Zastanawiam się, jak ta książka mogła mi się podobać, kiedy czytałam ją w wieku 13 lat. Zastanawiam się też, dlaczego trafiła na listę bestsellerów "The New York Times" (jak przeczytałam na okładce).

Jeszcze nie czytałam tak złej książki. Ja rozumiem, że jest raczej skierowana do czytelników 11+, ale proszę was - tu nawet nie ma porządnych opisów. Nie ma żadnej głębi, a postacie są takie płytkie i denerwujące...z główną bohaterką na czele!

Niby motyw jest fajny z tą mocą, która pozwala jej wchodzić w sny innych. Ale na tym pozytywy się kończą.

Bardzo prosty i prymitywny język. Bardzo źle mi się czytało przez ten dziwny podział na godziny i daty. Autorka opisuje wydarzenia, sny i dialogi na poziomie...ucznia z podstawówki. Poważnie, ja nawet w podstawówce lepsze opowiadania pisałam.

Swoją drogą opis z tyłu okładki jest napisany tak, jakby jego autor nie czytał ze zrozumieniem książki, chociaż jest mega krótka. Napisał, że pewnego dnia przychodzi nowy chłopak, który potrafi kontrolować sny. Tymczasem Cabel (co to w ogóle za głupie imię?) nie jest ani nowy, ani nie nabył tej umiejętności od tak. Do tego kontrolować może tylko swoje sny.

Relacja romantyczna jest poprowadzona błyskawicznie. Wydawało mi się, że przegapiłam moment kiedy oni przeszli od kolegów do zakochanej pary...ale nie, oni po prostu ot tak do tego przeszli. Byli dla siebie nieznajomymi, widzieli się w szkole, podwieźli się pod domy i bach - miłość.

Główna bohaterka to idiotka, która do tego jest nieokrzesana np. beka na cały głos. Robi też takie głupoty jak prowadzenie auta na przekór lekarzowi, aby udowodnić nie wiem co, skoro była świadoma ryzyka oraz tego, że nie ma kontroli nad swoją mocą i w każdej chwili mógł pochłonąć ją czyjś sen.

Ja naprawdę żenowałam się jak to czytałam i z trudem dobrnęłam do końca. Wszyscy żyją tam w jakiejś patologii. Co chwila jest mowa o seksie, alkoholu i narkotykach. Matka Jamie jest alkoholiczką (nie wiadomo dlaczego) i nie przejmuje się córką. A przypominam, że wnioskując po ogólnym poziomie tej książki, odbiorcami są nastolatki 11+.

Osobiście, nie polecam.

Zastanawiam się, jak ta książka mogła mi się podobać, kiedy czytałam ją w wieku 13 lat. Zastanawiam się też, dlaczego trafiła na listę bestsellerów "The New York Times" (jak przeczytałam na okładce).

Jeszcze nie czytałam tak złej książki. Ja rozumiem, że jest raczej skierowana do czytelników 11+, ale proszę was - tu nawet nie ma porządnych opisów. Nie ma żadnej głębi, a...

Krótka powieść, ale z bardzo ciekawym motywem, z którym się nie spotkałam wcześniej - mianowicie bycie wciąganym przez bohaterkę do snów innych osób. Szybko się czytało, wciągnęła mnie opowieść. Retrospekcje choć były, to łatwo można było się w nich odnaleźć, bo był zapis daty i godziny. Przyjemna książka, polecam.

Krótka powieść, ale z bardzo ciekawym motywem, z którym się nie spotkałam wcześniej - mianowicie bycie wciąganym przez bohaterkę do snów innych osób. Szybko się czytało, wciągnęła mnie opowieść. Retrospekcje choć były, to łatwo można było się w nich odnaleźć, bo był zapis daty i godziny. Przyjemna książka, polecam.

Trylogię Lisy McMann czytałam już dawno temu i wtedy mi się bardzo podobała. Teraz po latach postanowiłam przeczytać ją ponownie, bo krążyła mi po głowie. Niestety nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak wtedy. Nie była już tak ciekawa a relacja między bohaterami była niejasna, że uczuć między nimi musiałam się domyślić. W ogóle wydawało mi się, że książka była niedopracowana i miała niewykorzystany potencjał. Kiedyś mi się podobała teraz już dużo mniej. Nie sięgnę po następne tomy. I tak wiem jak się skończą 😅

Trylogię Lisy McMann czytałam już dawno temu i wtedy mi się bardzo podobała. Teraz po latach postanowiłam przeczytać ją ponownie, bo krążyła mi po głowie. Niestety nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak wtedy. Nie była już tak ciekawa a relacja między bohaterami była niejasna, że uczuć między nimi musiałam się domyślić. W ogóle wydawało mi się, że książka była...

Czytałam ją kilkukrotnie. Wiąże mnie z nią masa wspomnień z okresu dojrzewania. Wtedy też skradła moje serce. Wróciły wspomnienia, ale też spojrzenie na treść z innej perspektywy.
.
Janie, 17- letnia bohaterka ma niespotykaną umiejętność uczestniczenia w cudzych snach. Uciążliwe wizje, wbrew jej woli uprzykrzają jej życie, do momentu kiedy pojawia się Cabe. Dla niej uczy się je kontrolować, chociaż mimo starań nie jest w stanie pomóc dziewczynie wciągniętej w cudze koszmary. Pewnego dnia Janie zamiast być obserwatorką, staje się ich uczestniczką.
.
Bardzo prosta literatura fantasy, skierowana dla młodzieży. Styl pisania przypomina pamiętnik albo dziennik, jednak narracja jest trzecioosobowa. Niezwykle szybko się czyta. Oprócz nastoletnich miłości, są pokazane zdawkowo problemy rodzinne. To co mnie w niej urzeka, to delikatne elementy świadomych, kontrolowanych snów, to tyle na temat fantasy. Nie znajdziemy tu bogatych opisów, czy rozwiniętych akcji. 💢
.
Najlepsze że wszystkiego jest to, że mam kontynuację...🤓
.
Powracam do tej serii, kiedy mam w głowie totalny chaos. Podnosi mnie na duchu, może to tylko sentyment, a jeśli jest naprawdę ponadczasowa?

Czytałam ją kilkukrotnie. Wiąże mnie z nią masa wspomnień z okresu dojrzewania. Wtedy też skradła moje serce. Wróciły wspomnienia, ale też spojrzenie na treść z innej perspektywy.
.
Janie, 17- letnia bohaterka ma niespotykaną umiejętność uczestniczenia w cudzych snach. Uciążliwe wizje, wbrew jej woli uprzykrzają jej życie, do momentu kiedy pojawia się Cabe. Dla niej uczy...

Biorąc tą książkę w ręce myślałam, że będzie to kolejna opowieść o młodej dziewczynie, tajemniczym chłopaku i paranormalnych mocach. I tak jest. Jednak styl w jakim opisane są ich perypetie wciągnął mnie w fabułę. Dzięki podaniu pełnej daty i godziny sama odczuwałam upływ czasu, niepewność w oczekiwaniu. Według mnie: książka - bardzo dobra, lekka opowieść idealna na każdą porę dnia, roku.

Biorąc tą książkę w ręce myślałam, że będzie to kolejna opowieść o młodej dziewczynie, tajemniczym chłopaku i paranormalnych mocach. I tak jest. Jednak styl w jakim opisane są ich perypetie wciągnął mnie w fabułę. Dzięki podaniu pełnej daty i godziny sama odczuwałam upływ czasu, niepewność w oczekiwaniu. Według mnie: książka - bardzo dobra, lekka opowieść idealna na każdą...

CYKL: "SEN" (TOM 1)

Wyobraźmy sobie, że możemy śnić sny innych ludzi. Intrygująca perspektywa ale też przerażająca. Właśnie tak czuje się główna bohaterka książki "Sen". Janie Hannagan jest z pozoru zwykłą nastolatką. Z pozoru, gdyż jej normalność kończy się w momencie kiedy ktoś, kto znajduje się w tym samym pomieszczeniu, co ona zaczyna śnić... Wówczas Janie automatycznie "wchodzi do snu" osoby śniącej i przeżywa wydarzenia tak, jakby działy się realnie. Pół biedy, jeśli śniący śnią o czymś dobrym lub przyjemnym, gorzej gdy są to koszmary, bądź rzeczy, o których nie chcieliby nikomu powiedzieć w realnym świecie...

Główna bohaterka przez większość książki zmaga się ze swoim niezwykłym darem, który jest dla niej dużym ciężarem. W końcu postanawia go opanować. Z pomocą książek oraz przyjaciół (m.in. chłopaka ze szkoły - Cabel'a) uczy się kontrolowania snów.

Książka Lisy McMann należy do literatury młodzieżowej. Jest to więc lekkie fantasy, które szybko się czyta.
Najprawdopodobniej byłabym urzeczona tą książką, gdybym ją przeczytała mając lat "naście". Szkoda, że nie trafiłam na nią wcześniej, może wówczas chętniej weszłabym w świat fantasy. Czytając ją dzisiaj uznaję jako tytuł niezły i nic ponad to.

Jednakże polecam tą pozycję nastolatkom, którzy chcą odpocząć od wampirów, a lubią fantasy lub tym, którzy dopiero zaczynają przygodę z tym gatunkiem.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/11/sen.html

CYKL: "SEN" (TOM 1)

Wyobraźmy sobie, że możemy śnić sny innych ludzi. Intrygująca perspektywa ale też przerażająca. Właśnie tak czuje się główna bohaterka książki "Sen". Janie Hannagan jest z pozoru zwykłą nastolatką. Z pozoru, gdyż jej normalność kończy się w momencie kiedy ktoś, kto znajduje się w tym samym pomieszczeniu, co ona zaczyna śnić... Wówczas Janie...

Przyznaję, zaskoczył mnie "Sen". Opowieść o dziewczynie, która może podglądać cudze sny, zapowiadała się dość płytko. A jednak wciągnęłam się w tę historię i nie mogłam się od niej oderwać. Dobrze, że to krótka książka i nie trzeba zarywać dla niej nocy.

Życie Jenny u boku matki alkoholiczki to pasmo ciągłych upokorzeń i walki o lepszą przyszłość. Wciąganie w cudze sny wbrew własnej woli też niczego nie ułatwia, zwłaszcza, że dziewczyna musi takie senne wizyty odchorowywać. Zresztą poznawanie czyiś sekretów wcale nie jest przyjemne. Jest mnóstwo rzeczy, których człowiek wolałby nie wiedzieć. Na całe szczęście w życiu Jenny pojawia się Cabel, choć i tu sytuacja przez tajemnice i niedomówienia mocno się początkowo komplikuje.

Muszę przyznać, że fabuła jest zaskakująca, ale też przygnębiająca - nastoletni bohaterowie są zostawieni sami sobie, bez wsparcia ze strony rodziców. Myślę, że warto sięgnąć po "Sen". Ta niepozorna książka porusza wiele ciężkich tematów i ma kontynuację.

Przyznaję, zaskoczył mnie "Sen". Opowieść o dziewczynie, która może podglądać cudze sny, zapowiadała się dość płytko. A jednak wciągnęłam się w tę historię i nie mogłam się od niej oderwać. Dobrze, że to krótka książka i nie trzeba zarywać dla niej nocy.

Życie Jenny u boku matki alkoholiczki to pasmo ciągłych upokorzeń i walki o lepszą przyszłość. Wciąganie w cudze sny...

Ale to było fajne! Krótka opowieść o młodej dziewczynie z paranormalnymi zdolnościami. Mało stron, a wciąga jak szalone. Fajna forma, jakby dziennika z trzeciej osoby. Krótkie rozdziały i ciekawe postacie. Nawet była jakaś niespodzianka! Polecam i sama chętnie zabieram się za następne części.

Ale to było fajne! Krótka opowieść o młodej dziewczynie z paranormalnymi zdolnościami. Mało stron, a wciąga jak szalone. Fajna forma, jakby dziennika z trzeciej osoby. Krótkie rozdziały i ciekawe postacie. Nawet była jakaś niespodzianka! Polecam i sama chętnie zabieram się za następne części.

Mam wrażenie, że to szkic powieści a nie pełnoprawna powieść. Tu nie ma relacji między bohaterami, opisu czegokolwiek, wyjaśnień czegokolwiek. Nawet sama narracja swoją skrótowością przypomina streszczenie lub plan powieści.

Mam wrażenie, że to szkic powieści a nie pełnoprawna powieść. Tu nie ma relacji między bohaterami, opisu czegokolwiek, wyjaśnień czegokolwiek. Nawet sama narracja swoją skrótowością przypomina streszczenie lub plan powieści.

Książka nie jest ani bardzo dobra, ani zła. Historia jakoś szczególnie mnie nie wciągnęła ale i tak zamierzam przeczytać kolejne części. Z pewnością na plus jest tępo w jakim się tą książkę czyta.

Książka nie jest ani bardzo dobra, ani zła. Historia jakoś szczególnie mnie nie wciągnęła ale i tak zamierzam przeczytać kolejne części. Z pewnością na plus jest tępo w jakim się tą książkę czyta.