Autor jest wielkim mistrzem masonerii, warto wiedzieć czytając i szukać podtekstów i kodów (znaków wolnomularskich).

Autor jest wielkim mistrzem masonerii, warto wiedzieć czytając i szukać podtekstów i kodów (znaków wolnomularskich).

Akcja w tej książce to może ze 30 stron. Z trudem dobrnęłam do końca.

Akcja w tej książce to może ze 30 stron. Z trudem dobrnęłam do końca.

Książka mocno przerysowana, liczyłem na to, że autor będzie bardziej trzymał się realizmu, a nie pisał fantastykę. Mocno razi mnie ta wybujała fantazja Cegielskiego. Fabuła, dobór postaci, ich charakterystyka wszystko to wydaje się opowiastką o lekkim zabarwieniu detektywistycznym. A już poważnie mówiąc : nuda, przewidywalność, nijakość. Prawdę powiedziawszy czuję się mocno zawiedziony tym czymś, czego kryminałem nazwać nie można. Lekkie, łatwe i nieprzyjemne, szkoda czasu na takie lektury. Część pierwsza nie była arcydziełem, ale to tutaj przechodzi wszelkie wyobrażenie. Nie chce mi się więcej pisać o tej książce........stanowczo odradzam.

Książka mocno przerysowana, liczyłem na to, że autor będzie bardziej trzymał się realizmu, a nie pisał fantastykę. Mocno razi mnie ta wybujała fantazja Cegielskiego. Fabuła, dobór postaci, ich charakterystyka wszystko to wydaje się opowiastką o lekkim zabarwieniu detektywistycznym. A już poważnie mówiąc : nuda, przewidywalność, nijakość. Prawdę powiedziawszy czuję się mocno...

Dodatkowy punkt za język i oddanie atmosfery tamtych lat.

Dodatkowy punkt za język i oddanie atmosfery tamtych lat.

Przeczytałem opinie o tej książce, już po jej przeczytaniu, większość jest dość krytyczna lub przeciętna, mi osobiście bardzo dobrze się czytało tą część. To co inni uważają za wadę, ja uznaję za zaletę, zgadzam się co do faktu, że fabuła jest dość przerysowana i dzieje się w jednaj scenerii, bohaterowie są dość mocno scharakteryzowani, wszędzie agenci, ubecy, tajniacy etc. ale właśnie tą książkę trzeba odbierać z pewnym dystansem, to nie jest "typowy kryminał", trzeba patrzeć na nią przez palce, bowiem jest tutaj wiele sytuacji całkowicie abstrakcyjnych, które w życiu i PRL-owskiej rzeczywistości, nie mogły mieć miejsca! Poczynając od prowadzenia śledztwa na własną rękę przez emerytowanego milicjanta, na inteligentnych UB-ekach kończąc ;P
Dość hermetyczna sceneria i niewielka ilość bohaterów, jest w mojej opinii dużą zaletą, bo książka jest dość hermetyczna i ma swój specyficzny i przyjazny klimat. Czyta się bardzo szybko i z przyjemnością. Spodoba się każdemu kto szuka odskoczni od nadętych, bufoniastych kryminałów z "przekazem moralnym" lub nie daj Boże z jedynie słusznym w dzisiejszych czasach, przekazem politycznym n modłę skandynawską.

Przeczytałem opinie o tej książce, już po jej przeczytaniu, większość jest dość krytyczna lub przeciętna, mi osobiście bardzo dobrze się czytało tą część. To co inni uważają za wadę, ja uznaję za zaletę, zgadzam się co do faktu, że fabuła jest dość przerysowana i dzieje się w jednaj scenerii, bohaterowie są dość mocno scharakteryzowani, wszędzie agenci, ubecy, tajniacy etc....

Zdecydowanie słabsza od dwóch pierwszych części cyklu o Wirskim. Kompletny fabularny chaos - autor zupełnie nie panuje nad fabułą. Przeczytałem z sentymentu do dwóch poprzednich tomów i w nadziei, że może się rozkręci, ale było tylko coraz gorzej. Szkoda czasu.

Zdecydowanie słabsza od dwóch pierwszych części cyklu o Wirskim. Kompletny fabularny chaos - autor zupełnie nie panuje nad fabułą. Przeczytałem z sentymentu do dwóch poprzednich tomów i w nadziei, że może się rozkręci, ale było tylko coraz gorzej. Szkoda czasu.

Beznadzieja. Nachodzi mnie złość na myśl o tej książce. Szkoda czasu. Brak składu i ładu. Rozczarowanie, bo tom 1 b. dobry, a drugi dobry.

Beznadzieja. Nachodzi mnie złość na myśl o tej książce. Szkoda czasu. Brak składu i ładu. Rozczarowanie, bo tom 1 b. dobry, a drugi dobry.

Rozczarowanie. Język pełen literackich aluzji, elegancko skonstruowany świat przedstawiony, a jednak czegoś zabrakło. Można sobie darować ten tom. Niestety.

Rozczarowanie. Język pełen literackich aluzji, elegancko skonstruowany świat przedstawiony, a jednak czegoś zabrakło. Można sobie darować ten tom. Niestety.

Słabizna. Autor chyba za bardzo skoncentrował się na gmatwaniu tożsamości postaci i już na porządną historię sił nie starczyło. Akcja toczy się właściwie w jednym domu wypełnionym przez agentów, ubeków, milicjantów, tajniaków, akowców, komunistów etc. i przez większą część książki każdy się zastanawia kto jest kim i co tak na prawdę się dzieje i co się stało w czasie wojny. Zdarza się, że autor chyba zapomina, co kto o kim wie, bo nagle niektórzy wiedzą coś, o czym jeszcze kilka stron wcześniej nie mieli pojęcia. W dodatku niektóre wydarzenia sprawiają wrażenie wciśniętych na siłę, żeby coś się działo, nie ważne po co. Sztandarowy przykład to małpa i jej "wędrówka", czy też tajemnicza walizka. Końcówka nie wyjaśnia wszystkiego i brzmi trochę, jakby autor po prostu się zmęczył i miał dość.

Słabizna. Autor chyba za bardzo skoncentrował się na gmatwaniu tożsamości postaci i już na porządną historię sił nie starczyło. Akcja toczy się właściwie w jednym domu wypełnionym przez agentów, ubeków, milicjantów, tajniaków, akowców, komunistów etc. i przez większą część książki każdy się zastanawia kto jest kim i co tak na prawdę się dzieje i co się stało w czasie wojny....

Tadeusz Cegielski (ur.1948) - historyk, pisarz, również autor powieści kryminalnych. Ta ma na LC 5,54 (13 ocen i 6 opinii). Podobno to jest trzeci tom serii, więc nie wiem czy się połapię.

Książkę polecono mnie z atencją, bo autor, jak i osoba polecająca. wolnomularzami są, lecz ja akurat nie jestem uczulony na „masonów, Żydów i cyklistów”.

Akcja przebiega w 1960 roku, a ja ten czas dobrze pamiętam, bo właśnie wtedy zdałem maturę i dostałem się na PW; natomiast autor miał 12 lat. Piszę o tym, bo ciężki, nudny język nie pasuje do atmosfery tamtych lat. Mimo obecnych w książce tramwajowych „winogron” czy czarnego rynku z roznoszoną po domach cielęciną, atmosfera jest duszna, ziejąca przedwojenną tytułomanią i snobizmem pseudo arystokratycznym. Do tego dygresje jak np. o pochodzeniu Stanisława Jerzego Leca, zbędne, bo, nic nie wnoszące do treści.

Ta cała opowieść, nie dość, że jest nudna, to opisuje jakiś nierealny świat dziwnych postaci, powiązanych z emigracją londyńską, otwarcie się do tego przyznających w obecności aktywistów, funkcjonariuszy i sympatyków tzw reżimu. A ja pamiętam prawdziwą realistyczną scenę z „Cmentarzy” Hłaski, w której dzieciak śpiewa „Międzynarodówkę”, by zagłuszyć „Wolną Europę” słuchaną przez ojca, bo sąsiedzi donoszą... Emerytowany, bo emerytowany, lecz major Milicji Obywatelskiej uczestniczy w tym cyrku bez obaw?? W PRL nie było nietykalnych, i właśnie funkcjonariusze reżimu byli szczególnie pod lupą ubecji. Samo utrzymywanie znajomości z takim towarzystwem było źle widziane i niebezpieczne.

Po krótkiej odwilży Października 1956, Gomułka i ubecja zaczęła zaciskanie pasa na szyi rozbrykanego narodu, więc brak zahamowań w gadulstwie bohaterów książki jest niewiarygodny.

Szkoda gadać, utytułowany autor niech lepiej zostanie przy swoich dziełach historycznych, a kryminały zostawi profesjonalistom mniej wykształconym.
Nie zmęczyłem do końca, bo każdą nudną książkę można zmóc, lecz nie kryminał, który ma służyć rozrywce i emocjom, i nie pozwalać na nawet chwilowe oderwanie od lektury. PAŁA !!

Tadeusz Cegielski (ur.1948) - historyk, pisarz, również autor powieści kryminalnych. Ta ma na LC 5,54 (13 ocen i 6 opinii). Podobno to jest trzeci tom serii, więc nie wiem czy się połapię.

Książkę polecono mnie z atencją, bo autor, jak i osoba polecająca. wolnomularzami są, lecz ja akurat nie jestem uczulony na „masonów, ...