Właśnie skończyłam czytać "Bajki dla niektórych dorosłych", oczy szklą mi się ze wzruszenia, siedzę i zastanawiam się, dlaczego te bajki mogą być jedynie dla niektórych? Dlaczego nie każdy jest w stanie sprawić, aby jego życie pomimo licznych przeciwności nie było piękną, szczęśliwą bajką?

Karol Arentowicz stworzył piękną i wzruszającą opowieść o ludziach, których już po kilku stronach darzymy bezgraniczną sympatią, aby po kilku kolejnych pragnąć mieć ich za najlepszych przyjaciół.

Bajki Arentowicza to taka książeczka 2 w 1, dwie okładki, dwie historie, dwa tytuły, nawet oddzielna numeracja stron.
Bohaterem części "O Nim" jest Paweł, a część "O Niej" poświęcona jest Joannie. Początkowo zastanawiamy się co też może łączyć tę dwójkę, ale już po chwili uświadamiamy sobie, że w zasadzie nic ich nie dzieli. To ludzie dobrzy i prawi, jakich w dzisiejszych czasach ze świecą szukać. Traumatyczne doświadczenia, które spotkały zarówno Pawła jak i Joannę nie pozbawiły ich pogody ducha i optymizmu, chociaż oboje mięli prawo się załamać i mieć pretensje do losu.

Autor nie wspina się na wyżyny literackiej doskonałości, nie musi, bo sytuacje opisywane przez niego dzieją się codziennie, gdzieś obok nas płacze dziecko, staruszka potrzebuje pomocy, za ścianą sąsiadów rozgrywa się rodzinny dramat. Jednak brutalna prawda jest taka, że większości z nas to nie obchodzi, nie chcemy się wtrącać i dajemy się zniewolić wszędobylskiej znieczulicy, a przecież czy tak wiele trzeba, aby pomóc sąsiadce wnieść ciężkie zakupy?

Bajka, jak to bajka - powinna mieć morał, a morał z powyższej ja wyciągam taki, bądźmy życzliwi dla innych dziewczyny i chłopaki!

Właśnie skończyłam czytać "Bajki dla niektórych dorosłych", oczy szklą mi się ze wzruszenia, siedzę i zastanawiam się, dlaczego te bajki mogą być jedynie dla niektórych? Dlaczego nie każdy jest w stanie sprawić, aby jego życie pomimo licznych przeciwności nie było piękną, szczęśliwą bajką?

Karol Arentowicz stworzył piękną i wzruszającą opowieść o ludziach, których już po...