Czasem czytanie to naprawdę ciężka i żmudna praca. Tak było tym razem. Autor zaczyna powieść w końcówce sierpnia 1939 a kończy w drugim tygodniu września 1939. I nie było by w tej książce nic szczególnie złego gdyby nie to,że... W opinii autora za całą klęskę wrześniową odpowiada reżimowy, sanacyjny rząd, który jest generalnie głupi, nieudolny, zapatrzony jedynie we własny doraźny interes. Dodatkowo niespójny wewnętrznie i skłócony. Wojsko jest źle wyposażone, źle dowodzone i generalnie dowódcy są nieudolni i głupi. Jedynie słuszną rację mają natomiast zbiegli z więzień II RP komuniści. W nich autor zobaczył światełko zbawienia i to ich wysiłkom dedykowana jest książka. To komuniści skutecznie kopią okopy, to komuniści motywują wojsko do boju i sami prowadzą oddziały do boju. To komunistyczna milicja broni warszawy i staje na czele walącego się Państwa podczas gdy sanacyjny rząd jest już w pobliżu rumuńskiej granicy. Bitwie nad Bzurą poświęca autor jedynie 2 - 3 strony, dodatkowo omawiając ją jako manewr głupi, niepotrzebny i nieudolny. Ani słowa o boju pod Mokrą, czy obronie Wizny. Książka to typowy manifest ideologiczny pisany pod dyktando komunistów. Nawet bohaterowie zwracają się do siebie per - towarzyszu. Jeśli szukacie czegoś o wydarzeniach Września 1939 to ominiecie szerokim łukiem to "dzieło". Kilka "smaczków" w recenzji przemilczałem... Nie polecam, straszny chłam. No chyba, że jesteś ideowym komunistom i Związek Radziecki jawi ci się jako kraj mlekiem i miodem płynący wówczas jak najbardziej pozycja obowiązkowa.

Czasem czytanie to naprawdę ciężka i żmudna praca. Tak było tym razem. Autor zaczyna powieść w końcówce sierpnia 1939 a kończy w drugim tygodniu września 1939. I nie było by w tej książce nic szczególnie złego gdyby nie to,że... W opinii autora za całą klęskę wrześniową odpowiada reżimowy, sanacyjny rząd, który jest generalnie głupi, nieudolny, zapatrzony jedynie we własny...