Jest to książka, którą czyta się w tempie 10-20 stron dziennie i trudno było mi czytać szybciej. Druk jest dość gęsty, stron 328, więc jest intensywnych studiów prawie na miesiąc czytania.

Nie jest to zdecydowanie książka dla początkujących. Ja na szczęście przeczytałem wcześniej (leciwego już) Rosa, ale bez tego przygotowania bym nie podołał. Dlaczego? Autor podczas opisów często odwołuje się do mitów, których jeszcze nie opowiedział. Na przykład na str. 61 odwołuje się do śmierci Freja, choć nie znamy jeszcze Freja!

Mimo wszystko, w porównaniu do książki Jerzego Rosa (Heroje Północy), dowiedziałem się tu wiele nowego. Ot, chociażby interpretacja Lokiego jako alter ego Odyna (uosobienie jego złych cech), uporządkowanie sytuacji z Wanami, którzy już jednak nie mieszkają w Asgardzie, a w Wanaheimie, wyjaśnienie powodu kradzieży Brisinga-men Frei, omówienie powodu wybuchu wojny między Asami i Wanami oraz co może ważniejsze--wymiany zakładników podczas zawierania pokoju (Niord, Honir), analiza sytuacji Wanów po końcu świata (przeżyją), relacja bogów do Norn (są od nich mniej ważni, bo podlegają przeznaczeniu), omówienie magii seidr, analiza "dawności" boga Tyra i być może jego pierwotnej nadrzędności, kwestię wizyty Heimdala (nie tylko Odyna) w krynicy Mimira.

Ciekawe było też opisanie obscenicznego sposobu, w jaki Loki rozśmieszył Skadi w Asgardzie, omówienie zakazanych związków Asyń z olbrzymami (owocem takiego związku był Loki). Dodano też mity, które z jakichś przyczyn u Rosa były pominięte, np. mit o tym jak Honir ustanowił stany niewolników, wojowników i możnych; mit o samoofierze Odyna (o tym jak sam złożył siebie w ofierze dla siebie w celu posiąścia wiedzy magicznej--tu też ciekawy wątek o tym jak Wikngowie składali ofiary Odynowi ze swoich wrogów); mit o wizycie Thora u Geirroda (o tym jak córka Geirroda próbowała... utopić Thora sikając do rzeki); o tym jak zasolono morze; o Disach i Tidranim; pieśń o Helgim; mit o Gejfon i Zelandii; mit o pojedynku Ottara; o Thorvardzie i Elfach; o Kozim Bjornie i landvaettir. Jest więc tego sporo, choć z wyjątkiem opowieści o Geirrodzie są to w porównaniu do najbardziej znanych mitów niewielkie historie.

Nie zawsze omawiane mity podane są w przystępny sposób. Np. mit o Wolundzie, pięknie opisany u Rosa, tutaj rozbity jest na dwie części, rozdzielone... 70 stronami tekstu o innych sprawach.

Niektóre sprawy autor potraktował trochę encyklopedycznie. Np. imiona Karłów, Asyń, itp. Ale choć trudno czytać takie wyliczenia, to ciekawie było zauważyć skąd Tolkien czerpał imiona takie jak Gandalf, Dwalin, Kili, itd.

Ogółem, wiele wartościowych i świeżych informacji, ale niestety nie ułożonych w najbardziej przystępny sposób. Mimo nieaktualnych poglądów Rosa, uważam, że lepiej zacząć od niego, lub od podobnej pracy. A do tej przysiąść dopiero jak "coś" już się wie. Jak zwykle na swoje potrzeby całość uporządkowałem względem "szkieletowej" wiedzy z książki Rosa tutaj:
http://mer.chemia.polsl.pl/~pborys/MitologiaGermanska.pdf

Na koniec jeszcze załączę zauważone błędy:
84: Wanowi dali jako zakładników -> Wanowie
105: rniodu -> miodu
123: posag ze złota -> posąg
146: pochówka -> pochówku
204: Hoda i Odyn z Lokim -> Odyna
223: Heimdalł -> Heimdall
229: z w i e r z y n y -> zwierzyny
254: Jak napisał Będą -> Beda
261: zbyt wcześnie kończy się mała czcionka
265: mieli nie tylko podzielili -> bez "mieli"
292: wałki klas -> walki
307: Tworząc imionach ludzi -> imiona
315: an-gielski -> angielski
318: Gandałf -> Gandalf

Jest to książka, którą czyta się w tempie 10-20 stron dziennie i trudno było mi czytać szybciej. Druk jest dość gęsty, stron 328, więc jest intensywnych studiów prawie na miesiąc czytania.

Nie jest to zdecydowanie książka dla początkujących. Ja na szczęście przeczytałem wcześniej (leciwego już) Rosa, ale bez tego przygotowania bym nie podołał. Dlaczego? Autor podczas...