Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko czerwone jest synergią humoru, taktu, paradoksu, zupełnego zaskoczenia, odrętwienia, pewności i wątpliwości, choć wydaje się to zupełnie niemożliwe.
Opowiada o wizycie głównej bohaterki u Alicji- swojej przyjaciółki, mieszkającej w Danii. Akcja nabiera tempa, kiedy podczas wieczornej imprezy zostaje zabity jeden z gości- ten, który właśnie miał wyjawić Alicji, kto z jej otoczenia może być niebezpieczny. Rozpoczyna się zupełnie niemozolne dochodzenie w sprawie tajemniczej śmierci, prowadzone na dwóch frontach: domowym- którego głównym prowodyrem jest główna bohaterka i cała masa ludzi, którzy akurat napatoczyli jej się pod rękę i zostali uraczeni jakimś niezwłocznym zadaniem do wykonania oraz śledztwo prowadzone przez przekomicznego policjanta, władającego językiem polskim w iście biblijnym stylu: ,,Pani musi umysłowa robota wykonać, mnogo, wielkie mrowie. Zaprawdę na pamięć waszą zaległo, a musicie rozjaśnić mroki".
W międzyczasie dochodzi do całej masy nieudanych zabójstw- wszystkich umiejscowionych w domu Alicji i charakteryzujących się niebywałą pomysłowością, a czasem również lekką desperacją. Natomiast zakończenie jak zawsze zaskakujące, bo któż by się spodziewał, że to właśnie ten ktoś dokonywał tych wszystkich zamachów na gości Alicji, chcąc zabić właśnie ją.
Urzekający styl, łączenie z pozoru banalnych czynności, jak np. przycinanie gałęzi, z charakterystycznym humorem Chmielewskiej powoduje, że bohaterowie stają się prawdziwi- nie są przerysowanymi karykaturami ludzi.

Wszystko czerwone jest synergią humoru, taktu, paradoksu, zupełnego zaskoczenia, odrętwienia, pewności i wątpliwości, choć wydaje się to zupełnie niemożliwe.
Opowiada o wizycie głównej bohaterki u Alicji- swojej przyjaciółki, mieszkającej w Danii. Akcja nabiera tempa, kiedy podczas wieczornej imprezy zostaje zabity jeden z gości- ten, który właśnie miał wyjawić Alicji, kto...

Książka dostała się w moje ręce po wygranym konkursie. Szczerze mówiąc początkowo miałam wrażenie, że będę się przy niej męczyć albo dam sobie spokój po kilku stronach, ale jednak się pomyliłam. Jest to lekka, napisana z dystansem i wbrew wszelkim pozorom- niebędąca "porno- książką" historia pracy dyrektora artystycznego Playboy'a. Pełne humoru spojrzenie na swoją pracę i na dziewczyny, które bardzo chętnie aplikowały na stanowiska modelek, niekiedy zwyczajnie nie zauważając, że ich zdjęcia są tak naprawdę tylko kolażem co ciekawszych fragmentów różnych kobiecych ciał.
Głównie jest to opis pewnego etapu z życia autora niż całkowite poświęcenie się tematyce Playboy'a- co może być zaskakujące po przeczytaniu opisu książki i spojrzeniu na jej okładkę:)
Ogólnie przyjemnie się czyta i łatwo przechodzi do tego samego poziomu dystansu, z jakim pisze autor.

Książka dostała się w moje ręce po wygranym konkursie. Szczerze mówiąc początkowo miałam wrażenie, że będę się przy niej męczyć albo dam sobie spokój po kilku stronach, ale jednak się pomyliłam. Jest to lekka, napisana z dystansem i wbrew wszelkim pozorom- niebędąca "porno- książką" historia pracy dyrektora artystycznego Playboy'a. Pełne humoru spojrzenie na swoją pracę i...

Jedna z najlepszych powieści, jakie czytałam. Pamiętam, że od zawsze stała na półce w mojej biblioteczce, ale ja byłam przekonana, że jest to jakiś poradnik zielarski :) O tym, że postanowiłam się przekonać, co to jest za książka zadecydował fakt, iż zupełnie niechcący obejrzałam moment procesu Antoniego Kosiby, w którym nagle rażony prawdą prof. Dobraniecki wstaje i mówi: przecież to jest Rafał Wilczur!
Powieść traktuje o wybitnym chirurgu Rafale Wilczurze, który ma wymarzone życie- pracę, którą uwielbia, ukochaną żonę i ubóstwianą córkę. W dniu kolejnej rocznicy zawarcia małżeństwa jego świat nagle się kończy- dosłownie i w przenośni.
Pamiętam, że było mi strasznie żal, że tak wybitny człowiek, który osiągnął już tak wiele, ale tak wiele jeszcze mógł dokonać jako wybitny profesor Wilczur, przez tyle lat pozostaje w nieświadomości co do swojej prawdziwej tożsamości i zamiast realizować się w tak wybitnym zawodzie, pracuje jako zwykły robotnik... aż do momentu, w którym poznaje- oczywiście nie wiedząc o tym- swoją córkę i ratuje jej życie.
Piękna powieść o miłości, dobroci i chęci pomocy innym, pomimo własnego niedostatku.

Jedna z najlepszych powieści, jakie czytałam. Pamiętam, że od zawsze stała na półce w mojej biblioteczce, ale ja byłam przekonana, że jest to jakiś poradnik zielarski :) O tym, że postanowiłam się przekonać, co to jest za książka zadecydował fakt, iż zupełnie niechcący obejrzałam moment procesu Antoniego Kosiby, w którym nagle rażony prawdą prof. Dobraniecki wstaje i mówi:...

Piękna historia o niespodziewanym, zupełnie przeciwnym pięknu, zakończeniu. Szkoda, bo czytając tak przepełnione miłością i nadzieją słowa, nie spodziewałam się nagłego przeistoczenia głównej bohaterki - a może po prostu zaślepiła mnie Jakubowa miłość do Niej- w egoistyczną, wygodną i bezduszną kobietę, która woli pozostać przy bogatym mężu, którego nawet nie lubi, zostawiając mężczyznę, którego kocha i który jest jej oddany jak nikt inny na świecie. Któremu swoiście obiecała miłość i oddanie. O którym wiedziała, że miał smutną przeszłość i jak trudne będzie dla Niego kolejne rozczarowanie miłosne. Szkoda tak dobrze zapowiadającej się historii na takie smutne zakończenie, które pokazuje tylko to, że wygoda i przyzwyczajenie zwycięży nad miłością. Szkoda.

Piękna historia o niespodziewanym, zupełnie przeciwnym pięknu, zakończeniu. Szkoda, bo czytając tak przepełnione miłością i nadzieją słowa, nie spodziewałam się nagłego przeistoczenia głównej bohaterki - a może po prostu zaślepiła mnie Jakubowa miłość do Niej- w egoistyczną, wygodną i bezduszną kobietę, która woli pozostać przy bogatym mężu, którego nawet nie lubi,...