"Zatruty tron" znalazła gdzieś w odmętach biblioteki moja przyjaciółka. Kiedy mi go pokazała, zaintrygowana opisem wypożyczyłam tę książkę. I się nie zawiodłam.

Po pięciu latach nieobecności w stolicy główna bohaterka, piętnastoletnia Wynter, powraca do niej wraz z ojcem, Królewskim Obrońcą. Po długim rozstaniu z królewskim dworem Wynter musi na nowo przyzwyczaić się do panujących na nim zasad etykiety i dobrego wychowania. Zauważa jednak, że wiele się tu zmieniło. Koty i duchy unikają spotkań z ludźmi, król usuwa z pałacu podobizny prawowitego następcy tronu, wszyscy wokoło snują intrygi a do tego dochodzi jeszcze choroba jej ojca i zmiana charakteru niegdyś poczciwego, uczuciowego i sprawiedliwego króla.

Bardzo spodobał mi się pomysł autorki, ponieważ nie tworzyła ona na potrzeby swej powieści osobnego świata lub krainy. Wykorzystała świat rzeczywisty a możemy to zaobserwować, bo w powieści wymieniane są takie kraje jak Turcja czy Włochy. Jednocześnie pani Kiernan dodała do tego świata szczyptę magii i tajemniczości.

Klimat powieści jest bardzo specyficzny. Czyta się ją szybko i przyjemnie, nie ma zbyt wielu postaci, więc nie trzeba się martwić o to, że kogoś nie zapamiętamy.

Książka bardzo mi się podobała, mimo że czasami miałam wrażenie, że gdzieś to już czytałam. Gdy zdobędę kolejne części, na pewno je przeczytam.

"Zatruty tron" znalazła gdzieś w odmętach biblioteki moja przyjaciółka. Kiedy mi go pokazała, zaintrygowana opisem wypożyczyłam tę książkę. I się nie zawiodłam.

Po pięciu latach nieobecności w stolicy główna bohaterka, piętnastoletnia Wynter, powraca do niej wraz z ojcem, Królewskim Obrońcą. Po długim rozstaniu z królewskim dworem Wynter musi na nowo przyzwyczaić się do...