Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po serii z Sawicką miałam jej ogromny niedosyt (może autorka też, mylac raz nazwisko Skibińskiej i nazywając ją Sawicką). Ogólnie nie jest źle, chociaż chyba wiem, wiem jest El Barto, a wolałabym być potrzymana w niepewności dłużej.

Po serii z Sawicką miałam jej ogromny niedosyt (może autorka też, mylac raz nazwisko Skibińskiej i nazywając ją Sawicką). Ogólnie nie jest źle, chociaż chyba wiem, wiem jest El Barto, a wolałabym być potrzymana w niepewności dłużej.

Przeczytałam kilkanaście książek J. D. Robb i ta niestety jest całkowicie rozczarowująca. Począwszy od opisu książki, poprzez tłumaczenie i redakcję, na intrydze skończywszy. Całą książkę czekałam na moment, w którym zgodnie z opisem Eve Dallas stanie się ofiarą. I się nie doczekałam. Czego dotyczy to zdanie opisu? Nie wiem. Zabójcę można odkryć bardzo szybko. Równie szybko chce się odłożyć książkę czytając słowo "kajdanków" . SERIO? Niektóre zdania trzeba czytać po kilka razy, zeby zrozumieć o co chodzi. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia czy redakcji, jednak było to irytujące. Doczytałam do końca tylko dlatego, że miałam nadzieję na jakieś mile zaskoczenie, ale niestety...

Przeczytałam kilkanaście książek J. D. Robb i ta niestety jest całkowicie rozczarowująca. Począwszy od opisu książki, poprzez tłumaczenie i redakcję, na intrydze skończywszy. Całą książkę czekałam na moment, w którym zgodnie z opisem Eve Dallas stanie się ofiarą. I się nie doczekałam. Czego dotyczy to zdanie opisu? Nie wiem. Zabójcę można odkryć bardzo szybko. Równie...

Moje pierwsze spotkanie z książkami Magdy Stachuli i czuję ogromny niedosyt, niedosty a raczej zupełny brak emocji w książce. Wszystko opisane płasko, zero budowania napięcia. Książka na jeden wieczór i do zapomnienia.

Moje pierwsze spotkanie z książkami Magdy Stachuli i czuję ogromny niedosyt, niedosty a raczej zupełny brak emocji w książce. Wszystko opisane płasko, zero budowania napięcia. Książka na jeden wieczór i do zapomnienia.

Nawet nie było najgorzej. Kilka nielogicznych sytuacji, jednak zdecydowanie lepiej niż w wykonaniu Lagercrantza.

Nawet nie było najgorzej. Kilka nielogicznych sytuacji, jednak zdecydowanie lepiej niż w wykonaniu Lagercrantza.

Nie wiem, czy mnie jest już tak trudno zaskoczyć czy ta książka jest aż tak przewidywalna. Zabójcę można odgadnąć już w połowie książki. Zdecydowanie najsłabsza cześć. Cytując polskiego klasyka "trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść".

Nie wiem, czy mnie jest już tak trudno zaskoczyć czy ta książka jest aż tak przewidywalna. Zabójcę można odgadnąć już w połowie książki. Zdecydowanie najsłabsza cześć. Cytując polskiego klasyka "trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść".

Jednego możemy być pewni: ciąg dalszy nastąpi 🙂

Jednego możemy być pewni: ciąg dalszy nastąpi 🙂

Kupiłam, bo myślałam że to kolejna część Millenium. Rozczarowałam się najpierw swoim gapiostwem, a potem poziomem tej książki. Nuda, nuda, nuda.

Kupiłam, bo myślałam że to kolejna część Millenium. Rozczarowałam się najpierw swoim gapiostwem, a potem poziomem tej książki. Nuda, nuda, nuda.

Na książki Anny Rozenberg trafiłam zachęcona pochlebnymi opiniami na grupie facebookowej. I totalnie przepadłam. Maski pośmiertne super, Punkty zapalne jeszcze oczko wyżej. Apetyt rośnie w miarę jedzenia 🙂

Na książki Anny Rozenberg trafiłam zachęcona pochlebnymi opiniami na grupie facebookowej. I totalnie przepadłam. Maski pośmiertne super, Punkty zapalne jeszcze oczko wyżej. Apetyt rośnie w miarę jedzenia 🙂

To moje pierwsze spotkanie z Przemysławem Borkowskim i na pewno ostatnie. Książka nudna jak flaki z olejem. Seryjny zabójca, którego nikt nigdy nie widzi, a on jednak widzi wszystko. Akcja ciągnie się jak korek na zakopiance. Nie polecam

To moje pierwsze spotkanie z Przemysławem Borkowskim i na pewno ostatnie. Książka nudna jak flaki z olejem. Seryjny zabójca, którego nikt nigdy nie widzi, a on jednak widzi wszystko. Akcja ciągnie się jak korek na zakopiance. Nie polecam

Początek nawet nawet. Potem już trochę nudniej.

Początek nawet nawet. Potem już trochę nudniej.

Człowiek człowiekowi niestety człowiekiem. Były momenty, w których bardzo trudno było przebrnąć emocjonalnie dalej. Chcę wierzyc, że to jedynie fikcja literacka.
Marta Zaborowska jak zawsze fantastyczną. Jedyny mały niedosyt to wątek z Wroclawiem. Z utęsknieniem czekam na kolejną Julię

Człowiek człowiekowi niestety człowiekiem. Były momenty, w których bardzo trudno było przebrnąć emocjonalnie dalej. Chcę wierzyc, że to jedynie fikcja literacka.
Marta Zaborowska jak zawsze fantastyczną. Jedyny mały niedosyt to wątek z Wroclawiem. Z utęsknieniem czekam na kolejną Julię

Pierwsze skojarzenie - Frankie Elkin to damski odpowiednik Jacka Reachera. Książka inna, niż wcześniejsze Lisy Gardner, w mojej opinii lepsza. Czekam na kolejną część.

Pierwsze skojarzenie - Frankie Elkin to damski odpowiednik Jacka Reachera. Książka inna, niż wcześniejsze Lisy Gardner, w mojej opinii lepsza. Czekam na kolejną część.

Minus to czcionka - różne rozmiary, a ta, którą jest pisany główny tekst jest zdecydowanie za mała. Nie mogłam skupić się na treści, tylko denerwowałam się czcionką.

Minus to czcionka - różne rozmiary, a ta, którą jest pisany główny tekst jest zdecydowanie za mała. Nie mogłam skupić się na treści, tylko denerwowałam się czcionką.

Brakowało mi Myrona...

Brakowało mi Myrona...

Oczekiwałam czegoś więcej. Około 200 strony coś podejrzewałam, więc zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem. Czas na przerwę od Pana Zakrzewskiego.

Oczekiwałam czegoś więcej. Około 200 strony coś podejrzewałam, więc zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem. Czas na przerwę od Pana Zakrzewskiego.

Akcja w tej książce to może ze 30 stron. Z trudem dobrnęłam do końca.

Akcja w tej książce to może ze 30 stron. Z trudem dobrnęłam do końca.

Wciągająca, z otwartym zakończeniem, co dalej...???

Aaaa, tylko ten dwudziesty miesiąc ciąży :)

Wciągająca, z otwartym zakończeniem, co dalej...???

Aaaa, tylko ten dwudziesty miesiąc ciąży :)

Przygnębia, zwlasza jeśli prawdopodobne jest, że fikcja może stać się rzeczywistością

Przygnębia, zwlasza jeśli prawdopodobne jest, że fikcja może stać się rzeczywistością

Chyba najsłabsza książka autorki. Stylem podobna do tych pierwszych, z początków pisarskiej kariery.

Chyba najsłabsza książka autorki. Stylem podobna do tych pierwszych, z początków pisarskiej kariery.

To już nie to samo...

To już nie to samo...