Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, co złe, nigdy samo nie mija. I to nie jest niczyja wina.

Sny to nie wspomnienia, Janie. To nadzieje i lęki. Oznaki stresów przeżywanych w życiu.

Zanim rozpryśnie się kolejny kawałek rzeczywistości, który trzeba będzie posklejać.

Widocznie najpierw musi być gorzej, zanim będzie lepiej.
Jeśli kiedykolwiek bedzie lepiej.
Janie w to wątpi.

Może sobie tylko wyobrażać, ile kosztowałoby tomografia. A nie ma zamiaru wydawać ani jednego centa więcej tylko po to, żeby ktoś jej powiedział, że jest nienormalna.
Taką diagnozę może mieć za daŕmo.