Wpis z 21.09.2012

Powoli zagłębiałam się w historię Izabeli, choć na początku robiłam to z mieszanymi uczuciami. Nie byłam do końca przekonana do stylu autorki, wydawał mi się niedopracowany. Rozmowy bohaterów również niezbyt do mnie przemawiały. W pewnym momencie jednak, a było to stosunkowo na początku, wszystko się zmieniło. Wciągnęłam się w tą historię na tyle, że przestały mi przeszkadzać drobne niedociągnięcia, na które na początku zwracałam uwagę. Wręcz przeciwnie, podobało mi się że życie bohaterki nie jest cukierkowe. Mimo różnych problemów nie mogła liczyć na pomoc. Nie pojawiał się książę na białym rumaku. Nie było rycerza w lśniącej zbroi. Bardzo doceniam tak prowadzoną historię.
Główna bohaterka posiada wszystkie cechy, dzięki którym się z nią utożsamiałam. Podobny wiek, zainteresowana książkami, niezbyt duże zainteresowanie życiem imprezowym stolicy - to wszystko bardzo mi się podobało. Jest to postać, którą z pewnością mogłabym bardzo polubić, gdybym poznała ją w prawdziwym życiu. Czasami Iza jest bardzo nieporadna, potrafi jednak walczyć o swoje. Nie jest przebojowa, a jednocześnie wie co w życiu jest ważne. Wiktor również zrobił na mnie dobre wrażenie. Choć na początku autorka nie pozwala bliżej go poznać, to z czasem okazał się świetnym facetem.

Książka przedstawia zwyczajne ludzkie życie. Jest to miłość, przyjaźń, pojawiają się jednak problemy - od tych najbardziej błahych jak walka o awans po śmiertelne choroby. Bohaterowie są ludźmi, którzy mogą żyć obok każdego z nas. Walczą o swoje, dokonują wyborów.
Miłość nie przybywa w swojej chwale. Rozwija się powoli, niepewna, czasami niezrozumiana a czasem niechciana. Iza długo zaprzecza swoim uczuciom. Wiktor nie pokazuje swoich. Jest cyniczny i nieprzyjemny.

Przeczytałam tą pozycję w ciągu jednego dnia. Wciągnęłam się w problemy Izy, a jednocześnie ciekawa byłam jak rozwinie się jej historia. Na pewno dodatkowym atutem było miejsce wydarzeń. Warszawę znam. Miejscowości pod stolicą, gdzie dziewczyna wyjeżdża nie są mi obce. Jestem bardzo pozytywne zaskoczona tą książką i już poszukuje nowo wydanej książki autorki, gdzie pojawiają się dalsze przygody Izy, Wiktora, Moniki i jej córki.

Wpis z 21.09.2012

Powoli zagłębiałam się w historię Izabeli, choć na początku robiłam to z mieszanymi uczuciami. Nie byłam do końca przekonana do stylu autorki, wydawał mi się niedopracowany. Rozmowy bohaterów również niezbyt do mnie przemawiały. W pewnym momencie jednak, a było to stosunkowo na początku, wszystko się zmieniło. Wciągnęłam się w tą historię na tyle, że...