Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobry, aczkolwiek ciężki rodzaj literatury. Książka z pozoru może sprawiać wrażenie jakiejś odmiany kryminału (szczególnie po przeczytaniu fragmentów z podsumowania książki). Jest to jednak dużo głębsza literatura, a tak właściwie studium alkoholizmu, wkręcającego się głęboko w psychikę czytelnika. Stąd trudność w jej czytaniu, ponieważ historia i sposób jej przedstawienia zostawia piętno. Myślę jednak, że warto po nią sięgnąć i wziąć udział w tej erozji świata głównego bohatera. Ta książka wręcz smakuje alkoholem i cierpieniem. Co ważne, potrafi zaskoczyć.

Dobry, aczkolwiek ciężki rodzaj literatury. Książka z pozoru może sprawiać wrażenie jakiejś odmiany kryminału (szczególnie po przeczytaniu fragmentów z podsumowania książki). Jest to jednak dużo głębsza literatura, a tak właściwie studium alkoholizmu, wkręcającego się głęboko w psychikę czytelnika. Stąd trudność w jej czytaniu, ponieważ historia i sposób jej przedstawienia...

Jest to książka specyficzna, budząca mieszane odczucia, pokazująca jednakże kunszt pisarski Pana Twardocha.
Zaczyna się bardzo obiecująco i do samego końca balansuje na granicy fikcji i reportażu, zacierając sprytnie granicę pomiędzy wymyśloną historią, poprzez osadzenie jej w realnym świecie.
Czy jest to najlepsza książka tego autora? W moim mniemaniu nie - męczyłem się odrobinę poznając historię Konrada Widucha. Należy jednak docenić ogrom pracy włożony w zbudowanie świata, poprowadzenie historii i odwagę autora podczas schodzenia z przetartych szlaków literackich.

Jest to książka specyficzna, budząca mieszane odczucia, pokazująca jednakże kunszt pisarski Pana Twardocha.
Zaczyna się bardzo obiecująco i do samego końca balansuje na granicy fikcji i reportażu, zacierając sprytnie granicę pomiędzy wymyśloną historią, poprzez osadzenie jej w realnym świecie.
Czy jest to najlepsza książka tego autora? W moim mniemaniu nie - męczyłem się...

Kolejna część przygód Igora Brudnego i Zielonogórskiej Policji, kolejna wycieczka w głąb zakamarków psychiki nietuzinkowego zabójcy, kolejny raz miło spędzony czas... .
Gdy zasiadałem do poprzednich powieści Przemysława Piotrowskiego próbowałem się przekonywać, że nie jestem fanem literatury gatunkowej, jestem "ponad to" ;), bo przecież poloniście z wykształcenia nie wypada. I za każdym razem przegrywałem z kretesem.
Mimo, że nie jest to książka wolna od wad, posiada w sobie jakiś magnetyzm, który nie pozwala oderwać się od opowiadanej historii.
Co prawda widać tu pewne schematy warsztatu autora, które pojawiały się w każdej części, jednak w żaden sposób nie odciąga to czytelnika od opowieści. Tempo akcji jest idealnie dawkowane, a niektóre zwroty akcji potrafią zaskoczyć. Bohaterowie nie są wycięci z tektury i sprawiają wrażenie realnych (no może z lekkim przymrużeniem oka).
Zdecydowanie dobra pozycja na oderwanie się od życia codziennego. Idealna także dla ludzi, którzy chcą się wdrożyć w nawyk regularnego czytania, ponieważ tekst jest łatwo przyswajalny, a opowiedziana historia trzyma w napięciu do samego końca

Kolejna część przygód Igora Brudnego i Zielonogórskiej Policji, kolejna wycieczka w głąb zakamarków psychiki nietuzinkowego zabójcy, kolejny raz miło spędzony czas... .
Gdy zasiadałem do poprzednich powieści Przemysława Piotrowskiego próbowałem się przekonywać, że nie jestem fanem literatury gatunkowej, jestem "ponad to" ;), bo przecież poloniście z wykształcenia nie...

Bardzo dobra książka. Nie jest zbyt lekka do czytania, ale zdecydowanie warto, z kilku powodów.
Po pierwsze, pokazuje zmagania człowieka z epoką, która szczęśliwie dla nas odeszła (i oby nigdy nie wróciła). Jest to subiektywna wizja czasów przeszłych, ale przez to tak barwna i prawdziwa, bo pisana nie przez kronikarza analizującego "na chłodno" dokumenty historyczne, a przez człowieka całkowicie zanurzonego w szarzyźnie PRLu.
Po drugie pokazuje wewnętrzne zmagania człowieka w sile wieku, który kontempluje swoje życiowe wybory. Zawarte są tu niesamowicie ponadczasowe dylematy, które właściwie nic się nie zmieniły mimo digitalizacji naszego życia oraz innego ustroju.
Dodatkowo, obcowanie z tym tekstem jest też ciekawą podróżą w meandry języka polskiego, których próżno by szukać w dzisiejszych tekstach. Język stale się rozwija i staje się na pewno bardziej przystępny, ale czy podąża to w dobrą stronę? Pytanie otwarte :).
Z pewnością jeszcze wrócę do tej pozycji.

Bardzo dobra książka. Nie jest zbyt lekka do czytania, ale zdecydowanie warto, z kilku powodów.
Po pierwsze, pokazuje zmagania człowieka z epoką, która szczęśliwie dla nas odeszła (i oby nigdy nie wróciła). Jest to subiektywna wizja czasów przeszłych, ale przez to tak barwna i prawdziwa, bo pisana nie przez kronikarza analizującego "na chłodno" dokumenty historyczne, a...

Naprawdę solidny kawał historii, trzymającej w napięciu, ale zacznijmy od początku.
"Sfora" to druga część cyklu, opowiadającego o perypetiach komisarza Igora Brudnego i jego przyjaciół.
Ponownie zjawia się on w Zielonej Górze, aby rozwiązać zagadkę brutalnych morderstw, które niebezpiecznie zdają się oscylować wokół jego przeszłości. Brzmi dosyć "popelinowo" i tak właśnie podchodziłem do tej serii książek, które dostałem w prezencie (jak większość kryminałów, które czytam). Na szczęście jest to tylko pozór. Owszem, książka ma swoje wady, ale miło wspominam spędzony z nią czas.
Historia przedstawiona na kartach "Sfory" swoją konstrukcją przypomina nieco poprzednią część, a finał w pewnym sensie powiela poprzednie schematy. Autor czyni to jednak w odpowiednio zawoalowany sposób, wprowadzając pewne zmiany, przez co ustrzega czytelnika przed poczuciem wtórności czy przewidywalności.
Tekst czyta się z ogromną lekkością, co sprawia że tytuł ten jest idealną odskocznią pomiędzy trudniejszymi pozycjami.
Za rekomendację niech posłuży fakt, że mimo iż nie jestem ogromnym fanem kryminałów (szczególnie polskich) to po przeczytaniu pierwszej i teraz drugiej części, w jakiś sposób brakuje mi kontaktu z komisarzem Brudnym i jego kompanami. Z pewnością jeszcze się spotkamy :).

Naprawdę solidny kawał historii, trzymającej w napięciu, ale zacznijmy od początku.
"Sfora" to druga część cyklu, opowiadającego o perypetiach komisarza Igora Brudnego i jego przyjaciół.
Ponownie zjawia się on w Zielonej Górze, aby rozwiązać zagadkę brutalnych morderstw, które niebezpiecznie zdają się oscylować wokół jego przeszłości. Brzmi dosyć "popelinowo" i tak właśnie...

Mocny thriller dla ludzi, którzy lubią kryminały, idące bardziej w kierunku brudnego (nie mylić z nazwiskiem bohatera ;)) klimatu z dość sugestywnym opisem popełnionych zbrodni. Może nie jest to "gore", ale miejscami delikatnie ociera się o klimaty z pogranicza horroru.
Bohater... hmmm..., wydaje się być dobrze napisany. Jest uwikłany w ciekawą intrygę, która zmienia swoje odcienie jak w kalejdoskopie i w sumie ciężko przewidzieć dalszy rozwój wypadków, co jest zaletą.
Akcja jest wartka, trzymająca w napięciu i w zasadzie ciężko oderwać się od czytania. Jest to opowieść z serii "jeszcze jedna strona" :). Czyta się ją lekko, pomijając oczywiście tematykę i klimat niczym z legendarnego filmu "Siedem".

Mocny thriller dla ludzi, którzy lubią kryminały, idące bardziej w kierunku brudnego (nie mylić z nazwiskiem bohatera ;)) klimatu z dość sugestywnym opisem popełnionych zbrodni. Może nie jest to "gore", ale miejscami delikatnie ociera się o klimaty z pogranicza horroru.
Bohater... hmmm..., wydaje się być dobrze napisany. Jest uwikłany w ciekawą intrygę, która zmienia swoje...

Szczerze mówiąc, miałem problem z nadaniem tej oceny i z pewnością nie jest to do końca ocena obiektywna.
Do tej powieści podchodziłem cztery razy, za każdym razem blokując się w okolicach 3 rozdziału. Pewnie gdybym nie otrzymał jej w prezencie, w ogóle bym jej nie przeczytał, ale w zasadzie powodem nie jest to, że książka jest słaba. Obiektywnie rzecz biorąc, jest nawet niezła, natomiast historia, bohater i sposób ich przedstawienia nie do końca są w moim typie.
Czego nie można odmówić autorowi, to umiejętności budowania klimatu, w tym przypadku Kalifornii lat 70. Czuć tam wręcz powiew oceanicznej bryzy, zapachu plażowych barów oraz marihuany i miłości, sączących się z jazzowych klubów oraz miejskich dyskotek. Jeśli nigdy nie byłeś w Stanach, warto wgryźć się w ten tekst, który zdecydowanie przeniesie Cię daleko od codziennej szarości. Trzeba natomiast brać pod uwagę, że podczas tej wędrówki ciężko odróżnić co jest rzeczywistością bohatera, a co jedynie jego narkotycznymi wizjami.
Zawiązanie głównej intrygi i jej przeprowadzenie niby jest poprawne, ale mi brakowało tempa, bądź trochę więcej konkretu w kontrze do opisów a la "Nad Niemnem" ;) nawiązujących do narkotycznej Kalifornii. Humor autora też jest specyficzny i akurat do mnie nie przemawia. Stąd taka, a nie inna ocena, ale wierzę, że ktoś szukający lekkiego surferskiego kryminału z przymróżeniem oka i rozpaleniem jointa, powinien czuć się usatysfakcjonowany.

Szczerze mówiąc, miałem problem z nadaniem tej oceny i z pewnością nie jest to do końca ocena obiektywna.
Do tej powieści podchodziłem cztery razy, za każdym razem blokując się w okolicach 3 rozdziału. Pewnie gdybym nie otrzymał jej w prezencie, w ogóle bym jej nie przeczytał, ale w zasadzie powodem nie jest to, że książka jest słaba. Obiektywnie rzecz biorąc, jest nawet...

Bardzo dobra książka na szybkie czytanie. Napisana jest w sposób zwarty, z odpowiednim tempem. Po prostu dobrze zbalansowany thriller z ciekawą, może nawet nieco zaskakującą intrygą. Bohaterowie nie sprawiają wymyślonych na siłę, co w moim odczuciu jest problemem sporej części kryminałów. Polecam na wakacyjne wieczory.

Bardzo dobra książka na szybkie czytanie. Napisana jest w sposób zwarty, z odpowiednim tempem. Po prostu dobrze zbalansowany thriller z ciekawą, może nawet nieco zaskakującą intrygą. Bohaterowie nie sprawiają wymyślonych na siłę, co w moim odczuciu jest problemem sporej części kryminałów. Polecam na wakacyjne wieczory.

Bardzo dobra książka z ciekawą fabułą, która doskonale obrazuje procesy społeczno-polityczne, zachodzące na świecie (jak się okazuje nic się w tym temacie na przestrzeni ostatniego stulecia nie zmieniło). Co ważne, czyni to w sposób zaskakująco lekki. Jest doskonałym pomostem pomiędzy literaturą ambitną i bardziej przyswajalną beletrystyką.
Fabuła traktuje o tematyce bardzo poważnej, kontrastując to z prostą, zwiewną narracją, miejscami nieco ironiczną. Daje to tym mocniejszy wydźwięk opisywanych dramatów. Klimatem prowadzenia opowieści przypomina nieco Szczepana Twardocha w "Królestwie".
Przez te zabiegi opowiadana historia nie nudzi, jednocześnie ukazując czytelnikowi tematy niełatwych machinacji polityczno-społecznych.

Bardzo dobra książka z ciekawą fabułą, która doskonale obrazuje procesy społeczno-polityczne, zachodzące na świecie (jak się okazuje nic się w tym temacie na przestrzeni ostatniego stulecia nie zmieniło). Co ważne, czyni to w sposób zaskakująco lekki. Jest doskonałym pomostem pomiędzy literaturą ambitną i bardziej przyswajalną beletrystyką.
Fabuła traktuje o tematyce...

Łzy diabła... Dobry, trzymający w napięciu thriller. Bez żadnych niesłychanych fajerwerkó, jednak potrafi zaskoczyć. Nie do końca potrafiłem nawiązać bliższy kontakt z bohaterami, ale sama historia i akcja potrafiła przytrzymać przy książce. Zakończenie jest co prawda ponaciągane jak twarz królowej Popu, ale mimo wszystko jest zaskakujące i nienajgorszy.
Odpowiednia książka do zabicia czasu

Łzy diabła... Dobry, trzymający w napięciu thriller. Bez żadnych niesłychanych fajerwerkó, jednak potrafi zaskoczyć. Nie do końca potrafiłem nawiązać bliższy kontakt z bohaterami, ale sama historia i akcja potrafiła przytrzymać przy książce. Zakończenie jest co prawda ponaciągane jak twarz królowej Popu, ale mimo wszystko jest zaskakujące i nienajgorszy.
Odpowiednia książka...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia i nie dziwię się, że nie jest to sztandarowa powieść Doyle'a.
Historia sama w sobie wydaje się być ciekawa, jednak sposób jej przedstawienia jest już "przeterminowany". Wada ta może być w pewnym kontekście zaletą - w tym tekście można zobaczyć jak niegdyś wyglądał archetyp otaczającej pisarza rzeczywistości, której elementy w dzisiejszym świecie aż kłują w oczy (m.in. biały "cywilizowany" człowiek panem świata, kobieta jest jedynie barwnym dodatkiem, dopełnieniem prawdziwego mężczyzny, itp).
W powieści tej nie brakuje akcji, jednak jest ona przedstawiona w taki sposób, że jej tempo przypomina nieco opisy przyrody w "Nad Niemnem".
Wszystko to sprawia, że czytając tekst, ma się wrażenie uczestnictwa w swego rodzaju nienaturalnej inscenizacji, a nie w prawdziwej i porywającej historii.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia i nie dziwię się, że nie jest to sztandarowa powieść Doyle'a.
Historia sama w sobie wydaje się być ciekawa, jednak sposób jej przedstawienia jest już "przeterminowany". Wada ta może być w pewnym kontekście zaletą - w tym tekście można zobaczyć jak niegdyś wyglądał archetyp otaczającej pisarza rzeczywistości, której elementy...

Co tu dużo mówić. Mimo, iż to opowiadanie jest bardziej puszczeniem oka do czytelnika, to mistrz Sapkowski jak zawsze w formie.

Co tu dużo mówić. Mimo, iż to opowiadanie jest bardziej puszczeniem oka do czytelnika, to mistrz Sapkowski jak zawsze w formie.

Dobra książka, choć jestem pewien, że za kilka miesięcy zleje mi się w innymi kryminałami - z jednej strony zakończenie jest w zasadzie nieprzewidywalne, z drugiej zaś - jak w każdym kryminale - droga dojścia do prawdy jak i bohaterowie są podobni do tych z innych powieści tego gatunku. Jednak warta przeczytania dla rozrywki, choć nie jest to literatura najwyższych lotów

Dobra książka, choć jestem pewien, że za kilka miesięcy zleje mi się w innymi kryminałami - z jednej strony zakończenie jest w zasadzie nieprzewidywalne, z drugiej zaś - jak w każdym kryminale - droga dojścia do prawdy jak i bohaterowie są podobni do tych z innych powieści tego gatunku. Jednak warta przeczytania dla rozrywki, choć nie jest to literatura najwyższych lotów

Bardzo dobra książka. Może nie rewolucyjna, ale uświadamiająca jasno pewne sprawy. Niezmiennie aktualna. Warto do nie wracać

Bardzo dobra książka. Może nie rewolucyjna, ale uświadamiająca jasno pewne sprawy. Niezmiennie aktualna. Warto do nie wracać

Co można powiedzieć o tej części i całej sadze? Bardzo dobra, może nawet rewelacyjna.
Historię Midgardu, przedstawioną z dwóch perspektyw, czyta się z zapartym tchem. Być może nie odczuwałem aż takiej łączności z bohaterami, jak u niepobitego do tej pory Sapkowskiego, ale po przeczytaniu całej historii czuję znajome poczucie tęsknoty, które występuje za każdym razem, gdy dobra historia dobiega końca - będzie mi brakowało bohaterów tej powieści.
Zdecydowanie polecam.

Co można powiedzieć o tej części i całej sadze? Bardzo dobra, może nawet rewelacyjna.
Historię Midgardu, przedstawioną z dwóch perspektyw, czyta się z zapartym tchem. Być może nie odczuwałem aż takiej łączności z bohaterami, jak u niepobitego do tej pory Sapkowskiego, ale po przeczytaniu całej historii czuję znajome poczucie tęsknoty, które występuje za każdym razem, gdy...

Mówiąc najkrócej, bardzo dobra książka. Ciekawe połączenie fantastyki z Sci/Fi, z tymże w każdej kolejnej części ciężar przesuwa się bardziej w kierunku fantastyki. Solidnie wymyślony bohater i cała konstrukcja świata. Dobre wyważenie akcji z budowaniem klimatu.

Mówiąc najkrócej, bardzo dobra książka. Ciekawe połączenie fantastyki z Sci/Fi, z tymże w każdej kolejnej części ciężar przesuwa się bardziej w kierunku fantastyki. Solidnie wymyślony bohater i cała konstrukcja świata. Dobre wyważenie akcji z budowaniem klimatu.

Walter Isaacson po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z najlepszych biografów.
Jest to książka, wyjaśniająca w bardzo przystępny i ciekawy sposób, fenomen jednego z największych geniuszów w dziejach świata. Co ciekawe nie buduje mu spiżowego pomnika, a przedstawia go w sposób bardzo ludzki, przystępny, przedstawiając go w sposób wielowymiarowy.
Zdecydowanie polecam nawet dla osób nie interesujących się sztuką jako taką. Wspaniale inspirująca biografia.

P.S. Początek być może odrobinę się dłuży, ale zdecydowanie warto przez niego przebrnąć.

Walter Isaacson po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z najlepszych biografów.
Jest to książka, wyjaśniająca w bardzo przystępny i ciekawy sposób, fenomen jednego z największych geniuszów w dziejach świata. Co ciekawe nie buduje mu spiżowego pomnika, a przedstawia go w sposób bardzo ludzki, przystępny, przedstawiając go w sposób wielowymiarowy.
Zdecydowanie polecam nawet...

Zabójcza pamięć jest historią przeciętną - ani złą, ani bardzo dobrą. Poznając ją, miałem wrażenie że fabuła jest skrótowa i naiwna. Pojawiają się intrygujące momenty, ale nie jest to książka, która pozostanie na długo w pamięci - po prostu kolejny kryminał dla zabicia czasu.

Zabójcza pamięć jest historią przeciętną - ani złą, ani bardzo dobrą. Poznając ją, miałem wrażenie że fabuła jest skrótowa i naiwna. Pojawiają się intrygujące momenty, ale nie jest to książka, która pozostanie na długo w pamięci - po prostu kolejny kryminał dla zabicia czasu.

Szczerze mówiąc, spodziewałem się czegoś lepszego.
Bardzo przyjemny początek, ciekawe przedstawienie antagonisty, po to tylko, by finał okazał się (w moim odczuciu) jak napisany na szybko, żeby tylko skończyć książkę. Pierwszy raz mam wrażenie, że film był lepszy od książki.
Nie jest źle, ale jeśli macie inne ciekawsze pozycje do przeczytania na swojej liście, tę zostawcie na kiedy indziej. Pozdrawiam

Szczerze mówiąc, spodziewałem się czegoś lepszego.
Bardzo przyjemny początek, ciekawe przedstawienie antagonisty, po to tylko, by finał okazał się (w moim odczuciu) jak napisany na szybko, żeby tylko skończyć książkę. Pierwszy raz mam wrażenie, że film był lepszy od książki.
Nie jest źle, ale jeśli macie inne ciekawsze pozycje do przeczytania na swojej liście, tę zostawcie...

Ciekawa książka. Zdecydowanie dla fanów nietuzinkowych thrillerów psychologicznych z zaskakującym zakończeniem. Fabuła toczy się w tempie umiarkowanym - z jednej strony zagłębia się w przemyślenia bohatera, psychoanalizę postaci - główny bohater jest w końcu psychoterapeutą. Z drugiej jednak nie maltretuje czytelnika monotonią i nudą. Zdaje się być dobrze "zbalansowana" i ma w sobie coś przyciągającego.
Co natomiast trzeba przyznać bez wahania? Tę książkę trzeba przeczytać dla jej zakończenia, które bardzo ciekawie łączy pewne wątki historii i muszę przyznać, że finał zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. Nie spodziewałem się takiego zwieńczenia. Polecam

Ciekawa książka. Zdecydowanie dla fanów nietuzinkowych thrillerów psychologicznych z zaskakującym zakończeniem. Fabuła toczy się w tempie umiarkowanym - z jednej strony zagłębia się w przemyślenia bohatera, psychoanalizę postaci - główny bohater jest w końcu psychoterapeutą. Z drugiej jednak nie maltretuje czytelnika monotonią i nudą. Zdaje się być dobrze...