Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Twórczość Małgorzaty Hillar była i jest dla mnie istnym objawieniem w mojej przygodzie z poezją. Jest jedną z nie wielu autorek, która praktycznie zawsze wzbudza we mnie zachwyt. W każdym wierszu odnajduję coś co pragnę zatrzymać przy sobie na zawsze. Hillar posiadała niezwykłą lekkość słowa, jej wiersze czytają się właściwie same. I chociaż czasem na pozór wydają się proste, to wcale takie nie są. Za tą prostotą słów kryła ogrom emocji i przeżyć, które gdy już dotarły uderzały w samo serce. Była niezwykłą poetką a dla mnie jej wiersze na zawsze pozostaną ważne. Uwielbiam wracać do jej tomików, czytać na nowo, odkrywać to czego nie dostrzegłam poprzednim razem. I niby były poetki obracające się w podobnej tematyce, ale Hillar według mnie odstawała nieco na ich tle. Odstawała pozytywnie. Mówi się, że ileż to można o miłości. Można bardzo dużo, nawet całe życie a twórczość Hillar pokazała mi, że nie trzeba wyszukanym słownictwem czy zawiłą metaforą. Bo sztuką prawdziwą jest za prostym słowem ukryć przeszywający dreszczem krzyk. Ubolewam trochę, że jej twórczość jest ciężko dostępna. Była i jest całkiem znaną poetką, lecz mam wrażenie że głównie za wiersz "My z drugiej połowy XX wieku". A ma do zaoferowania o wiele, wiele więcej zapierającej dech poezji. Czytać, koniecznie. Druga taka się nie zdarzy.