Burka miłości
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Wydawnictwo:
- Świat Książki
- Data wydania:
- 2011-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-01-01
- Liczba stron:
- 336
- Czas czytania
- 5 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788377991596
- Tłumacz:
- Teresa Tomczyńska
Tam, gdzie kobiety są nieważne...
Zbuntowana i naiwna nastolatka, Maria, ucieka z rodzinnej Majorki do Anglii. W Londynie poznaje Nasrada, znacznie od siebie starszego Afgańczyka i muzułmanina. Zakochana po uszy, wychodzi za niego za mąż. Planowany na krótko wyjazd do ojczyzny męża przeradza się w wieloletni koszmar życia w państwie talibów, w którym rządzi prawo szariatu, traktujące kobiety jak rzeczy. Czy uda jej się uciec?
Całą historię opisała hiszpańska dziennikarka, do której Maria zwróciła się o pomoc... Niewiarygodne i wstrząsające!
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Miłość - pierwszy stopień do piekła
Afganistan to kraj piękny, mimo że targany nieustającą wojenną zawieruchą. To kraj czarowny magią egzotycznych krajobrazów, wyrosły z wielowiekowej tradycji, klimatyczny urzekającym nawoływaniem do modłów. Jednak nie każdy może cieszyć się jego pięknem, melancholią i nostalgią – zza zasłony burki jawi się on niczym pełne cierpienia, krzywd i upokorzeń piekło. W Afganistanie pod rządami talibów urodzić się dziewczynką to najgorsze, co może się istocie żywej przydarzyć. Celowo nie używam tu słowa człowiek, gdyż czytając o losach kobiet w tym kraju bynajmniej nie można odnieść wrażenia, że jak ludzie są tam postrzegane i traktowane.
W ten wrogi kobiecie świat trafia wychowana w kulturze równouprawnienia i emancypacji młodziutka hiszpanka, Maria Galera. Trafia doń częściowo z powodu naiwności, częściowo niewiedzy i nieświadomości zasad tejże kultury, ale głównie i przede wszystkim z ogromnej, odwzajemnionej miłości do Afgańczyka Nasrada. I ma mnóstwo szczęścia, ponieważ obiekt jej uczuć okazuje się dobrym człowiekiem, odmiennym od despotycznych i konserwatywnych mężczyzn, jakich pełno w jego kraju. Mąż kocha Marie, troszczy się o nią i pragnie dla niej wszystkiego co najlepsze. I ten element wyróżnia tę opartą na faktach powieść spośród innych tego typu utworów – nie jest to schemat mąż-Afgańczyk-kat, a mimo wszystko kobieca bohaterka przechodzi w kraju małżonka istną gehennę.
Przyjazd Marii i Nasrada do Afganistanu sprowokowany zostaje odwiedzeniem znajdującego się w agonii ojca. Jednak już na granicy bohaterowie tracą paszporty i inne dokumenty, co wymusza na nich nieoczekiwane pozostanie w ojczyźnie Nasrada. Dla Marii takie nieprzewidziane acz konieczne zderzenie ze specyficzną, restrykcyjną i wręcz niebezpieczną dla kobiet kulturą okazuje się być szokiem. Proces adaptacji natomiast jest bolesnym przeżyciem wewnętrznym, które koi tylko głęboka i szczera miłość do męża.
Maria dzień w dzień walczy o przeżycie. Musi polubić osłaniającą ją od stóp do głów burkę, od teraz przez nią będzie spoglądać na piekło, które sobie zgotowała. Wyrok śmierci może tam wydać na nią każdy z powodu błahostki, a czasem i bez powodu. Teściowa jest uprzedzona i nieżyczliwa dla swej cudzoziemskiej, a więc w domyśle niecnotliwej, rozpustnej i źle się prowadzącej synowej. Natomiast warunki, w jakich przyszło jej żyć, ciężka praca, jaką musi wykonywać, wymagać od niej będą ogromnej siły charakteru i samozaparcia.
Książka dziennikarki Reyes Monforte opisuje jedną z wielu historii dziewcząt zakochujących się nieopatrznie w przystojnym obcokrajowcu, wierzących, że miłość może wszystko i wikłających się w kulturę, która bezlitosna jest dla swych córek, a co dopiero nieświadomych jej wytycznych wyemancypowanych Europejek, których największym grzechem bywa często nieświadomość. Owszem, historia Marii zakończyła się szczęśliwie, a jej mąż okazał się wart wszystkiego, co musiała dla niego znosić. Jednak taki wyjątek potwierdza regułę, iż kobieta dochodząca swoich praw i walcząca o swą godność skazana jest w krajach muzułmańskich na sromotną klęskę a często czeka ją okrutna i poprzedzona cierpieniem śmierć.
Włos się na głowie jeży, gdy czyta się o przyczynach, dla których w Afganistanie kobietom odbiera się życie. W tle, poza losami głównych bohaterów snuje się wiele wyszeptanych opowieści o kobietach-symbolach, kobietach ofiarach prawa szariatu, które nie żyją, bo były niestarannie okryte burką, uśmiechnęły się do niewłaściwej osoby czy choćby z powodu posiadania książki. „Burka miłości” to historia wielkiej, głębokiej miłości, ale też przestroga, że nie każdemu może się taka miłość trafić, nie każdemu uda się ją przenieść przez życie i nie każdy może wyrwać się z zachłannych rąk bezlitosnych talibów. Z kraju, gdzie wrogiem jest nawet wiatr, który przyczynia się do zakatowania jednej z Afganek, bo: „podmuch wiatru obnażył jej rękę, odkrywając ją na ułamek sekundy”.
Marzena Molenda
Oceny
Książka na półkach
- 1 457
- 1 056
- 322
- 43
- 39
- 15
- 13
- 10
- 10
- 9
OPINIE i DYSKUSJE
Przeraża sama historia, jak i naiwność bohaterki w niektórych momentach, ale czyta się szybko i z ciekawością (głównie ciekawością na jaki jeszcze pomysł wpadnie Maria, żeby skomplikować swoje życie). Na pewno nie jest to literatura najwyższych lotów, ale byłam ciekawa książki ze względu na to, że jest oparta na faktach.
Przeraża sama historia, jak i naiwność bohaterki w niektórych momentach, ale czyta się szybko i z ciekawością (głównie ciekawością na jaki jeszcze pomysł wpadnie Maria, żeby skomplikować swoje życie). Na pewno nie jest to literatura najwyższych lotów, ale byłam ciekawa książki ze względu na to, że jest oparta na faktach.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPo części jestem w stanie zrozumieć bohaterkę w pewnych kwestiach, ale nie zmienia to faktu, że była bardzo lekkomyślna 🤷♀️
Zakończenie chyba było pisane na kolanie, szkoda.
Po części jestem w stanie zrozumieć bohaterkę w pewnych kwestiach, ale nie zmienia to faktu, że była bardzo lekkomyślna 🤷♀️
Pokaż mimo toZakończenie chyba było pisane na kolanie, szkoda.
Czytałam tę książkę w sumie dwa razy i dwa razy mnie zachwyciła. Mam naprawdę sentyment.
Czytałam tę książkę w sumie dwa razy i dwa razy mnie zachwyciła. Mam naprawdę sentyment.
Pokaż mimo toNie dam rady przez nią przebrnąć....szkoda czasu, przecież tyle książek czeka w kolejce. Porzuciłam ją na 89 stronie.
Powieść naiwna, pełna nieścisłości w fabule, dosyć "płaska" i przez to wszystko strasznie irytująca. Lekkomyślność, czy raczej głupota głównej bohaterki poraża.
Nie wierze, że ta historia wydarzyła się naprawdę.
Nie dam rady przez nią przebrnąć....szkoda czasu, przecież tyle książek czeka w kolejce. Porzuciłam ją na 89 stronie.
Pokaż mimo toPowieść naiwna, pełna nieścisłości w fabule, dosyć "płaska" i przez to wszystko strasznie irytująca. Lekkomyślność, czy raczej głupota głównej bohaterki poraża.
Nie wierze, że ta historia wydarzyła się naprawdę.
Książkę jako książkę czyta się bardzo dobrze. Jednak mnie poraża postawa bohaterki, żeby nie napisać głupota. Wiedząc doskonale ile wysiłku, nerwów, starań włożyła jej siostra by wyciągnąć ją z Afganistanu, tak po prostu po dwóch miesiącach wraca do tego samego piekła. Z jednej strony staram się zrozumieć że miłość do męża, ale z drugiej dlaczego skazuje swoje dzieci na dzieciństwo w takich warunkach?
Książkę jako książkę czyta się bardzo dobrze. Jednak mnie poraża postawa bohaterki, żeby nie napisać głupota. Wiedząc doskonale ile wysiłku, nerwów, starań włożyła jej siostra by wyciągnąć ją z Afganistanu, tak po prostu po dwóch miesiącach wraca do tego samego piekła. Z jednej strony staram się zrozumieć że miłość do męża, ale z drugiej dlaczego skazuje swoje dzieci na...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toSięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu "Ukrytej róży" tej autorki. Ciekawe opisy rzeczywistości w Afganistanie - straszne warunki życia w kraju ogarniętym wojną, sytuacja kobiet, dzieci w kraju rządzonym przez talibów. Przykłady nieuzasadnionego okrucieństwa wstrząsają czytelnikiem. Niestety mocno mnie też rozczarowała pod względem wątku głównych bohaterów. Ignorancja, brak empatii i porażająca wręcz głupota Marii sprawiły, że nie wzbudziła we mnie nawet odrobiny sympatii. Niby wszystko robi z miłości do męża, ale jej zachowanie wobec innych - ojca, rodzeństwa, a nawet własnych dzieci nie ma nic wspólnego z rozsądkiem, dobrocią, opiekuńczością i choć odrobiną wdzięczności dla tych, którzy zrobili dla niej wiele. W kraju męża przeżywa piekło. A w momencie, gdy po tylu trudach innych ludzi udaje się jej wreszcie wyrwać z tego piekła i to razem z dziećmi, a ona po dwóch miesiącach w Hiszpanii wraca "z miłości do męża" do Afganistanu zabierając też dzieci - to już mi ręce opadły.
Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu "Ukrytej róży" tej autorki. Ciekawe opisy rzeczywistości w Afganistanie - straszne warunki życia w kraju ogarniętym wojną, sytuacja kobiet, dzieci w kraju rządzonym przez talibów. Przykłady nieuzasadnionego okrucieństwa wstrząsają czytelnikiem. Niestety mocno mnie też rozczarowała pod względem wątku głównych bohaterów. Ignorancja,...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJak dla mnie wspaniała. Przeczytane drugi raz. Pokazany piękny obraz miłości i czego ukochana nie robi z miłości do ukochnego... Czytając o sytuacji kobiet w Afganistanie, można dziękować że mieszkamy w Europie :)
Jak dla mnie wspaniała. Przeczytane drugi raz. Pokazany piękny obraz miłości i czego ukochana nie robi z miłości do ukochnego... Czytając o sytuacji kobiet w Afganistanie, można dziękować że mieszkamy w Europie :)
Pokaż mimo toTrudno mi ocenić tą książkę. Z jednej strony rzeczowy i ciekawy opis Afganistanu , z drugiej główna bohaterka irytująca nieodpowiedzialna wiecznie zdziwiona. Rzadko zdarza mi się czytajac przeskakiwac zdania ale tutaj nie dało się inaczej . Marią miałoby się ochotę potrzasnac z nadzieją że zmadrzeje .
Trudno mi ocenić tą książkę. Z jednej strony rzeczowy i ciekawy opis Afganistanu , z drugiej główna bohaterka irytująca nieodpowiedzialna wiecznie zdziwiona. Rzadko zdarza mi się czytajac przeskakiwac zdania ale tutaj nie dało się inaczej . Marią miałoby się ochotę potrzasnac z nadzieją że zmadrzeje .
Pokaż mimo to"Burka miłości" Reyes Monforte to fabularyzowany reportaż opisujący losy nastoletniej Marii, Hiszpanki, która zakochała się do szaleństwa w kilkanaście lat starszym od siebie Nasradzie, Afgańczyku. Miłość ta zawiodła ją do ogarniętej terrorem, fanatyzmem religijnym i opresyjną wobec kobiet tradycją, ojczyzny jej męża. Krótkotrwały pobyt przeradza się w wieloletnią walkę o przetrwanie swoje i swojej rodziny a następnie o próbę powrotu na rodzinną Majorkę.
Choć jest to raczej słabo napisana książka, wstrząsa i szokuje ze względu na treści, które niesie. Przedstawia ona reguły rządzące zarówno systemem rodzinnym jak i strukturą państwową i instytucjonalną w krajach arabskich. A ponieważ ukazuje to wszystko na przykładzie cudzoziemki zamkniętej w obcym sobie świecie, przez kontrast jeszcze bardziej uwypukla odmienne funkcjonowanie człowieka w tradycji islamskiej.
"Burka miłości" Reyes Monforte to fabularyzowany reportaż opisujący losy nastoletniej Marii, Hiszpanki, która zakochała się do szaleństwa w kilkanaście lat starszym od siebie Nasradzie, Afgańczyku. Miłość ta zawiodła ją do ogarniętej terrorem, fanatyzmem religijnym i opresyjną wobec kobiet tradycją, ojczyzny jej męża. Krótkotrwały pobyt przeradza się w wieloletnią walkę o...
więcej Pokaż mimo toZacznę od tego, że nie sądzę, że historia opisana w książce jest prawdziwa. Zbyt dużo w niej nieścisłości, a głupota i ignorancja głównej bohaterki jest wręcz śmieszna.
Jeżeli główna bohaterka, Maria, jest szaleńczo zakochana w swoim mężu, aż nie chce się wierzyć, że nie zadała sobie odrobiny trudu, aby dowiedzieć się czegoś o jego rodzinnym kraju. Z kolei mąż szaleńczo zakochany w swojej żonie słowem nie wspomniał o tym, jak niebezpiecznie jest w jego kraju i godzi się na to, aby pojechała do Afganistanu razem z nim, narażając ją na niebezpieczeństwo.
Przykłady braku spójności w książce:
1. Maria wraz z mężem wybiera się pierwszy raz do Afganistanu i pomimo trwającej wojny, wracają bez problemu, Nasrad może spokojnie wjechać do Europy, natomiast przy kolejnej podróży i chęci powrotu już go nie chcą wpuścić.
2. Maria dopiero przy drugiej wizycie w Afganistanie doznaje szoku, że ludzie żyją bez elektryczności i bieżącej wody. Rozumiem, że przy pierwszej wizycie w domu na małej wsi opływała w luksusy.
3. Maria jeszcze mieszkając z Nasradem w Londynie, przechodzi na islam i zaczyna ubierać się jak muzułmanka, tzn. w suknie oraz hidżab. Wyjeżdżając pierwszy raz do Afganistanu nawet wspomina o tym, że cieszy się, że wygląda jak pozostałe Afganki, pomimo, że Afganki przecież noszą burki, nie hidżaby i Maria mogła spokojnie pokazać się w Afganistanie z odkrytą twarzą. Natomiast podczas drugiej podróży musi założyć burkę i wspomina, że jej kuse podkoszulki, szorty i dżinsy musiały wylądować na dnie walizki. Czyli w międzyczasie zmieniła ponownie styl ubierania się, a mąż jej nie ostrzegł, że w Afganistanie nie może pojawić się z odkrytymi włosami, co ja mówię, z odkrytą twarzą!
4. Maria zostawia swojego męża na cały miesiąc, odwiedzając swoją rodzinę w Hiszpanii. Nie zabiera męża z obawy na uprzedzenia odnośnie jego wyznania. Jednakże gdy Nasrad chce lecieć do Afganistanu, to pomimo niebezpiecznej sytuacji panującej w regionie i byciu w zaawansowanej ciąży, Maria decyduje się lecieć razem z nim, ponieważ nie jest w stanie znieść nawet jednego dnia bez niego. Rozumiem, że miesiąc spędzony na Majorce bez męża już był znośny?
5. Nasrad jako powód ponownego wylotu do Afganistanu podaje bardzo zły stan zdrowia swojego ojca. Podobno ojciec jest umierający... Jednak gdy już docierają na miejsce, na temat zdrowia ojca nie wspomina się ani słowem, ojciec w dalszym ciągu żyje i ma się dobrze. Fakt, że pełni w powieści drugoplanową rolę, ale oprócz małych epizodów z jego udziałem nie ma mowy nic o jego chorobie.
6. Maria twierdzi, że po urodzeniu pierwszego dziecka w Afganistanie nikt nie interesował się ani nią, ani jej dzieckiem. Po jakimś czasie dowiadujemy się, że teściowa pomagała jej przy dziecku, między innymi gotując kozie mleko dla dziecka, ponieważ Maria miała mało pokarmu. To w końcu ktoś się interesował czy nie?
7. Maria z Nasradem przy przekroczeniu granicy pakistańsko-afgańskiej przekazali małym przemytnikom cały swój dobytek łącznie z paszportem Marii. Jeszcze fakt przekazania dobytku jestem w stanie zrozumieć, ale kto oddaje paszport??? To już musi być totalna głupota. Przecież strażnicy na granicy nie zabraliby jej paszportu.
8. Maria z mężem przy pierwszych dwóch podróżach do Afganistanu lądują w Pakistanie i stamtąd samochodem przedostają się do Afganistanu. Przy kolejnej podróży do Afganistanu z Hiszpanii wspomina się o tym, że podróż nastąpi z przesiadkami i Maria będzie musiała po raz kolejny lądować w Pakistanie i stamtąd przedostać się do Afganistanu. Jednakże dziwnym trafem ląduje w Kabulu, gdzie z lotniska odbiera ją mąż.
9. Podróże do Kabulu w celu odnalezienia ambasady hiszpańskiej były groteskowe. Pojechali w ciemno i spędzili całe dnie na poszukiwaniu ambasady, a nie mogąc jej znaleźć, wrócili z powrotem na wieś, aby wieść nędzne życie. Skoro mąż Marii pochodził z Afganistanu, to rozumiem, że nigdy nie załatwiał żadnych urzędowych spraw i nie mógł nawet w jakimkolwiek urzędzie dopytać, gdzie znajduje się hiszpańska ambasada.
10. Pomimo, że Jose poinformował Marię, że ze względu na jej bezpieczeństwo, nie może nikomu mówić o planie "ewakuowania" jej oraz dzieci z Afganistanu, to dzień przed wyjazdem spotykają się na obiedzie pożegnalnym z bratem Nasrada oraz jego żoną. Faktycznie utrzymali to w wielkiej tajemnicy :)
11. Wyjazd z Afganistanu dla Nasrada graniczy z cudem, jednakże Maria bez problemu może przekroczyć granice, wracając do Afganistanu. Nawet może przywieźć ze sobą prezenty, pomimo, że wcześniej, przy próbie przekroczenia granicy ze względu na obawy grabieży przez strażników celnych , powierzają swój dobytek małym przemytnikom.
Podsumowując: powieść ze względu na mnóstwo nieścisłości traci na wiarygodności i ciężko uwierzyć, że zdarzyła się naprawdę. Maria z miłości do męża jest w stanie iść za nim na koniec świata, znosząc cierpienia i upokorzenia, porzucając wygodne życie w Europie. Ryzykuje nawet życiem swoich dzieci poprzez ponowny powrót do Afganistanu. Chyba sama nie wie, czego chce. Niektóre fragmenty książki są tak irytujące, że aż ciężko się je czyta: "coś zmuszało ją do tego, żeby przytulać się do męża. Nie rozumiała dlaczego, ale musiała ściskać jego dłoń i czuć, że jest blisko niej" - po co w ogóle o tym pisać? Rozumiem, że na co dzień nic jej nie zmusza do przytulania się, jednak w tamtym momencie nieznana siła ją do tego przymuszała?
Daję 3 gwiazdki (nie jedną),bo przynajmniej książkę dosyć szybko się czyta.
Zacznę od tego, że nie sądzę, że historia opisana w książce jest prawdziwa. Zbyt dużo w niej nieścisłości, a głupota i ignorancja głównej bohaterki jest wręcz śmieszna.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJeżeli główna bohaterka, Maria, jest szaleńczo zakochana w swoim mężu, aż nie chce się wierzyć, że nie zadała sobie odrobiny trudu, aby dowiedzieć się czegoś o jego rodzinnym kraju. Z kolei mąż szaleńczo...