Kasztany i zaklęte w nich uczucia. Miłość w różnych odcieniach i kształtach – tak jak prawdziwe kasztany. Zazdrość. Tęsknota. Troska. Fabuła urzeka tak jak te złociste kulki. Bohaterowie też intrygują. Jedni są jak kasztany w skorupkach. Z zewnątrz nieco kłujący, bojący się zranienia. Inni próbują wyzwolić się z dotychczasowych ograniczeń (skorupek). Jeszcze inni błyszczą, wabią, a w środku nie mają niczego wartościowego, psują się od wewnątrz. Kolejni, mimo upływającego czasu, pozostają wartościowi, zachwycają innym rodzajem piękna. I do tego maleńkie kasztanki, które dopiero zaczynają swoją przygodę z życiem. Czy mogą czuć się bezpiecznie, z ufnością patrzeć w oczy dorosłych?
Powieść Pani Moniki Oleksy urzeka nie tylko klimatem, ale też trafnością i głębią zawartych w niej przemyśleń, np. „Miłość nie mogła się wyczerpać. Ona się nigdy nie wyczerpuje, tylko... czasami tak trudno nam wsłuchać się w siebie i otworzyć na drugiego człowieka”, „Bóg działa po cichu. Poprzez ludzi, których stawia na naszej drodze, przez szczegóły, często niedostrzegalne. Małe cuda dnia codziennego”.

Kasztany i zaklęte w nich uczucia. Miłość w różnych odcieniach i kształtach – tak jak prawdziwe kasztany. Zazdrość. Tęsknota. Troska. Fabuła urzeka tak jak te złociste kulki. Bohaterowie też intrygują. Jedni są jak kasztany w skorupkach. Z zewnątrz nieco kłujący, bojący się zranienia. Inni próbują wyzwolić się z dotychczasowych ograniczeń (skorupek). Jeszcze inni błyszczą,...