Kiedy pewnego dnia zabraknie mi kolejnych części Czarnych Kamieni, to o matko noc, co ja wtedy pocznę?! Przyznaję, przy pierwszym spotkaniu rzuciłam książką w kąt, bo niezbyt mnie do niej ciągnęło. Wystarczył jednak odpowiedni moment, moment nieuwagi i wpadłam jak śliwka w kompot. Zauroczona cały cyklem i kunsztem literacki autorki. "Czarne kamienie" to cykl, na który czekam nieprzerwanie, ciągle z tym samym zapałem.

Dena Nehele leży w gruzach. Po wielkiej burzy, która oczyściła świat Krwawych z plugawych i niewdzięcznych ludzi, niewielu wojowników ocalało, a w całym królestwie nie ma ani jednej Królowej, która mogłaby odbudować terytorium.

Theran Szary i jego kuzyn Grey to ostatni potomkowie rodu Szarych. Szukając pomocy Theran wybiera się do Kaeleer w poszukiwaniu Królowej, która obeznana jest w protokole i starych obyczajach. Cassidy - nowa Królowa Dena Nehele - posiada jedynie moc różowego, do tego jest nieatrakcyjna, a jej poprzedni dwór zdezertował. Czy dziewczyna poradzi sobie z Książętami Wojowników, czy odbuduje terytorium i czy ludzie uwierzą w jej siłę, skoro posiada jej tak mało?

Nadal pozostaje zdania, że z 4 noweli, "Splątane sieci" pozostają najlepsze, co nie zmienia faktu, że "Przymierze ciemności" wywarło na mnie duże wrażenie i wysoko je oceniam. Anne Bishop stawia tym razem na kontynuowanie powieści dodając nowe wątki, ujawniając trochę tajemnic przeszłości, wszystko ładnie łącząc i sprowadzając do jednego, wspólnego punktu. Dostajemy nowych bohaterów, lecz nie musimy tęsknić za uwielbianymi postaciami z poprzednich tomów.

Uwielbiam styl Bishop, dowcipny, ironiczny, sprawnie zbudowana historia, wszystko przemyślane i zapięte na ostatni guzik. Lubię wykreowane przez nią postacie, pełne ludzkich emocji, bez kategoryzowania i stawiania czarno na białym. Autorka potrafi czytelnika zahipnotyzować. Świat Krwawych nie jest już tak brutalny jak kiedyś, ale swoje zasady i cechy nadal ma. Książęta Wojowników nadal są nieprzewidywalni, Daemon nadal ma swój nieodparty urok, lecz Jaenelle nad nim nadal góruje, a do tego Wielki Lord Piekła, który musi zmagać się z trójką upartych dzieciaków. Mały sajgon, który rozśmieszy każdego czytelnika.

Generalnie ta część nie jest najlepsza z całego cyklu. Sprawnie napisana, bardzo wciągająca i lekka, odmienna od reszty, bowiem jak już wspomniałam, świat przestaje być taki krwawy. Mimo wszystko bardzo polecam, szczególnie tym, którzy jeszcze nie znają cyklu do zapoznania się z nim, a już wdrożonym polecam kontynuacje, która was nie zawiedzie.

Kiedy pewnego dnia zabraknie mi kolejnych części Czarnych Kamieni, to o matko noc, co ja wtedy pocznę?! Przyznaję, przy pierwszym spotkaniu rzuciłam książką w kąt, bo niezbyt mnie do niej ciągnęło. Wystarczył jednak odpowiedni moment, moment nieuwagi i wpadłam jak śliwka w kompot. Zauroczona cały cyklem i kunsztem literacki autorki. "Czarne kamienie" to cykl, na który...