Nie wiem jak to się dzieje, że każda z kolejnych książek Cherezińskiej wydaje mi się lepsza. Pasja według Einara zdaje się prześcigać dwie poprzednie części sagi. Możemy zagłębić się zarówno w surowe życie klasztorne, jak i poznać wielki świat w epoce wczesnego średniowiecza. Einar, którego można było już poznać jako kochanka Halderd, tu ukazuje nam się w pełni, jako postać złożona i fascynująca. Przez długi czas obserwujemy jak adaptuje się w klasztorze, dorasta, wydostaje się z sieci intryg, aby dotrzeć znów do ojczyzny i tam spotkać kobietę swojego życia. Cherezińska z wielkim profesjonalizmem ograniczyła opis relacji między nim a Halderd, ukazując jedynie to co kluczowe. Ta zwięzłość, celowe zaniedbanie wątku miłosnego, pozwala skupić się na nieznanych aspektach życia bohatera. W tym względzie, jak zwykle, Cherezińska nie zawiodła.
Do tego dochodzi jeszcze swoisty nastrój powieści, melancholijny, chmurny, a mimo to nasycony, żywy, odzwierciedlający mentalność Einara, jak gdyby on sam opowiadał swoją historię. Między kolejnymi zdaniami czuć ciemne, wzburzone wody Atlantyku, ospałość Normandii, mistyczny chłód północy. Doskonale dopracowany tekst i kryjące się poza nim to magiczne, ulotne "coś" czynią z "Pasji według Einara" wyjątkową książkę, którą można nie tylko czytać, ale też i czuć.

Nie wiem jak to się dzieje, że każda z kolejnych książek Cherezińskiej wydaje mi się lepsza. Pasja według Einara zdaje się prześcigać dwie poprzednie części sagi. Możemy zagłębić się zarówno w surowe życie klasztorne, jak i poznać wielki świat w epoce wczesnego średniowiecza. Einar, którego można było już poznać jako kochanka Halderd, tu ukazuje nam się w pełni, jako postać...