Kontynuacja „Pismaka" i „Wszyscy grzeszą", gdzie głównym bohaterem jest dziennikarz Adam Bukowski. Początek „W imię zasad" dość słaby, bo w większości nawiązuje do poprzednich części, dla osób, które znają już te tomy jest to niepotrzebna strata czasu i mącenie właściwej, niestety, dość powolnej akcji, dla nowych czytelników te wtrącenia i tak nie dają całkowitego obrazu sytuacji. Kiedy autor przerzuca się już na patrzenie tylko do przodu akcja zaczyna nabierać tempa i książka, jak przystało na prawdziwą sensację, jest intrygująca i bardzo zaskakująca. Bo faktycznie, wszystko zaczyna przewracać się co chwila do góry nogami, nic nie ostaje się na swoim miejscu, coś, co przed chwilą wydawało się czarne teraz okazuje się różowe.
W powieści, oprócz znanego Bukowskiego, pojawia się bardzo wiele znanych nam już postaci, a więc jest Dorota May, Magda Trela, Renata Kuc, Horoszko, Polonez, i, traktowana dotąd marginalnie, córka Bukowskiego- Agnieszka. Cała plejada postaci, jak bardzo żywych niech zaświadczy fakt, że wywołały u mnie zupełnie prawdziwe uczucia. Może sam główny bohater nie wzbudzał we mnie wielkiej miłości, ale pewną sympatię na pewno do niego żywiłam, w przeciwieństwie do niektórych pań, myślę tu o Dorocie i Agnieszce, które doprowadzały mnie chwilami do szału. Tym swoim naprawianiem, jedna ojca- ciągłymi pretensjami bez prób zrozumienia, druga partnera- wiecznymi krytykami, niezadowoleniem i próbami dopasowania do własnego widzimisię.
Moim zdaniem „W imię zasad" to najsłabsza, przynajmniej w pierwszej połowie, książka trylogii o Adamie Bukowskim, pomimo to niezły kawałek polskiej sensacji.

Kontynuacja „Pismaka" i „Wszyscy grzeszą", gdzie głównym bohaterem jest dziennikarz Adam Bukowski. Początek „W imię zasad" dość słaby, bo w większości nawiązuje do poprzednich części, dla osób, które znają już te tomy jest to niepotrzebna strata czasu i mącenie właściwej, niestety, dość powolnej akcji, dla nowych czytelników te wtrącenia i tak nie dają całkowitego obrazu...