Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspomnienia z młodzieńczych lat w pigułce. Bardzo fajnie się czytało. Na minus przypisy umieszczone z tyłu książki, wymieszane z bibliografią, do których zagląda się praktycznie co chwilę, więc jest to trochę upierdliwe.

Wspomnienia z młodzieńczych lat w pigułce. Bardzo fajnie się czytało. Na minus przypisy umieszczone z tyłu książki, wymieszane z bibliografią, do których zagląda się praktycznie co chwilę, więc jest to trochę upierdliwe.

Pierwsza połowa bardzo obiecująca, ale potem marzyłam już tylko o tym, żeby dobrnąć do końca. Zmęczyłam się.

Pierwsza połowa bardzo obiecująca, ale potem marzyłam już tylko o tym, żeby dobrnąć do końca. Zmęczyłam się.

Szczerze mówiąc, ulżyło mi, że książka się już skończyła. Historia mnie nie wciągnęła, a główna bohaterka irytowała. Szkoda, bo pisarkę generalnie sobie cenię.

Szczerze mówiąc, ulżyło mi, że książka się już skończyła. Historia mnie nie wciągnęła, a główna bohaterka irytowała. Szkoda, bo pisarkę generalnie sobie cenię.

Moim zdaniem za dużo profesjonalnej wiedzy. Interesuję się tym tematem, ale jestem laikiem i dość długo brnęłam przez tę książkę. Dodatkowo męczyły wielokrotne powtórzenia w stylu "jak już wspominałam", czy "pisałam o tym w 3 części książki" itp.
Liczyłam na więcej opisów ciekawych przypadków, a nie publikację naukową.

Moim zdaniem za dużo profesjonalnej wiedzy. Interesuję się tym tematem, ale jestem laikiem i dość długo brnęłam przez tę książkę. Dodatkowo męczyły wielokrotne powtórzenia w stylu "jak już wspominałam", czy "pisałam o tym w 3 części książki" itp.
Liczyłam na więcej opisów ciekawych przypadków, a nie publikację naukową.

Czasami potrzeba człowiekowi prostej w odbiorze (ale nie prostackiej), przyjemnej lektury. Seria Kwiat Paproci spełnia te warunki znakomicie. Fajnie było oderwać się od stresów dnia codziennego. Ba! Mam wrażenie, że poziom kortyzolu we krwi nieco mi spadł. ;-)

Czasami potrzeba człowiekowi prostej w odbiorze (ale nie prostackiej), przyjemnej lektury. Seria Kwiat Paproci spełnia te warunki znakomicie. Fajnie było oderwać się od stresów dnia codziennego. Ba! Mam wrażenie, że poziom kortyzolu we krwi nieco mi spadł. ;-)

No nie porwało mnie. Bardzo lubię słowiańskie klimaty, ale ta książka szła mi wyjątkowo opornie. Odkładałam i wracałam do niej przez kilka miesięcy.

No nie porwało mnie. Bardzo lubię słowiańskie klimaty, ale ta książka szła mi wyjątkowo opornie. Odkładałam i wracałam do niej przez kilka miesięcy.

Rzetelny reportaż. Bez niepotrzebnego forsowania kontrowersyjnych tez, które nie mają pokrycia w faktach, ale są sensacyjne i wzbudzają zainteresowanie ludzi.

Rzetelny reportaż. Bez niepotrzebnego forsowania kontrowersyjnych tez, które nie mają pokrycia w faktach, ale są sensacyjne i wzbudzają zainteresowanie ludzi.

Przedziwna sytuacja. Książkę czytałam naprawdę długo. W międzyczasie przeczytałam chyba 3 inne. Baśń chłonęła mnie powoli, stopniowo i skutecznie. Nie jest to lektura, od której nie można się oderwać, ale nie umniejsza to jej znakomitości.

Przedziwna sytuacja. Książkę czytałam naprawdę długo. W międzyczasie przeczytałam chyba 3 inne. Baśń chłonęła mnie powoli, stopniowo i skutecznie. Nie jest to lektura, od której nie można się oderwać, ale nie umniejsza to jej znakomitości.

Początkowo ciężko polubić się z tym rodzajem narracji, ale warto.

Początkowo ciężko polubić się z tym rodzajem narracji, ale warto.

Niektóre stwierdzenia zawarte w części wywiadów są... kontrowersyjne, ale sporo przydatnej wiedzy również tam znajdziemy.

Niektóre stwierdzenia zawarte w części wywiadów są... kontrowersyjne, ale sporo przydatnej wiedzy również tam znajdziemy.

To z pewnością wartościowa książka, ale mimo zainteresowania tą tematyką, lekko nie było. Czytałam ją 2 miesiące z przerwami na inne lektury. Generalnie jednak doceniam wiedzę w niej zawartą i mimo wszystko oceniam wysoko.

To z pewnością wartościowa książka, ale mimo zainteresowania tą tematyką, lekko nie było. Czytałam ją 2 miesiące z przerwami na inne lektury. Generalnie jednak doceniam wiedzę w niej zawartą i mimo wszystko oceniam wysoko.

Każde opowiadanie oceniłam indywidualnie. Średnia ocen: 5/10

Każde opowiadanie oceniłam indywidualnie. Średnia ocen: 5/10

Autor mocno odleciał w kosmos z tymi wilkami...
Książka przewidywalna i momentami po prostu nudna.

Autor mocno odleciał w kosmos z tymi wilkami...
Książka przewidywalna i momentami po prostu nudna.

Książka przedstawia fakty, o których w większości przypadków wiedziałam, ale dobrze jest skonfrontować się z nimi po raz kolejny i przemyśleć swoje wybory konsumpcyjne.

Książka przedstawia fakty, o których w większości przypadków wiedziałam, ale dobrze jest skonfrontować się z nimi po raz kolejny i przemyśleć swoje wybory konsumpcyjne.

Książka nie była dla mnie łatwa z powodów emocjonalnych, ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Pomogła mi zrozumieć pewne rzeczy.

Książka nie była dla mnie łatwa z powodów emocjonalnych, ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Pomogła mi zrozumieć pewne rzeczy.

Dalekie od naukowości, momentami bardzo infantylne, często naciągane, ale na swój sposób urocze i wciągające. Nie umiem tego ocenić.

Dalekie od naukowości, momentami bardzo infantylne, często naciągane, ale na swój sposób urocze i wciągające. Nie umiem tego ocenić.

Do mniej więcej połowy przeczytane jednym tchem. Potem mamy do czynienia z tendencją zniżkową i książka zaczyna nudzić. Finalnie daję trochę zawyżone 7/10.

Do mniej więcej połowy przeczytane jednym tchem. Potem mamy do czynienia z tendencją zniżkową i książka zaczyna nudzić. Finalnie daję trochę zawyżone 7/10.

Powtarzanie z uporem maniaka - po kilka razy na jednej stronie: "nadkomisarz Wiktor Cybulski", "prokurator Jacek Czarnecki", "komisarz Klementyna Kopp", "dyrektor szkoły w kolonii Żabie Doły Eryk Żukowski", "syn dyrektora szkoły w kolonii Żabie Doły Feliks Żukowki", "pielęgniarka Milena Król" i tak dalej, sprawiało, że książkę czytało się bardzo źle. Twórczość Pani Puzyńskiej jest całkiem przyjemna, ale to ciągłe, pełne tytułowanie postaci jest cholernie męczące. Myślałam, że nie dobrne do końca. Udało się. Historia była całkiem ciekawa, więc daję naciągane 5/10...

Powtarzanie z uporem maniaka - po kilka razy na jednej stronie: "nadkomisarz Wiktor Cybulski", "prokurator Jacek Czarnecki", "komisarz Klementyna Kopp", "dyrektor szkoły w kolonii Żabie Doły Eryk Żukowski", "syn dyrektora szkoły w kolonii Żabie Doły Feliks Żukowki", "pielęgniarka Milena Król" i tak dalej, sprawiało, że książkę czytało się bardzo źle. Twórczość Pani...

Książka przeczytana jednym tchem. Cieszę się, że znalazł się ktoś, kto zauważył niebagatelną rolę kobiet w dziejach Polski i zechciał to opisać w tak przystępny sposób. Jak każdy, kto jako tako uważał na lekcjach historii wiedziałam o istneniu Jadwigi Kaliskiej, Elżbiety Łokietkówny, czy wreszcie Jadwigi Andegaweńskiej, ale znałam je raczej powierzchownie - jako żony ich słynnych mężów. Teraz zupełnie inaczej patrzę na ten okres w dziejach naszego państwa.

Książka przeczytana jednym tchem. Cieszę się, że znalazł się ktoś, kto zauważył niebagatelną rolę kobiet w dziejach Polski i zechciał to opisać w tak przystępny sposób. Jak każdy, kto jako tako uważał na lekcjach historii wiedziałam o istneniu Jadwigi Kaliskiej, Elżbiety Łokietkówny, czy wreszcie Jadwigi Andegaweńskiej, ale znałam je raczej powierzchownie - jako żony ich...

Bardzo interesuję się szeroko pojętą "słowiańszczyzną", więc nie mogłam przejść obojętnie obok tej publikacji. Pięknie wydana i pachnąca wołała do mnie z księgarnianej półki. Nie zawiodłam się na niej. Jest bardzo klimatyczna i przyjemne się ją czyta. Sam autor przyznaje, że pozwolił sobie na dość luźną interpretację, ale to nic. "Drzewo" nie aspiruje przecież do bycia pozycją naukową. To po prostu piękna bajka inspirowana dawnymi wierzeniami naszych przodków. Nadaje się zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Bardzo się cieszę, że pojawia się coraz więcej książek o tej tematyce.

Bardzo interesuję się szeroko pojętą "słowiańszczyzną", więc nie mogłam przejść obojętnie obok tej publikacji. Pięknie wydana i pachnąca wołała do mnie z księgarnianej półki. Nie zawiodłam się na niej. Jest bardzo klimatyczna i przyjemne się ją czyta. Sam autor przyznaje, że pozwolił sobie na dość luźną interpretację, ale to nic. "Drzewo" nie aspiruje przecież do bycia...