-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Porównanie z Twoją biblioteczką
Wróć do biblioteczki użytkownika2012-07-30
2013-06-09
2013-07-11
2017-05-29
2017-06-03
2017-05-24
2017-05-25
2017-06-02
2017-05-31
2017-05-27
2013-08-28
Pierwsze, co mnie zafascynowało w tej książce to tytuł. Kiedy go gdzieś wyczytałam wiedziałam już, że muszę to przeczytać. Nie wiem, czemu tak mi się podoba, ale jest niesamowity :)/
Zepsułam sobie ,,niespodziankę'', bo spojrzałam na ostatnią stronę, na której było jasno i wyraźnie napisane imię mordercy. (NIE RÓBCIE TEGO!) Mimo to, czytając książkę zwątpiłam, że to będzie właśnie ta osoba.
Przyszła mi do głowy taka myśl i chcę się nią podzielić: Można ćwiczyć ciało, ale czy można ćwiczyć umysł? Owszem, można. Czytając książki pani Christie.
Pierwsze, co mnie zafascynowało w tej książce to tytuł. Kiedy go gdzieś wyczytałam wiedziałam już, że muszę to przeczytać. Nie wiem, czemu tak mi się podoba, ale jest niesamowity :)/
Zepsułam sobie ,,niespodziankę'', bo spojrzałam na ostatnią stronę, na której było jasno i wyraźnie napisane imię mordercy. (NIE RÓBCIE TEGO!) Mimo to, czytając książkę zwątpiłam, że to będzie...
2012-10-03
2014-02-18
2013-02-10
Nie czuję się upoważniona do recenzowania tej książki, powiem tylko jedno: gdyby nasza epopeja narodowa dosięgała choć do pięt tołstojowskiej byłoby pięknie...
Nie czuję się upoważniona do recenzowania tej książki, powiem tylko jedno: gdyby nasza epopeja narodowa dosięgała choć do pięt tołstojowskiej byłoby pięknie...
Pokaż mimo to2016-08-16
2017-08-16
Styl Jaume Cabré jest niezwykły - niedopowiedzenia, zmiany osoby z 3. na 1. i odwrotnie w obrębie jednego zdania, elipsy - pozwala czytelnikowi na współtworzenie historii. Ponadto zerwanie z chronologią przekłada akcent z samych wydarzeń na ich motywację. Jest to literatura niezwykła, na wysokim poziomie. Na pewno nie każdemu się spodoba. Dla mnie czytanie książek Cabré to obcowanie z pięknem.
Ta konkretna opowieść każe zastanowić się nad własną wiarą, podejściem do dobra i zła, przeznaczeniem i obowiązującymi nas normami. W tle pojawia się również wartość historii, małość człowieka wobec świata, przemijanie, marzenia, władza. Zadziwiające, jak na (swoją drogą naciąganych) 300 stronach, oszczędzając słowa, można nakreślić tak pełny i złożony obraz człowieka i najważniejsze pytania dręczące go od wieków. Do tego piękne wydanie. Moje drugie spotkanie z autorem upewniło mnie, że zostanie jednym z moich ulubionych.
Styl Jaume Cabré jest niezwykły - niedopowiedzenia, zmiany osoby z 3. na 1. i odwrotnie w obrębie jednego zdania, elipsy - pozwala czytelnikowi na współtworzenie historii. Ponadto zerwanie z chronologią przekłada akcent z samych wydarzeń na ich motywację. Jest to literatura niezwykła, na wysokim poziomie. Na pewno nie każdemu się spodoba. Dla mnie czytanie książek Cabré to...
więcej mniej Pokaż mimo to
Spełnienie moich literackich marzeń. Takiej książki szukałam.
Spełnienie moich literackich marzeń. Takiej książki szukałam.
Pokaż mimo to