Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna opowieść i miłości jakiej już nie ma , o szlachetności o której zapomnieliśmy, o męstwie ale przede wszystkim o odpowiedzialności.
Cnoty zapomniane.
Pastelowy fresk literacki osadzony w realiach historycznych . Polecam zwłaszcza młodym czytelnikom

Piękna opowieść i miłości jakiej już nie ma , o szlachetności o której zapomnieliśmy, o męstwie ale przede wszystkim o odpowiedzialności.
Cnoty zapomniane.
Pastelowy fresk literacki osadzony w realiach historycznych . Polecam zwłaszcza młodym czytelnikom

Arcydzieło?
Książka jest czarno- biała i to jej podstawowa wada." Zło" jest złem niezmierzonym , okrutnym , wynaturzonym itp, a dobro jest przeogromne, bezwarunkowe itp.Postacie, no może poza JB ,są czarno -białe także. Powieść jest zasadniczo jednowątkowa , przewidywalna i bez przesłania. Trudno przyjąć iż jest to opowieść o życiu czterech przyjaciół i ich karierach w Nowym Jorku, bo wszystko im się układa jak po maśle . Liczyłam że coś się jednemu czy drugiemu zepsuje ale nie. Jude to współczesna wersja gejowskiego kopciuszka - jest nad wyraz dobry , inteligentny , wszechstronnie utalentowany i okrutnie gnębiony przez kolejne wcielenia "Złej Macochy" ( nawet sprząta jak kopciuszek ).
Brak powieści przełamania , charakterów barwnych i niejednoznacznych. Męczą opisy samookaleczania i kolejnych chorób i urazów a już wątek o adopcji dorosłego faceta jest rodem z powieści naiwnej nastolatki. Jak w kopciuszku jest Książe , który jakby został po prostu przyjacielem , byłby chociaż dowodem ,że dwaj panowie mogą się przyjaźnić, ale nie, musi jeszcze pożądać kopciuszka fizycznie. Po przeczytaniu tej książki nie mam żadnych przemyśleń, nie wiem co właściwie autorka chciała powiedzieć, co w moim życiu mogę wykorzystać a nad czym się zastanowić , a wszystko dlatego że Małe Życie nie ma barw a prawdziwe życie aż kipi od kolorów a prawdziwi ludzie podnoszą się z upadków i upadają , kochają i nienawidzą a przede wszystkim popełniają błędy na których się uczą.
Nie wrócę do tej powieści.

Arcydzieło?
Książka jest czarno- biała i to jej podstawowa wada." Zło" jest złem niezmierzonym , okrutnym , wynaturzonym itp, a dobro jest przeogromne, bezwarunkowe itp.Postacie, no może poza JB ,są czarno -białe także. Powieść jest zasadniczo jednowątkowa , przewidywalna i bez przesłania. Trudno przyjąć iż jest to opowieść o życiu czterech przyjaciół i ich karierach w...