Po raz pierwszy czytałam tę książkę dawno temu, więc teraz postanowiłam tylko odświeżyć znajomość.
Z przyjemnością ponownie zagłębiłam się w cudzych wspomnieniach. Porwała mnie nie tylko sama treść, ale i kunsztowna polszczyzna, bogaty, barwny i pełen liryzmu język, tak rzadko już spotykany na co dzień. Spod słowa pisanego niemal dobiegał mnie ciepły głos autora, uwodził charakterystycznym przeciąganiem głosek- zwłaszcza tych szumiąco - syczących i doskonałą dykcją. Czytając wspomnienia wyobrażałam sobie Gustawa Holoubka, jak siedząc w wygodnym fotelu snuje opowieść o czasach swojego dzieciństwa, młodości i dojrzałości. Opis rozgrywek piłkarskich, zmagań z cyckiem, którego nieumiejętne osadzenie w pokrowcu groziło przerwaniem meczu, pełna dramatyzmu relacja z balu maturalnego to prawdziwe perełki stylistyczne. Gustaw Holoubek dzieli się także z czytelnikiem swoim bólem po śmierci ojca, doświadczeniami wojennymi- bez patosu i rozdzierania szat. Opowiada o pierwszych krokach w zawodzie aktora.
"Wspomnienia z niepamięci" czyta się jednym tchem, delektując potoczystością narracji oraz kulturą i skromnością autora. To naprawdę niezwykłe połączenie.

Porządkując mieszkanie po remoncie natknęłam się na "Wspomnienia z niepamięci" Gustawa Holoubka. Po raz pierwszy czytałam tę książkę dawno temu, więc teraz postanowiłam tylko odświeżyć znajomość.
Z przyjemnością ponownie zagłębiłam się w cudzych wspomnieniach. Porwała mnie nie tylko sama treść, ale i kunsztowna polszczyzna, bogaty, barwny i pełen liryzmu język, tak rzadko...

"Zdradzeni" to książka, która wbiła mnie w fotel i trzymała tak, dopóki nie skończyłam jej czytać, choć tematyka wojskowa to dla mnie niezbadane obszary.

W 2007 roku doszło do przypadkowego ostrzału afgańskiej wioski Nangar Khel, w wyniku którego zginęło sześć osób- kobiety i dzieci. Polskim żołnierzom postawiono zarzut ludobójstwa. Szczególną, acz niechlubną rolę odegrał tu Antoni Macierewicz. I pomimo że doprowadził on już do likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, ta sprawa miała być dla niego i jego zwolenników potwierdzeniem, że w dawnych strukturach wojskowych kryli się bezwzględni mordercy. Tragiczne zdarzenia stały się wkrótce monetą przetargową w rękach polityków. Nikt z ówczesnych elit z kręgu Macierewicza nie zatroszczył się o żołnierzy dotkniętych zespołem stresu pourazowego ani o ich rodziny.

Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, obnażyła ciemne strony polskiej armii, obudziła wiele emocji, sprowokowała wiele pytań. Warto po nią sięgnąć.

"Zdradzeni" to książka, która wbiła mnie w fotel i trzymała tak, dopóki nie skończyłam jej czytać, choć tematyka wojskowa to dla mnie niezbadane obszary.

W 2007 roku doszło do przypadkowego ostrzału afgańskiej wioski Nangar Khel, w wyniku którego zginęło sześć osób- kobiety i dzieci. Polskim żołnierzom postawiono zarzut ludobójstwa. Szczególną, acz niechlubną rolę odegrał...