Ale wtedy czułem coś innego. Może całkowicie innego. Może "jasność spojrzenia z perspektywy czasu" jest niczym w porównaniu z tym, co się zapomniało. Może wcale nie było to coś niewytłumaczalnego, jak zaczyna to teraz wyglądać, ale - wprost przeciwnie - było t o l o g i c z n e i postępowałem z jasnością (...) co do moich uczuć, nawet jeśli nie potrafię odtworzyć tego tutaj, na papierze, taki kawał czasu (...) potem. W końcu to, co do ciebie piszę, opiera się na notatkach i wspomnieniach i kto wie, co z tego umknęło? Może po prostu nie mogę sobie p r z y p o m n i e ć tego, co w i e d z i a ł e m wtedy, wszystkich powodów , dla których zadurzenie się w twojej ciotce było (...).

Ale wtedy czułem coś innego. Może całkowicie innego. Może "jasność spojrzenia z perspektywy czasu" jest niczym w porównaniu z tym, co się za...

Jest rzeczą niezmiernej wagi, by nie dać się ponieść swoim pragnieniom i nie przeistoczyć się z obserwatora w twórcę.

Jest rzeczą niezmiernej wagi, by nie dać się ponieść swoim pragnieniom i nie przeistoczyć się z obserwatora w twórcę.

Popołudnie: jeszcze dwie szczeliny i jeszcze jeden fałszywy alarm o znalezieniu gładkiej skały. Są to dni rosnącego podniecenia, fałszywych tropów, domysłów. Z perspektywy czasu będą się wydawały krokami we właściwym kierunku, nieuchronnymi i ostatecznymi, ale kiedy robi się te kroki, kiedy są one jeszcze teraźniejszością, a nie uświęconą przeszłością, wszystkie zdają się złymi krokami stawianymi w łajnie, które rozbryzguje się kroplami zwątpienia, pewności siebie, rozpaczy.

Popołudnie: jeszcze dwie szczeliny i jeszcze jeden fałszywy alarm o znalezieniu gładkiej skały. Są to dni rosnącego podniecenia, fałszywych ...