Cechą charakterystyczną kryminałów Marka Krajewskiego jest mocne nawiązanie akcji powieści do mitologii, języków klasycznych oraz zagadek logicznych. Tak jest i w tym przypadku, morderca pozostawia po sobie zagadkowy list spisany językiem hebrajskim. Skoro klucz do rozwikłania sprawy ma charter filologiczno-matematyczny, w sprawę zostaje zaangażowany policyjny outsider Edward Popielski.
Autor w swojej powieści bardzo ciekawie rekonstruował gwarę ówczesnych Lwowian, dzięki czemu można poczuć klimat przedwojennych „baciarów. Niestety nie można tego samego powiedzieć o otworzenie topografii miasta z jego urbanistycznej charakterystyki. Pewnie wynika to z faktu, że Autor, jak sam to przyznał w wywiadzie, był we Lwowie tylko raz przez okres dwóch tygodni. A szkoda bo perfekcyjnie otworzył przedwojenny Breslau w serii o Mocku, ale w tym wypadku chodziło o miasto w którym się urodził i spędził całe swoje dotychczasowe życie.
Motyw kryminalnego śledztwa jest dla mnie mało atrakcyjny, morderca okazał się mało intrygująca postacią, samo śledztwo wypełnione jest matematycznymi wykładami, astrologią i lingwistycznymi zagadkami. Jak dla mnie fabuła była za bardzo „odjechana”.
Bardzo lubię pierwsze kryminały Krajewskiego, gdzie akcja toczy się we przedwojennym Wrocławiu, miejsce, postaci i akcja są bardziej wyraziste. Można wyczuć, że autor był pełen wizji i werwy. Z kolei cykl lwowski jest moim zdaniem nie do końca udaną kalką historii Mocka, a sam autor nie ma już takiego serca do nowego bohatera i jego historii.

Cechą charakterystyczną kryminałów Marka Krajewskiego jest mocne nawiązanie akcji powieści do mitologii, języków klasycznych oraz zagadek logicznych. Tak jest i w tym przypadku, morderca pozostawia po sobie zagadkowy list spisany językiem hebrajskim. Skoro klucz do rozwikłania sprawy ma charter filologiczno-matematyczny, w sprawę zostaje zaangażowany policyjny outsider...