Pierwsza część Atramentowej trylogii zabrała mnie do świata pełnego przygód, niesamowitych stworzeń i miłości do książek. Nie wiedziałam sama czego się spodziewać. Wcześniej widziałam film i właśnie to spowodowało moje mieszane uczucia wobec tej książki. Kolejny raz zawiodłam się na adaptacji filmowej, która trzeba to przyznać jest marna w porównaniu do jej drukowanej wersji.
Chciałam jeszcze zaznaczyć, że trylogia jest z działu dziecięcego i młodzieżowego, ale starsze osoby takie jak ja też bez problemu odnajdą się w atramentowym świecie. Mnie pochłoną on całkowicie.

Meggie wraz z ojcem Mo "lekarzem książek" mieszkają samotnie w starym domu. Jej matka zniknęła wiele lat temu w nie wyjaśnionych okolicznościach. Meggie właściwie jej nie pamięta, czasem nawet się zastanawia czy ona w ogóle istniała.
Oboje łączy wielka miłość do książek. Ojciec introligator, który swoimi rękoma potrafi wyczarować cuda z naprawdę zniszczonych tomów ona podróżująca za ojcem córka. Książki są jedną z nielicznych stałych rzeczy, które ma dające namiastkę domu. Ich pozorny spokój kończy się gdy odwiedza ich gość - Smolipaluch. Wtedy zaczyna się seria nieszczęśliwych zdarzeń.
Po pewnym czasie okazuję się kim jest tajemniczy Smolipaluch, dlaczego nazywa Mo "czarodziejskim językiem" oraz gdzie podziała się mama Meggie. Główna bohaterka dowiaduję się, że świat w książkach jest piękny do momentu gdy nie pojawia się on w realnym świecie i gdy nie trzeba samemu zmierzyć się ze złymi bohaterami.

Pierwsza część Atramentowej trylogii zabrała mnie do świata pełnego przygód, niesamowitych stworzeń i miłości do książek. Nie wiedziałam sama czego się spodziewać. Wcześniej widziałam film i właśnie to spowodowało moje mieszane uczucia wobec tej książki. Kolejny raz zawiodłam się na adaptacji filmowej, która trzeba to przyznać jest marna w porównaniu do jej drukowanej...