Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytanie tej ksiażki było specyficznym wyzwaniem, na którym poległam z kretesem.

Możliwe spojlery. Niewiele, bo przebrnełam przez jakąś 1/5 tego "dzieła", wiecej nie byłabym w stanie. Próbowałam jeszcze kilka stron przelecieć "po łebkach", ale nie dałam rady. Dobrze, że czytałam e-booka w ramach miesięcznego abonamentu, więc rzucenie telefonem o ścianę nie wchodziło w grę. Jednak, chyba bym się wkurzyła, gdybym za tę książkę musiała zapłacić.

Rebeca to 21 letnia dziewczyna, która zrezygnowała ze studiów (jako najlepsza studentka w grupie) i została striptizerką tańczącą na rurze w podrzędnym klubie go-go. Pewnego dnia do klubu przychodzi nieziemsko przystojny mężczyzna, który właśnie uciekł sprzed ołtarza. Rebece wystarczy minuta, żeby go oczarować, powalić na kolana i doprowadzić do ekstazy. Podobne uczucia wywołał w niej, co niestety skończyło się wyrzuceniem z pracy. Dziewczynę tak poraził widok przystojnego Sedricka, że zapomniała układu i przestała tańczyć. (Miłość od pierwszego wejrzenia i porażenie wzajemne jednak istnieje...)
Na szczęście okazało się, że Sedrick jest menadżerem "sławnego" zespołu rockowego i proponuje dziewczynie pracę w roli tancerki w ich trasie koncertowej. (Taniec striptizerki na rurze w czasie koncertów zespołu rockowego, która w gratisie uprawia seks z jego członkami??? Tego chyba jeszcze nie było. Mam nadzieję.)
Rebeca stawia warunek, że w trasę pojedzie tylko i wyłącznie w towarzystwie swojego przyjaciela geja, na co menadżer zgadza się bez mrugnięcia okiem.
Rebeca zaczyna poznawać życie, w którym alkohol leje się hektolitrami, narkotyki sypią sie kilogramami, a seks w śmierdzącym ciągle zatykającą sie ubikacją i zażyganym autobusie, ze wszystkim co się rusza, na wszelakie możliwe sposoby, to codzienność.
Rebeca okazuje się dziewicą, która zostaje rozdziewiczona kilka razy pod rząd. M. in. przez przyjaciela geja, który tylko "narusza" jej dziewictwo, później rzecz jasna przez Sedricka. Kończy się to dla niej kilkudniowym krwotokiem, brudzeniem wszystkiego i wszystkich krwią i wymiocinami, utratą przytomności, zanikami pamięci i pobytem w szpitalu. Póżniej podobno było tylko gorzej, ale to już znam tylko z recenzji książki. Ja dobrnęłam do deklaracji ślubu w Las Vegas, po którym Rebeca zdradziła swojego przyszłego męża z pierwszym lepszym facetem.

Po książce pani Haner skutecznie wyzbyłam się ochoty na jakikolwiek inny erotyk. Ta książka jest tak zła, opisy seksu tak odrażające, że nadal wzdrygam się na jej wspomnienie.
Po usunięciu jakichkolwiek śladów po tym "dziele" postanowiłam zrozumieć jak ktokolwiek, a już zwłaszcza młoda kobieta potrafiła napisać coś aż tak złego. Przeczytam dwa wywiady z nią, z krórych jeden był reklamą sex shopu (w wywiadzie został podany adres sklepu i nazwa) i zdjęciami autorki w erotycznych gadżetach, które można w nim kupić . Dowiedziałam się, że inspiracją dla pani Haner były książki pani E. L. James, a o życiu gwiazd rocka dowiaduje się z portali plotkarskich. Zrozumiałam kłótnie Rebecy z samą sobą i "rozpadanie się na kawałki" podczas orgazmu.

Książka pani Haner jest wg mnie nie tylko beznadziejnie napisana, pełna literówek i różnych dziwnych rzeczy (o których na końcu), głupia i infantylna, ale również niebezpieczna. Myślę, że sięgnie po nią wiele młodych dziewczyn, które otrzymają tak strasznie wypaczony obraz seksu i relacji między kobietą a mężczyzną. Z drugiej strony, zastanawiam się jakich krzywd od przedstawicielek swojej płci musiała doświadczyć autorka, żeby o kobietach pisać z taką odrazą, brakiem szacunku i pogardą.

Jedno jest pewne: na dźwięk powiedzenia "posikać się ze śmiechu" zawsze już będę miała odruch wymiotny.
"Trey. proszę! Przestań. Trey - śmiałam się z bólu. Wszyscy chyba wiedzą, jak to jest. Oczywiście nie przestał, a ja sie posikałam. Nie pierwszy raz i nawet mnie to nie krępuje, to znaczy przy Treyu". (Nie, nie jest to opis perwesyjnego seksu. To opis łaskotania głównej bohaterki przez jej ukochanego, cudownego przyjaciela geja.)
" - Świnia! - popłakał się ze śmiechu, widząc moje mokre spodnie. - Czyścisz kanapę - pokazał na plamę, jaką zrobiłam."
Ponadto, dzięki pani Haner dowiedziałam się, że moje dotychczasowe pojęcie budowy ciała kobiety mija się z rzeczywistością, a główna bohaterka jej książki jest tak wyjątkowa, że nawet jej "cipka" ma powieki: "Zacisnęłam powieki podobnie, jak moja cipka".

Ja naprawdę rozumiem, że każdy z nas chce spełniać swoje marzenia, wielu pisze do szuflady i naprawdę podziwiam autorkę za odwagę wydania takiej książki. Jednak nawet takie "wydawnictwo" jak Novae Res powinno mieć jakiekolwiek granice, minimalne. Nawet przy współfinansowaniu.

Nie róbcie sobie tego, nie czytajcie tej ksiażki.

Przeczytanie tej ksiażki było specyficznym wyzwaniem, na którym poległam z kretesem.

Możliwe spojlery. Niewiele, bo przebrnełam przez jakąś 1/5 tego "dzieła", wiecej nie byłabym w stanie. Próbowałam jeszcze kilka stron przelecieć "po łebkach", ale nie dałam rady. Dobrze, że czytałam e-booka w ramach miesięcznego abonamentu, więc rzucenie telefonem o ścianę nie wchodziło w...

Po książkę Kazimierza Moczarskiego "Rozmowy z katem" po raz pierwszy sięgnęłam w klasie maturalnej. Z pewnym poczuciem przymusu dystansem. I to właśnie ta książka stała się iskrą zapalającą we mnie zafascynowanie tematem czasów II WŚ. I już wtedy wiedziałam, że jeszcze kiedyś do niej wrócę. Teraz, po tych paru latach, bogatsza o większą wiedzę o tych czasach, czytałam ją z całkiem innym podejściem, wyzbywając się "przymusu lekturowego".
Kazimierz Moczarski, za walkę w szeregach AK, skazany został na karę śmierci przez rząd komunistyczny, który objął władzę w Polsce po zakończeniu II wojny światowej. Jedną z tortur, jaką wymyślił dla niego nowy ustrój było przebywanie w jednej celi z generałem SS Jurgenem Stroopem. Miało go to złamać. Obaj zaciekli wrogowie, którzy przy spotkaniu w "tamtych" czasach nie zastanawialiby się nad oszczędzeniem życia przeciwnika, zmuszeni byli żyć razem w jednej celi. Moczarski w piękny i niezwykle rzeczywisty sposób potrafił przedstawić czytelnikowi postać okrutnego i bezwzględnego hitlerowca. W osłupienie wprawia ślepe oddanie generała przełożonym.
Książka fascynująca, którą na pewno warto wziąć do ręki.

Po książkę Kazimierza Moczarskiego "Rozmowy z katem" po raz pierwszy sięgnęłam w klasie maturalnej. Z pewnym poczuciem przymusu dystansem. I to właśnie ta książka stała się iskrą zapalającą we mnie zafascynowanie tematem czasów II WŚ. I już wtedy wiedziałam, że jeszcze kiedyś do niej wrócę. Teraz, po tych paru latach, bogatsza o większą wiedzę o tych czasach, czytałam ją z...