Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fascynująca. Gdy zaczynałam czytać, to byłam zdumiona z jakiej perspektywy jest napisana, bo przyznam, że nie zagłębiałam się w opinie na jej temat. Pomyślałam ooo ciekawe, ale to będzie trudne samym tekstem zobrazować rozwój intelektualny, jednak... (spoiler) udało sie to niebywale! Chylę czoła dla talentu i wyobraźni autora, dla jego wiedzy medycznej i zręcznemu manewrowaniu tekstem tak, że w ani jednym momencie nie zwatpiłam w ten eksperyment. Emocje, rozterki, dylematy moralne są tak głęboko oddane, z tak wysoką wrażliwością, że nie da się przeczytać tej książki obojętnie, o nie, nie, ona wzbudzą cale pokłady empatii do głównego bohatera i frustracji na toczące się wewnątrz wydarzenia. Naprawdę. Z całego serca polecam!

Fascynująca. Gdy zaczynałam czytać, to byłam zdumiona z jakiej perspektywy jest napisana, bo przyznam, że nie zagłębiałam się w opinie na jej temat. Pomyślałam ooo ciekawe, ale to będzie trudne samym tekstem zobrazować rozwój intelektualny, jednak... (spoiler) udało sie to niebywale! Chylę czoła dla talentu i wyobraźni autora, dla jego wiedzy medycznej i zręcznemu...

Znalazłam w niej coś dla siebie nowego i popchnęło mnie to do odkrywania nowych rewirów, więc to na plus, jednak momentami miałam wrażenie, że jest dużo lania wody i wracania do już omówionych kwestii. Nie przeszłam jednak przez ćwiczenia, więc może moja opinia nie jest zupełnie obiektywna.

Znalazłam w niej coś dla siebie nowego i popchnęło mnie to do odkrywania nowych rewirów, więc to na plus, jednak momentami miałam wrażenie, że jest dużo lania wody i wracania do już omówionych kwestii. Nie przeszłam jednak przez ćwiczenia, więc może moja opinia nie jest zupełnie obiektywna.

Nierówna. Były tu opowiadania, które mnie zachwyciły, jak "Idzie Niebo" Małeckiego, czy "Człowiek, który kochał" Kańtoch i takie, przez które przemknęłam bez głębszej refleksji czy zachwytu. Przez ostatnie opowiadanie, Pana Dukaja, nie byłam w stanie przebrnąć nie ze względu na pióro, ale na klimat, bo japońskie klimaty samurajów nie są dla mnie i nie byłam w stanie się do nich przekonać. Sam pomysł na stworzenie antologii genialny, bo także jestem fanką twórczości Jakuba Różalskiego i lubię czerpać z niej inspirację. Sposób wydania i oprawa graficzna przepiękna.

Nierówna. Były tu opowiadania, które mnie zachwyciły, jak "Idzie Niebo" Małeckiego, czy "Człowiek, który kochał" Kańtoch i takie, przez które przemknęłam bez głębszej refleksji czy zachwytu. Przez ostatnie opowiadanie, Pana Dukaja, nie byłam w stanie przebrnąć nie ze względu na pióro, ale na klimat, bo japońskie klimaty samurajów nie są dla mnie i nie byłam w stanie się do...