Książka składa się z trzech, równych mniej więcej objętościowo części. Pierwsza ma charakter „historyczny”, przedstawia sytuację Anglii i Francji w dobie wojny stuletniej oraz postać i publiczną działalność Joanny. Autor czyni to jednak w sposób dość skrótowy i ogólnikowy, przykładowo bardzo mało miejsca poświęca walkom pod Orleanem, pierwszemu i wielkiemu triumfowi bohaterki. Trafiają się również drugorzędne (ale zauważalne) błędy rzeczowe, zwłaszcza dotyczące dat i chronologii. Ta część kończy się dość dokładnym zrelacjonowaniem procesu skazującego w 1431 r., ale opis samej kaźni praktycznie pominięto. Dla poznania samych dziejów Joanny d'Arc dysponujemy w języku polskim opracowaniami znacznie lepszymi, np. G. Bordonove, Joanna d'Arc, Warszawa 2003.
Część druga to obszerna relacja z procesu rehabilitacyjnego w latach pięćdziesiątych XV w., szczegółowa i wyczerpująca. Część trzecia to wreszcie śledzenie rozwoju tradycji i legendy, osnutych wokół Joanny oraz przegląd poświęconych jej na przestrzeni wieków dzieł literackich, plastycznych, filmowych. Omówiono tu również postępy badań naukowych oraz kwestię beatyfikacji i kanonizacji na przełomie XIX/XX w., wraz z odniesieniami do ówczesnej sytuacji politycznej Francji i Europy.
Ogólnie rzecz biorąc, mało w tej książce samej Joanny oraz historii jako takiej. Autor skupia się na ukazaniu pośmiertnych losów bohaterki, czyli narastania tradycji, mitu, legendy. To również zagadnienie istotne, przesłania jednak i usuwa na dalszy plan Joannę historyczną. Czytelnicy pragnący poznać ją lepiej powinni sięgnąć do innych pozycji.

Książka składa się z trzech, równych mniej więcej objętościowo części. Pierwsza ma charakter „historyczny”, przedstawia sytuację Anglii i Francji w dobie wojny stuletniej oraz postać i publiczną działalność Joanny. Autor czyni to jednak w sposób dość skrótowy i ogólnikowy, przykładowo bardzo mało miejsca poświęca walkom pod Orleanem, pierwszemu i wielkiemu triumfowi...

Bardzo ciekawa to lektura. Chyba każdy z nas słyszał o tej postaci. Przyznam szczerze, że na drugim roku studiów historycznych (bodajże w 2002 roku) - sporo o niej rozmawialiśmy na ćwiczeniach i wykładach. Recenzowana książka liczy sobie 307 stron wraz z przypisami. Jej lektura bardzo wciąga, - a została wypożyczona w ulubionej bibliotece "tuż za rogiem". Zaskakuje od pierwszych stron. Opatrzona jest - oprócz przypisami - jak powyżej wspomniałem - tablicami genealogicznymi, odsyłaczami do Internetu , zaś na końcu mamy spory Indeks. 1428 rok - a więc schyłek Średniowiecza - coś się "narodziło". Joanna D' Arc jest postacią nietuzinkową, dziś bohaterką narodową Francji. Jednak za swe powołanie zapłaciła stosem. Z czystym sercem mogę tę publikację polecić nie tylko historykom, politologom, ale także uczniom starszych klas szkół średnich. Lektura wciąga i zaskakuje. "Co rusz" mamy mnóstwo ciekawostek, zaskoczeń a nawet anegdot na temat późnośredniowiecznej Francji. Powołanie, które skończyło się na stosie. Powołanie, które było "rozeznawane" i poddawane prawu świeckiemu i kanonicznemu. Świetna to lektura, pasjonująca i bogata w wiele informacji.

Bardzo ciekawa to lektura. Chyba każdy z nas słyszał o tej postaci. Przyznam szczerze, że na drugim roku studiów historycznych (bodajże w 2002 roku) - sporo o niej rozmawialiśmy na ćwiczeniach i wykładach. Recenzowana książka liczy sobie 307 stron wraz z przypisami. Jej lektura bardzo wciąga, - a została wypożyczona w ulubionej bibliotece "tuż za rogiem". Zaskakuje od...

Joanna wpadła w Historię jak meteor - jako szesnastolatka. Rok walczyła, rok siedziała w areszcie. Potem spłonęła na stosie.

I tak w zasadzie można streścić pierwszą z trzech części tej biografii. Autor podaje fakty, tak, jak udało się je odtworzyć, a udało się zaskakująco dokładnie, jak na dzielącą nas otchłań połowy tysiąclecia. Nie ma tu zbytnich prób psychologizowania, interpretacji. Autor deklaruje się jako katolik, ale też nie sposób nie spojrzeć na postać Joanny tak właśnie: jako umykającą jednoznacznemu zaszufladkowaniu w ramach dzisiejszego racjonalnego światopoglądu. Bo nawet jeżeli to, czego doświadczała, było całkowicie naturalnego pochodzenia, to ważne jest, jak odczytywali jej posłanie współcześni - a to z kolei, ich czyny i działania, stawały się twardymi, jak najbardziej materialnymi faktami tworzącymi historię.

Część druga opisuje proces - skazujący i rehabilitacyjny. Dla kogoś, kto jak ja historią interesuje się wyłącznie hobbystycznie, ważna będzie informacja, że w XV wieku właśnie proces inkwizycyjny stanowił największą szansę na proces uczciwy, najbardziej zbliżony do dzisiejszego pojmowania sprawiedliwości. Skazanie Joanny było manewrem politycznym, jej rehabilitacja w 25 lat później - również (wszak król już zwycięski nie mógł być namaszczony z zalecenia czarownicy),ale uderza rodzaj i drobiazgowość zarzutów stawianych osobom przeprowadzającym pierwszy proces. On był naprawdę, w oczach XV-wiecznych prawników niedopuszczalnym nadużyciem. A szczegółowy wykaz nadużyć pokazuje dzisiejszemu czytelnikowi, jakich standardów, zaskakująco wysokich, oczekiwano od inkwizycji.

Trzecia część jest z jednej strony ciekawa - jak tworzył się mit Joanny d'Arc, jak z narodowego stawał się ogólny (Anglosasi traktują go jak część własnej historii, a przecież to Anglicy grają w nim rolę Głównych Złych!),jak wreszcie zawłaszczano postać Joanny do celów czysto nacjonalistycznych. Z drugiej jednak strony - oznacza to, że objętościowo prawie 30% książki nie traktuje o epoce, której czytelnik może się spodziewać. Co oczywiście trudno traktować jako zarzut, zwłaszcza że te dwa lata w końcówce Średniowiecza miały tak zaskakujący oddźwięk przez następnych kilkaset.

Joanna wpadła w Historię jak meteor - jako szesnastolatka. Rok walczyła, rok siedziała w areszcie. Potem spłonęła na stosie.

I tak w zasadzie można streścić pierwszą z trzech części tej biografii. Autor podaje fakty, tak, jak udało się je odtworzyć, a udało się zaskakująco dokładnie, jak na dzielącą nas otchłań połowy tysiąclecia. Nie ma tu zbytnich prób psychologizowania,...

Rozprawa historyczna, naprawdę ładnie, stylem wciągającym napisana. Podzielona na trzy wyraźne części, historię bohaterki wraz z procesem prowadzącym do jej śmierci na stosie, następnie żmudna machina rehabilitacji, później - obszary i przejawy kultu, co ułatwia odszukanie sobie w książce właściwych wiadomości. Przyjemna.

Rozprawa historyczna, naprawdę ładnie, stylem wciągającym napisana. Podzielona na trzy wyraźne części, historię bohaterki wraz z procesem prowadzącym do jej śmierci na stosie, następnie żmudna machina rehabilitacji, później - obszary i przejawy kultu, co ułatwia odszukanie sobie w książce właściwych wiadomości. Przyjemna.