Zacznę od tego, iż literatura podróżnicza nigdy nie była i nigdy nie będzie naukowym studium danego tematu. Zawsze będą to książki obrazujące indywidualne podejście do danego tematu, a zatem opieranie na nich swojej wiedzy, powiedzmy o Japoni, jest bezsensowne. Tym bardziej zatem zdziwiły mnie nieprzychylne komentarze o tej pozycji. Bynajmniej bowiem autor nie próbuje kreować się na Jedynego Słusznnego Znawcę Japonii, co udowadnia swoją ironią. Niesamowitym plusem tej książki jest fakt, że wreszcie wyłania się z niej obraz Japoni nie jako państwa egzotycznego, w którym mieszkają dziwni ludzie, ale jako miejsca z po prostu inną kulturą, ale takimi samymi ludźmi jak wszędzie.
Niesamowicie zabawna relacja, którą czytało mi się wspaniale nawet pomimo tego, że mam zupełnie inny światopogląd niż autor... a może właśnie dlatego. Dla fanów kultury japońskiej - pozycja obowiązkowa. Choćby dlatego, by wreszcie móc dojrzeć w tym kraju ludzi, a nie samą egzotykę.

Zacznę od tego, iż literatura podróżnicza nigdy nie była i nigdy nie będzie naukowym studium danego tematu. Zawsze będą to książki obrazujące indywidualne podejście do danego tematu, a zatem opieranie na nich swojej wiedzy, powiedzmy o Japoni, jest bezsensowne. Tym bardziej zatem zdziwiły mnie nieprzychylne komentarze o tej pozycji. Bynajmniej bowiem autor nie próbuje...