Powinnam zacząć od wstydliwego obwieszczenia, że nie jestem specjalistką od poezji (właściwie to w niczym się nie specjalizuję, ale chyba tę poezję należało podkreślić, prawda?). Dlatego też mogę powiedzieć, że ten rodzaj literatury odbieram wyłącznie intuicyjnie - nawet jeśli z zajęć z poetyki miałam ocenę pozytywną (a za taką uznaję tróję po poprawkach), a i sama czasem uprawiam tzw. pseudopoezję.

To, co - po lekturze 'Nagich wierszy' - mogę powiedzieć o samej twórczości Krystyny Gucewicz, zawierać się będzie w kilku prostych stwierdzeniach. Po 1: uwielbiam tego rodzaju kobiecość i taką właśnie wrażliwość. Subtelną i pieprzną jednocześnie. Pełną ciepła i refleksji, humoru i goryczy. To takie wymieszanie łagodności z wielką siłą, niewinności z erotyką. Znakomita mieszanka, która doskonale sprawdza się w tak obszernym zbiorze poetyckim. Po 2: lubię poezję, która pobudza wyobraźnię, oddziałuje na wspomnienia, angażuje wszystkie zmysły i zmusza do refleksji. 'Nagie wiersze' mają tę niezwykłą moc, która sprawia, że czytelnik na chwilę przenosi się do zupełnie innej rzeczywistości. Takiej, która powstaje na fali inspiracji kobiecą poezją, ale zdaje się być prywatna i intymna. Świat Krystyny Gucewicz widziany mymi oczyma kwitł będzie zupełnie inaczej, niż gdyby powstawał w głowie kogokolwiek innego. Nic nie jest tu jednoznaczne, co bardzo sobie cenię. Po 3: choć dzieli nas (tj. mnie i autorkę) wiek, dzielą doświadczenia i ideały - piękne jest to, że w poezji pani Gucewicz mogę odkryć cząstkę siebie. Mogę pokiwać głową i powiedzieć "doskonale to rozumiem", "tak, ja też to przeżyłam", "dziękuję". Mogę zatracić się całkowicie...

Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze znakomite wydanie w Muzie. Poezja Krystyny Gucewicz sama w sobie jest ucztą dla duszy, ale w połączeniu z piękną, przemyślaną szatą graficzną stanowi również ucztę dla oka. W sieci nie znalazłam co prawda skanu, który wiernie odzwierciedlałby barwy okładki, ale możecie mi wierzyć, że w rzeczywistości prezentuje się ona dużo lepiej, niż na załączonym obrazku...

Polecam 'Nagie wiersze' tym, którzy lubują się w pięknej poezji, tym, którzy szukają inspiracji i tym, którzy cenią sobie wrażliwą stronę kobiecej duszy. Myślę, że ten wyborny zbiór wierszy zaspokoi potrzeby każdego z Was...

Powinnam zacząć od wstydliwego obwieszczenia, że nie jestem specjalistką od poezji (właściwie to w niczym się nie specjalizuję, ale chyba tę poezję należało podkreślić, prawda?). Dlatego też mogę powiedzieć, że ten rodzaj literatury odbieram wyłącznie intuicyjnie - nawet jeśli z zajęć z poetyki miałam ocenę pozytywną (a za taką uznaję tróję po poprawkach), a i sama czasem...