..."Czy świat mógłby powstać, gdyby jego twórca myślał, ilu i jakich trosk sprawcą się stanie? Tworzyć życie to znaczy tworzyć walkę i trud, i niepokój"...

Mit o Pigmalionie zawsze mnie fascynował! Historia króla Cypru - Pigmaliona jest dość prosta:) Wyrzeźbił posąg kobiety tak pięknej, że się w niej zakochał. Bardzo cierpiał z powodu daremnej miłości, do momentu, kiedy Afrodyta - bogini miłości, zamieniła posąg w żywą kobietę - Galateę. Historia miłości i magii jest zatem dość standardowa, a sam Pigmalion wydawał mi się dziwakiem! Jednak, zawsze, fascynował mnie moment przemiany Galatei - i zawsze zastanawiałam się, co musiała poczuć, kiedy tak nagle, zjawiła się w świecie ludzi?!

G.B. Shaw - pisząc swoją sztukę i interpretując mit - bezwiednie odpowiedział na moje pytanie:) Mityczna Galatea odżyła w postaci Elizy i podobnie jak w micie, tak i w sztuce, pozostała dla mnie postacią najciekawszą i wzbudzającą największy szacunek:)

Każda rozmowa Elizy i Henryka była interpretacją mitu, każda była wyjątkowa! Np. awantura po balu w ambasadzie, kiedy Eliza czuje się tak dotknięta, zagubiona i zraniona - tak pewnie czuła Galatea! Ale jeszcze wspanialsza jest ich rozmowa w salonie, kiedy Eliza nagle mówi:...-"Ale mogę się obejść bez pana, proszę nie myśleć, że nie."... A Higgins po chwili odpowiada:..."W swoim nieskończenie ciasnym egoizmie nie pomyślałaś, czy ja się mogę obejść bez ciebie"... O tak - drgnęło mi wtedy serce! To jest sedno związku Pigmaliona i Galatei, twórcy i dzieła, mistrza i ucznia - ten moment odejścia, którego uświadomienie sobie, niesie zmianę i ból.

Akcja dramatu została wspaniale zawiązana - zresztą, każdy zakład o kobietę - jest, co najmniej, łobuzerski i wiadomo, że przyniesie za sobą ogromne zmiany, po stronie każdego z bohaterów!

Lubiłam zarówno Higginsa, Pickeringa jak i Freda - każdy z nich był inny, każdy został idealnie zarysowany, był żywym człowiekiem:) Świetna jest rozmowa Higginsa i Pickeringa: ..." - Wybacz pan, że zapytam szczerze i otwarcie, czy pan jest mężczyzną mocnego charakteru, gdy w grę wchodzi kobieta? - Czy pan spotkał kiedy mężczyznę mocnego charakteru, gdy w grę wchodzi kobieta?"...

Podobało mi się ponadto, że autor zawarł w dramacie świetne didaskalia - takie opisy wiele ułatwiają. Bez problemu, można się znaleźć, pewnej burzowej nocy, w Londynie:)

Dramat jest bardzo interesujący, lekki i w sumie wesoły. Ale muszę napisać, że zawiera w sobie także pewną gorycz. Tak jednak chyba zawsze się dzieje, kiedy ktoś - kogo ukształtowaliśmy - nagle uzna, że może żyć własnym życiem, z dala od swego twórcy. Gorycz utraty - musi być ogromna. I chyba każdy czytelnik, w śmiechu Higginsa, na końcu i w jego okrzyku - zauważył tę gorycz!

..."Czy świat mógłby powstać, gdyby jego twórca myślał, ilu i jakich trosk sprawcą się stanie? Tworzyć życie to znaczy tworzyć walkę i trud, i niepokój"...

Mit o Pigmalionie zawsze mnie fascynował! Historia króla Cypru - Pigmaliona jest dość prosta:) Wyrzeźbił posąg kobiety tak pięknej, że się w niej zakochał. Bardzo cierpiał z powodu daremnej miłości, do momentu, kiedy...