Powieść niemieckiego pisarza Kaia Meyera Lodowy Ogień opowiada o Myszy – osieroconej dziewczynce żyjącej w Sankt Petersburgu pod koniec XIX wieku. Mysz pracuje jako czyścicielka butów w luksusowym Hotelu Aurora. Dziewczynka urodziła się w nim i nigdy z niego nie wychodziła. Aurora to nie tylko jej dom, ale też cały znany świat.

Życie Myszy zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy w hotelu zjawia się niemy chłopiec wraz z dwiema czarodziejkami. Jedna z nich to, znana z baśni, Królowa Śniegu, a druga to tajemnicza Angielka. Kobieta wyróżnia się z tłumu z powodu swoich niebieskich włosów, pogiętego cylindra, tęczowej parasolki i walizki pełnej słów. Chyba się ze mną zgodzicie, że to dość niezwykła charakterystyka. Tamsin, bo tak ma na imię, przypomina skrzyżowanie Mary Poppins z bajkową Matką Chrzestną, z tą tylko różnicą, iż nie jest cukierkowo dobra.

Świat, jaki przedstawia nam autor, to połączenie rosyjskiej rzeczywistości z baśnią. Mamy tu zarówno czary i bohaterów z innego świata, jak i walkę o przeżycie w zimnym i nieprzyjemnym świecie. Mysz pokazuje mam pokoje i korytarze całe w złocie i drogich bibelotach, które mają uprzyjemnić pobyt znakomitym gościom. Zarazem odkrywa przed nami, co się kryje za tą piękną fasadą – brud, kurz i przenikliwe zimno. Świat, w jakim żyje Mysz, nie jest ani czarny, ani biały tylko szary i trzeba nauczyć się w nim przetrwać.

Bohaterowie również nie są podzieleni na „tych dobrych” i „tych złych”. Dziewczynka jest z natury dobrą osobą, ale nie słodką panienką. Umie się ustawić i zawsze stara się dokonać najlepszego wyboru, zdając sobie sprawę, że nie każdy jej postępek jest szlachetny. Także Tamsin i Królowa Śniegu mają swojej gorsze i lepsze momenty.

Kai Meyer napisał bardzo dobrą i niezwykle wciągającą książkę. Ciężko mi było oderwać się od lektury, ponieważ cały czas byłam ciekawa, co zrobi bohaterka. Opisy są krótkie i wyraziste. Nie musiałam się przedzierać przez trzystronicową relację na temat jakiegoś pokoju czy osoby, a mimo to widziałam dokładnie, jak kto wygląda.

Język powieści jest dosyć prosty, ale nie prostacki, fabuła wykracza poza schematy, a przecież we współczesnej literaturze zdarza się to niezwykle rzadko. Lodowy Ogień pozwala wierzyć nam, że nawet w szarym i brudnym świecie zdarzają się czarodziejki. Pokazuje nam również, że można sprostać każdemu, nawet najtrudniejszemu zadaniu, trzeba tylko bardzo chcieć.

https://alicjaszalska.pl/kai-meyer-lodowy-ogien/

Powieść niemieckiego pisarza Kaia Meyera Lodowy Ogień opowiada o Myszy – osieroconej dziewczynce żyjącej w Sankt Petersburgu pod koniec XIX wieku. Mysz pracuje jako czyścicielka butów w luksusowym Hotelu Aurora. Dziewczynka urodziła się w nim i nigdy z niego nie wychodziła. Aurora to nie tylko jej dom, ale też cały znany świat.

Życie Myszy zostaje wywrócone do góry nogami,...

Lodowy Ogień autorstwa Kai Meyer, wydawnictwa Nasza Księgarnia, to książka, która wpadła w moje ręce zupełnym przypadkiem, gdyż podsunęła mi ją przyjaciółka i jest z poza mojej niekończącej się listy czytelniczej. Na pierwszy rzut oka, wydaje się z intrygującą fabułą, aczkolwiek miejsce akcji nie bardzo wpasowuje się w moje gusta czytelnicze. Ten mankament jednak mnie nie zraził i szybko zabrałam się za czytanie!

Akcja dzieje się w Sankt Petersburgu pod koniec XIX wieku, w prestiżowym hotelu Aurora. Przyznaję się, że na samym początku powieść mnie nie porwała i po kilkunastu stronach ją zostawiłam "na później". Wiedziałam jednak, że ją przeczytam i się zawzięłam, aby móc to zrobić. Gdy przebrnęłam przez pierwsze sto stron, akcja zaczęła się zagęszczać i było coraz bardziej ciekawie!


Poznajemy Mysz - to dziewczynka, która od dziecka mieszka w hotelu, w którym czyści buty gościom i szoruje kafelki, będąc przy tym pogardzaną i okropnie nieszczęśliwą. Jej jedynym przyjacielem jest Kukuszka, który ciągle pociesza bohaterkę, po kolejnych atakach innych pracowników. Przyznaję, że na samym początku Mysz nieco mnie irytowała, choć nie wiem dlaczego. Bardziej zainteresowała mnie historia Tamsin - innej bohaterki, której kwestia także została poruszona, zanim cała akcja zaczęła się zagęszczać.

Nagle w hotelu pojawiają się dwie dziwne kobiety, dwie czarodziejki, z czego jedna z nich pewnego razu ratuje Mysz przed zamarznięciem. Drugą z nich jest sama... Królowa Śniegu! Tak, we własnej osobie! Głównym wątkiem książki jest jej konflikt ze wspomnianą Tamsin - drugą czarodziejką, której rodzina od lat toczy wojnę ze złą władczynią.

W tle rozgrywa się także wątek związany z carem, z potencjalnym atakiem na niego, a także cofamy się wstecz, do poprzednich zamachów, z którymi Mysz ma wspólnego więcej, niźli mogłaby się spodziewać.

Po tym, jak przebrnęłam przez początek, powieść przeczytałam w oka mgnieniu i naprawdę potrafiła mnie wciągnąć, nie mogę powiedzieć, że jest zła. Była dość dobra i na pewno inna, niż książki, które do tej pory czytywałam.

Czy polecę? Myślę, że tak, pomimo początkowej nudy mogę polecić tę powieść.

Lodowy Ogień autorstwa Kai Meyer, wydawnictwa Nasza Księgarnia, to książka, która wpadła w moje ręce zupełnym przypadkiem, gdyż podsunęła mi ją przyjaciółka i jest z poza mojej niekończącej się listy czytelniczej. Na pierwszy rzut oka, wydaje się z intrygującą fabułą, aczkolwiek miejsce akcji nie bardzo wpasowuje się w moje gusta czytelnicze. Ten mankament jednak mnie nie...

Książka nie powala, szczerze powiedziawszy. Historia sama w sobie nie zapiera dechu w piersiach, jednak sama postać Królowej Śniegu intrygowała mnie od samego początku. Nie mam w tym momencie zbyt wiele o owej książce do powiedzenia, gdyż od momentu w którym ją przeczytałam minęło sporo czasu, ale do tej pory w głowie trwa mi moment, gdy Mysz przechodziła przez kolejne bramy. Ten fragment był zdecydowanie moim ulubionym, ale chyba nie zbyt dobrze świadczy o książce to, że to jest jedyna część książki którą jestem w stanie przywołać bez sięgania po nią z powrotem. Polecam na zimowy wieczór, ale ostrzegam- fajerwerków nie ma.

Książka nie powala, szczerze powiedziawszy. Historia sama w sobie nie zapiera dechu w piersiach, jednak sama postać Królowej Śniegu intrygowała mnie od samego początku. Nie mam w tym momencie zbyt wiele o owej książce do powiedzenia, gdyż od momentu w którym ją przeczytałam minęło sporo czasu, ale do tej pory w głowie trwa mi moment, gdy Mysz przechodziła przez kolejne...

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. Świetnie się czyta nie tylko dlatego, że ma dużą czcionkę, ale przede wszystkim z powodu wartkiej akcji. Bohaterką jest niepozorna Mysz, dziewczynka, która od urodzenia pracuje w hotelu Aurora i nigdy nie wyszła poza jego obręb. Jej życie to złośliwości prawione przez boyów hotelowych i pokojówki oraz całonocne czyszczenie butów gości. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia. W jej szary świat wkraczają dwie czarodziejki - Królowa Śniegu i Tamsin Spellwell. Tamsin wykrada królowej sopel lodu z serca i ucieka z nim. Czyni to, by pomścić śmierć swego ojca, którego królowa zabiła zamieniając w lodowy posąg. Obie zjawiają się w Sankt Petersburgu, w hotelu Aurora, gdzie pracuje i mieszka Myszka. I tu zaczyna się pełna magii opowieść, którą naprawdę warto przeczytać :)

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. Świetnie się czyta nie tylko dlatego, że ma dużą czcionkę, ale przede wszystkim z powodu wartkiej akcji. Bohaterką jest niepozorna Mysz, dziewczynka, która od urodzenia pracuje w hotelu Aurora i nigdy nie wyszła poza jego obręb. Jej życie to złośliwości prawione przez boyów hotelowych i pokojówki oraz całonocne czyszczenie butów gości....

Książka dobra,ale bez rewelacji.Na uwagę zasługuje,temat.Władczyni Śniegu,omówienia spraw dotyczących Rosji Carskiej.
Oraz ten moment pojawienia się lodowego orła.

Książka dobra,ale bez rewelacji.Na uwagę zasługuje,temat.Władczyni Śniegu,omówienia spraw dotyczących Rosji Carskiej.
Oraz ten moment pojawienia się lodowego orła.

Mimo niektórych nudnych, niepotrzebnie przedłużających opisów (może to wina tłumaczenia),książka jest warta przeczytania. Przyjemna bajka, w której nawet dorosły znajdzie coś dla siebie.

Szczególnie podobało mi się zakończenie i nie ukrywam, że chętnie poznałabym ciąg dalszy tej historii, a zwłaszcza dalsze losy niektórych bohaterów.
Tę książkę na pewno będę kojarzyć z reniferem, który był człowiekiem, Baryłą uwięzionym w obrazie, Siedmioma bramami, które były niezwykle interesujące, choć mogły być lepiej opisane.

Postać Królowej Lodu wzbudza w czytelniku mieszane uczucia. W pewnych momentach wzbudza współczucie i daje nadzieję, że może coś zrozumie, może coś w niej drgnie, a chwilę później wątpliwości zostają surowo rozwiane.

Myślę, że od tej książki rozpocznie się moja dłuższa przygoda z opowiadaniami p.Meyer.

Mimo niektórych nudnych, niepotrzebnie przedłużających opisów (może to wina tłumaczenia),książka jest warta przeczytania. Przyjemna bajka, w której nawet dorosły znajdzie coś dla siebie.

Szczególnie podobało mi się zakończenie i nie ukrywam, że chętnie poznałabym ciąg dalszy tej historii, a zwłaszcza dalsze losy niektórych bohaterów.
Tę książkę na pewno będę kojarzyć z...

A mnie się tam podobała, nie chce mi się tłumaczyć dlaczego, po prostu się podobała i tyle w temacie.

A mnie się tam podobała, nie chce mi się tłumaczyć dlaczego, po prostu się podobała i tyle w temacie.

Trochę ją "zmęczyłam"...

Trochę ją "zmęczyłam"...

Nie mam zdania o tej powieści. Z jednej strony jest niczego sobie - historia może zaciekawić, nie jest to nudne jak flaki z olejem, czyta się dość szybko. Jednak mnie nie zaciekawiła. To taka zwykła, pierwsza lepsza książka na zabicie czasu.

Nie mam zdania o tej powieści. Z jednej strony jest niczego sobie - historia może zaciekawić, nie jest to nudne jak flaki z olejem, czyta się dość szybko. Jednak mnie nie zaciekawiła. To taka zwykła, pierwsza lepsza książka na zabicie czasu.

Taka zwykła bejeczka, zajęła mi z 3 godziny. Nic ciekawego d*** nie urywa.

Taka zwykła bejeczka, zajęła mi z 3 godziny. Nic ciekawego d*** nie urywa.