„Igrzyska śmierci”. Prawdę mówiąc, najpierw usłyszałam o filmie. Nie zdążyłam go jednak obejrzeć. Kiedy zobaczyłam tą książkę w jakże osławionym sklepie z filmami, literaturą, grami, muzyką i wieloma innymi, poczułam dziwne przyciąganie. Pięknie zaprojektowana okładka z płonącym ptakiem, reklamowana nazwiskami Stephena Kinga i Stephenie Meyer oraz zdaniem : „To jest powieść dla dojrzałych młodych ludzi, którzy rozumieją, że okrucieństwo jest częścią historii ludzkości, którzy potrafią dostrzec jego znamiona w najbardziej wyrafinowanych formach i którzy jak Katniss mają w sobie odwagę i determinację, by mu się przeciwstawić.” Jak się domyślacie, od razu ją kupiłam.
Przyszłość. Na ruinach Ameryki Północnej znajduje się Panem, potężne państwo, ze stolicą – Kapitolem i dwunastoma dystryktami. Co roku każdy dystrykt musi złożyć daninę – chłopca i dziewczynę pomiędzy dwunastym a osiemnastym rokiem życia. Oboje mają uczestniczyć w Głodowych Igrzyskach, które są karą za nieudaną rewolucję dystryktów.
Postaci, zarówno drugoplanowe jak i pierwszoplanowe, są ciekawe i wyraziste. Człowiek się do nich przywiązuje, ma wrażenie, że żyją. Autorka wykonała tu kawał dobrej roboty. Mamy osoby, które cierpią, śmieją się, zakochują się i , przede wszystkim, chcą przetrwać. Bo Głodowe Igrzyska to straszliwa gra. To show jakich wiele. Bardzo często pojawiają się porównania do amerykańskiego Idola. Można tu zawrzeć sojusz, ale jak długo on wytrzyma? Jest tu miejsce na romans, ale czy prawdziwy? Czy jest to tylko gra pozorów?
Ogólnie książka bardzo mi się podobała. Suzanne Collins stworzyła ciekawy świat, prawdziwych bohaterów i sprawiła, że nie będziecie mogli oderwać się od tej fascynującej historii.

„Igrzyska śmierci”. Prawdę mówiąc, najpierw usłyszałam o filmie. Nie zdążyłam go jednak obejrzeć. Kiedy zobaczyłam tą książkę w jakże osławionym sklepie z filmami, literaturą, grami, muzyką i wieloma innymi, poczułam dziwne przyciąganie. Pięknie zaprojektowana okładka z płonącym ptakiem, reklamowana nazwiskami Stephena Kinga i Stephenie Meyer oraz zdaniem : „To jest powieść...