Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeurocza, ciepła i życiowa. Nie za słodka, w sam raz. Chichotania nie brakowało.

Przeurocza, ciepła i życiowa. Nie za słodka, w sam raz. Chichotania nie brakowało.

Sentyment zwyciężył i sięgnęłam po kolejną część sagi, z którą dorastałam. Niestety, przebijające się przez lekturę moralizatorstwo oraz boleśnie-patriarchalno-stereotypowe ujęcie ról kobiety i mężczyzny sprawiły, że nie czytałam jej z przyjemnością. Chciałam po prostu sprawdzić, co stanie się dalej, a podejście takie nigdy nie cechowało dla mnie dobrej książki. Po prostu "przebrnęłam".
I zgrzytałam zębami nad wątkiem Róży i Fryderyka, mam nadzieję, że nie tylko ja, a czytelniczki Jeżycjady także wyrosły na świadome swojej wartości kobiety i - mimo serwowanych sugestii - wcale nie widzą w tym happy endu.

Sentyment zwyciężył i sięgnęłam po kolejną część sagi, z którą dorastałam. Niestety, przebijające się przez lekturę moralizatorstwo oraz boleśnie-patriarchalno-stereotypowe ujęcie ról kobiety i mężczyzny sprawiły, że nie czytałam jej z przyjemnością. Chciałam po prostu sprawdzić, co stanie się dalej, a podejście takie nigdy nie cechowało dla mnie dobrej książki. Po prostu...