Ocena dziecka: wybitna
Moja ocena: dobra

Zdecydowanie najlepsza zaraz po pierwszej części. Czyli po prostu druga. Powieść drogi, a na trasie wiele przygód. Zdecydowanie brak nudy. Narnijska wersja puchatkowego Kłapouszka czyli Błotosmętek bardzo przypadła mi do gustu, wybitnie mnie bawiła.
Ulubiony bohater dziecka to Rilian. Czemu? Nie mam pojęcia, widać dziewczęta gustują w królewiczach nawet jeśli występują oni jedynie przez moment na początku książki i przez moment na jej końcu. Z czego przez większość czasu są kompletnie obłąkani. Taki wstęp do małżeństwa czy coś :) Najlepszą historią - pojmanie małego gnoma. Niestety brak waloru edukacyjnego. Moja pociecha znowu się niczego nie nauczyła. Tak twierdzi przynajmniej, jej prawo, nie wnikam.
Od siebie dodam jeszcze, że obśmiana szkoła koedukacyjna, do której uczęszczają Julia i Eustachy to teraz się nazywa szkoła podstawowa. A wredna dyrektorka, zwolniona z placówki za, jakby to teraz powiedziano, nieprawidłowości w efekcie otrzymała posadkę w kuratorium. Gdy i tam nie bardzo jej szło przeniesiono ją... uwaga... TAK do Parlamentu. Brzmi znajomo prawda. Data wydania książki 1953 rok, a na świecie nic się nie zmieniło.

Ocena dziecka: wybitna
Moja ocena: dobra

Zdecydowanie najlepsza zaraz po pierwszej części. Czyli po prostu druga. Powieść drogi, a na trasie wiele przygód. Zdecydowanie brak nudy. Narnijska wersja puchatkowego Kłapouszka czyli Błotosmętek bardzo przypadła mi do gustu, wybitnie mnie bawiła.
Ulubiony bohater dziecka to Rilian. Czemu? Nie mam pojęcia, widać dziewczęta...