Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dowiadujesz się, że kumpela z dzieciństwa wyszła poza ramy recenzenta i napisała książkę. Myślisz sobie, że oczywistym jest jej zakup, przeczytanie i zopiniowanie. Bierzesz ją do ręki, czytasz i nagle… BAM! Okej, Houston, mamy problem.

Inaczej czytasz powieść kogoś obcego, inaczej kogoś kogo znasz i wiesz z jaką tragedią się zmierzył. Co więcej, jako wwo, nie chcesz znać szczegółów, bo po co rozdrapywać rany tej osoby, a przy okazji kłaść sobie do serca współodczuwanie jej bólu. Dlatego, choć książka jest napisana lekką ręką, to w odbiorze wcale lekkością nie grzeszy. Nie wyobrażam sobie gorszej tragedii niż utrata dziecka… nie wyobrażam sobie uczuć rodzica, który pozostaje bezsilny wobec nieuniknionego. Dlatego też, nie w porządku jest ocenianie wykreowanej głównej bohaterki powieści, która jest w centrum tej historii. Jej zachowanie, reakcje są irracjonalne, ale ci którzy nie doświadczyli podobnej traumy, nie mają prawa jej oceniać.

Powieść czytało się bardzo sprawnie, bardzo intrygowała swoją fabułą, ale po jej przeczytaniu mam uczucie przeładowania emocjonalnego. Historie i wydarzenia, które przytrafiają się czterem przyjaciółkom są wręcz niemożliwe do uwiedzenia, że przytrafiły się jedynie im. Problematyki wystarczyłoby spokojnie na cztery dodatkowe postaci. Przez to szybko przeskakujemy z jednego problemu do drugiego i następuje lekkie sprzężenie na obwodach. Nie trudno o rozmyślania w kategorii czasoprzestrzennej akcji powieści, bowiem te przeskoki potrafią nieźle namieszać w głowie. Problemem wszystkich związków jest brak komunikacji i tutaj ewidentnie to widać. Tu jest to aż nadto przerysowane. Z drugiej zaś strony okazuje się, że bohaterki za bardzo kierują się zrywami namiętności, które totalnie odbierają im rozum. Dodatkowo dochodzi do tego, że rozwiązaniem każdego z problemów jest facet. Bohaterki zachowują się momentami jak infantylne nastolatki, a nie dorosłe kobiety. To chyba najbardziej drażniło mnie podczas lektury.

Jest to jednak historia o nieprawodpodobnej sile, sile czterech kobiet i mężczyzn, którzy przy nich stoją. Kobiet złączonych niezwykłą przyjaźnią, gdzie jedna do drugiej dzwoni z pytaniem, czy może wpaść, przenocować, przywieźć flaszki Danielsa, a może jednak test ciążowy? Wspierają się w trudnych chwilach, nie boją się powiedzieć prawdy, która boli. Jest to opowieść wzruszająca, rozbudzająca zmysły, dołująca, ale też i mocno drażniącą swoim oderwaniem od rzeczywistości. Takie przyjaźnie nie funkcjonują w świecie realnym, no chyba, że ja mam problem taką odnaleźć.

Pewne jest, że sięgając po ten tytuł można nudzić się nie będziemy. Powieść jest wciągająca i zostawia furtkę do kontynuacji. Choć z drugiej strony strach się bać, co może się jeszcze wydarzyć po takim rollercoasterze.

Dowiadujesz się, że kumpela z dzieciństwa wyszła poza ramy recenzenta i napisała książkę. Myślisz sobie, że oczywistym jest jej zakup, przeczytanie i zopiniowanie. Bierzesz ją do ręki, czytasz i nagle… BAM! Okej, Houston, mamy problem.

Inaczej czytasz powieść kogoś obcego, inaczej kogoś kogo znasz i wiesz z jaką tragedią się zmierzył. Co więcej, jako wwo, nie chcesz znać...