Na pewno nie jest to najlepsza książka Aleksandra Krawczuka - nieco chaotyczna i (wbrew tytułowi) poświęcająca więcej miejsca Rzymowi za czasów Nerona niż Polsce.

Sporo jest tu dygresji, które nieraz okazują się ciekawe, a innym razem odnosi się wrażenie, że zupełnie niepotrzebne, wprowadzające do całości bałagan.

Autorowi nie można, rzecz jasna, odmówić ogromnej wiedzy, ale w przypadku tej książki niezbyt dobrze wypadło dzielenie się nią z czytelnikami.
Mimo tych wspomnianych wad, lekturę uważam za całkiem udaną, częściowo dzięki przystępnemu stylowi, częściowo ze względu na treści, o których nigdy wcześniej nie słyszałam.

Najbardziej zainteresowały mnie fragmenty dotyczące wyprawy rzymskich żołnierzy po słowiański bursztyn, rozdziały na temat etymologii nazw polskich miast oraz odautorskie refleksje o historiozoficznym i autobiograficznym charakterze (dzięki nim przenosimy się ze starożytności nawet w XX wiek)
Polecam przede wszystkim miłośnikom antyku i twórczości profesora Krawczuka.

Na pewno nie jest to najlepsza książka Aleksandra Krawczuka - nieco chaotyczna i (wbrew tytułowi) poświęcająca więcej miejsca Rzymowi za czasów Nerona niż Polsce.

Sporo jest tu dygresji, które nieraz okazują się ciekawe, a innym razem odnosi się wrażenie, że zupełnie niepotrzebne, wprowadzające do całości bałagan.

Autorowi nie można, rzecz jasna, odmówić ogromnej...