Przejmująca historia ukazująca zło z bliska. Nie ma tu psychologizowania i prób usprawiedliwiania. Tu są po prostu ludzie, którym cierpienie innych sprawia satysfakcję. Polecam.

Przejmująca historia ukazująca zło z bliska. Nie ma tu psychologizowania i prób usprawiedliwiania. Tu są po prostu ludzie, którym cierpienie innych sprawia satysfakcję. Polecam.

„Pocztówki ze Wschodu” Reyes Monforte - to kolejna powieść o bestialstwie II wojny światowej, jakie miało miejsce w obozie koncentracyjnym Auschwitz – Birkenau. Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, z udziałem prawdziwych osób, które próbowały ocalić siebie, innych, a nade wszystko pamięć, która choć zawodna, może zostać przekazana kolejnym pokoleniom dzięki słowu pisanemu.
Cała tematyka obozowa jest jak dla mnie przerażająca.
We wrześniu tego roku byłam z wycieczką w tym okrutnym miejscu - miejscu byłych obozów Auschwitz I i Auschwitz-II Birkenau. Miejscu, które odcisnęło swoje piętno nie tylko na historii ludzkości, ale także mocno odcisnęło się w moim sercu i w moim umyśle. Choć upłynęło blisko 80 lat, to w dalszym ciągu robi ogromne wrażenie: krematoria, baraki, komory gazowe… , te fotografie – przerażone oczy, twarze, te ekspozycje : dziesiątki walizek, kuferków oraz ogromna ilość drobiazgów takich jak okulary, przybory higieniczne, dziecięce ubranka, setki butów, a także stroje modlitewne. Uświadamiają one skalę i niewyobrażalne okrucieństwo popełnionych tu masowych morderstw na setkach tysięcy niewinnych, nie spodziewających się niczego ludzi.

Cyt: Człowiek nie wie, ile jest w stanie znieść, dopóki los nie zmusi go, by się o tym przekonał”.

Czytałam wiele książek o tematyce obozowej, ale ta wywarła na mnie szczególne wrażenie.
To książka, która zostaje z czytelnikiem na długo po jej przeczytaniu, która skłania do refleksji i do zastanowienia się nad okrutnym losem ofiar nazistowskiego szaleństwa.
Polecam książkę, jest warta uwagi.

„Pocztówki ze Wschodu” Reyes Monforte - to kolejna powieść o bestialstwie II wojny światowej, jakie miało miejsce w obozie koncentracyjnym Auschwitz – Birkenau. Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, z udziałem prawdziwych osób, które próbowały ocalić siebie, innych, a nade wszystko pamięć, która choć zawodna, może zostać przekazana kolejnym pokoleniom dzięki słowu...

Trudno opisać treść tej książki, to trzeba po prostu przeczytać. Tematyka Holokaustu i obozu Auschwitz nie należy do łatwej, ale to kawałek naszej historii, którego nie należy pomijać ani przechodzić obok obojętnie. Nie ukrywam, że wiele opisów ściska serce. Ciężko sobie nawet wyobrazić do czego zdolny potrafi być człowiek. Książka opowiedziana niezwykle szczegółowo, oparta na faktach i prawdziwych postaciach. Niezwykle poruszająca. Daje 10. Inaczej się nie da.

Trudno opisać treść tej książki, to trzeba po prostu przeczytać. Tematyka Holokaustu i obozu Auschwitz nie należy do łatwej, ale to kawałek naszej historii, którego nie należy pomijać ani przechodzić obok obojętnie. Nie ukrywam, że wiele opisów ściska serce. Ciężko sobie nawet wyobrazić do czego zdolny potrafi być człowiek. Książka opowiedziana niezwykle szczegółowo, oparta...

Temat trudny potraktowany z niesamowitym wyczuciem. Bez słodzenia, bez umniejszania ogromu cierpień.

Temat trudny potraktowany z niesamowitym wyczuciem. Bez słodzenia, bez umniejszania ogromu cierpień.

„Pocztówki ze Wschodu” to kolejna opowieść, której akcja toczy się w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Tłem historycznym jest II wojna światowa. Główną bohaterką książki jest Ella. Dziewczyna we wrześniu 1943 roku zostaje wywieziona do obozu. Od razu staje się uprzywilejowaną więźniarką i pomocnicą Marii Mandel. Mimo, że Ella ma lepszą pracę i lepsze warunki życiowe niż pozostali więźniowie, jest zdana na łaskę Bestii. Dziewczyna pracuje w Kanadzie i w bagażach przybyłych znajduje pocztówki oraz zdjęcia. Decyduje się je wykradać i w ukryciu zapisuje historie więźniów oraz imiona towarzyszek, aby nikt o nich nie zapomniał. Ella była świadkiem bestialskich eksperymentów dra Mengele. Jej umysł nie mógł ogarnąć tego co widziały jej oczy. Dziewczyna była niemą obserwatorką egzystencji więźniów na granicy życia i śmierci.
Prawie 40 lat później Bella (córka Elli) próbuje się pogodzić ze śmiercią matki. Kiedy dziewczynie wydaje się, że jej życie wraca do normy, otrzymuje tajemnicze pudełko pełne starych pocztówek i zdjęć, które ukrywała przebywając w obozie Auschwitz – Birkenau. Decyzja głównej bohaterki spowodowała, że pamięć o zmarłych przetrwała.
Reyes Monforte należy do moich ulubionych autorów. Przeczytałam wszystkie jej książki, które zostały wydane w Polsce. Jak pozostałe, „Pocztówki ze Wschodu” bardzo mi się podobały. Mimo grubości przez książkę się płynie. Jak w pozostałych swoich powieściach autorka stworzyła niepowtarzalny klimat. Opisy bohaterów, sytuacji, miejsc i dialogi tworzą nierozerwalną całość. Jak w każdej tego typu książce bohaterowie są fikcyjni, lecz pojawiają się też postacie historyczne. Pierwszy raz w czytanej przeze mnie powieści historycznej pojawia się motyw pocztówek, zapisywania na nich imion i ratowania pamięci poległych w ten sposób. Właśnie dlatego zachęcam każdego do sięgnięcia po tę pozycję, mimo już wielokrotnie przerobionego tematu.

„Pocztówki ze Wschodu” to kolejna opowieść, której akcja toczy się w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Tłem historycznym jest II wojna światowa. Główną bohaterką książki jest Ella. Dziewczyna we wrześniu 1943 roku zostaje wywieziona do obozu. Od razu staje się uprzywilejowaną więźniarką i pomocnicą Marii Mandel. Mimo, że Ella ma lepszą pracę i lepsze warunki życiowe niż...

Nie ocenię tej książki, bo tej historii poprostu nie sposób jakkolwiek oceniać.
Wstrząsająca to najwłaściwsze według mnie określenie.

Nie ocenię tej książki, bo tej historii poprostu nie sposób jakkolwiek oceniać.
Wstrząsająca to najwłaściwsze według mnie określenie.

Bardzo przejmująca opowieść o woli życia w ciężkich czasach. Bardzo mi się spodobała. Dzięki głównej bohaterce pamięć o ludziach skazanych na zagładę przetrwała. Ludzie ludziom zgotowali ten los.

Bardzo przejmująca opowieść o woli życia w ciężkich czasach. Bardzo mi się spodobała. Dzięki głównej bohaterce pamięć o ludziach skazanych na zagładę przetrwała. Ludzie ludziom zgotowali ten los.

„ Wybaczenie nie ma żadnej wartości, bo zawsze przychodzi za późno, a ci, którzy dopuścili się zła, traktują je jako przepustkę do zapomnienia, uznają, że ich winy zostały puszczone w niepamięć.” (str. 535)

Dużo przeczytałam książek o literaturze obozowej. Temat jest okrutny i bolesny, bo trudno uwierzyć, że ludzie są zdolni do popełniania takich czynów i wyrządzać tyle zła innym. Lektura tej książki mocno mną wstrząsnęła i jest to jedno z lepszych wydań poświęconych tej tematyce. Bohaterowie są fikcyjni, lecz pojawiają się postaci autentyczne.

Słynny doktor Mendele zawsze elegancki, zadbany, którego okrucieństwo przy przeprowadzaniu eksperymentów medycznych nie miało granic. Komendantka obozu kobiecego Maria Mandel zwana Bestią i jej zastępczyni Irma Grese zwana Blond Aniołem. Obie lubiły być w centrum uwagi, kochały piękno, jednakże ich okrucieństwo i sadyzm nie mieściły się w głowie. Uwielbiały przyglądać się barbarzyńskim eksperymentom doktora i same znęcać się w nieludzki sposób nad więźniarkami. Widok umierających w cierpieniu kobiet sprawiał m przyjemność: „ Patrząc, jak umierają, czujesz, że naprawdę żyjesz.” Str.(129)

Do Auschwitz- Birkerau trafia francuska Żydówka Ella z rodziną. Z miejsca staje się ulubienicą Bestii. Pracowała w sortowni odzieży Kanadzie i należała do zespołu kopistek żeńskiej orkiestry. Dużo pomogła jej Polka wprowadzając ją w arkana życia obozowego. Bestia przy każdej okazji przypominała jej, że należy do „ obozowej arystokracji”, nie był to jednak przywilej, lecz wyrok skazujący na innego rodzaju kary. Miała trochę lepiej od więźniarek pracujących fizycznie, lecz nieustannie narażona była na humory przełożonej.

Rozkazy Bestii i doktora należało wykonywać natychmiast, było to jedyne prawo obowiązujące w obozie. Różnymi okrutnymi metodami zmuszano kobiety do ślepego posłuszeństwa i wyeliminowania samodzielnego myślenia. Pierwszą rzeczą, jaką się tam nauczyła, było to „że śmierć jednej więźniarki, ułatwia życie innej – żyjesz dlatego, że ktoś inny zginął” (str.43). Odwlec śmierć taki cel stawiały sobie wszystkie więźniarki, choć wszystkie były na nią skazane.
Więźniowie w obozie od początku byli okłamywani, by pod kłamstwem ukryć prawdę. Tam nie zdarzały się cuda, nie było też miejsca na nadzieję. Więźniowie buntowali się na różne sposoby, gestami, słowami, czynami. Mieli swoje sekrety, których strzegli. Wyrzekali się siebie, kłamiąc, by ocalić swoje życie.

„ Kłamstwo nie zmienia rzeczywistości, ale czasami cię przed nią chroni.” (str.275)

Życie więźniów było wegetacją, bytem jaki im narzucono, gdzie obowiązywały prawa ustalone przez Niemców. Stosowali oni odpowiedzialność zbiorową. Milczenie i ślepota, a także bezwolne wypełnianie rozkazów były jedynym sposobem na przetrwanie. Różne były kryteria selekcji. Zależały od dnia, upodobań, nastroju i humoru katów. W obozie nie było dzieci, znikały zaraz po przyjeździe.

Ella była świadkiem medycznych eksperymentów doktora. Widziała rzeczy, których jej umysł nie ogarniał. Wykonywanych wbrew etyce, humanitaryzmowi, z wyjątkowym okrucieństwem i barbarzyństwem. Pracując w Kanadzie zatrzymywała zdjęcia i pocztówki, które znajdowała w rzeczach deportowanych. Zapisywała na nich nazwiska, imiona, krótkie wiadomości i historie opowiedziane przez więźniów, by zachować pamięć o nich i przekazać światu co tam się działo. Zapisując ich imiona utrzymywała ich przy życiu, mimo, że ich już nie było.

Jak bardzo zostali skrzywdzeni ci, co przeżyli obóz. Samo wspomnienie przeszłości było ponownym przeżywanie koszmaru. Żyli by zapomnieć, ale nie było to łatwe. Zmagali się z poczuciem winy, wstydu, bezsilności i nienawiści.

„ Wybaczenie nie ma żadnej wartości, bo zawsze przychodzi za późno, a ci, którzy dopuścili się zła, traktują je jako przepustkę do zapomnienia, uznają, że ich winy zostały puszczone w niepamięć.” (str. 535)

Dużo przeczytałam książek o literaturze obozowej. Temat jest okrutny i bolesny, bo trudno uwierzyć, że ludzie są zdolni do popełniania takich czynów i wyrządzać tyle...

Książek o tematyce obozowej jest wiele, ale ta szczególnie pozostanie w mojej pamięci. Ilość szczegółów przedstawionych przez autorkę jest ogromna. Czasem musiałam na chwilę oderwać się od książki, bo nie mogłam czytać o tych okropnych rzeczach jakie były przedstawione w książce. Szczególnie o momentach, w których opisane były eksperymenty Josefa Mengelego. Straszne rzeczy które człowiek może zrobić człowiekowi. Mocne słowa, mocna powieść, którą każdy powinien przeczytać aby pamiętać po prostu pamiętać.

Książek o tematyce obozowej jest wiele, ale ta szczególnie pozostanie w mojej pamięci. Ilość szczegółów przedstawionych przez autorkę jest ogromna. Czasem musiałam na chwilę oderwać się od książki, bo nie mogłam czytać o tych okropnych rzeczach jakie były przedstawione w książce. Szczególnie o momentach, w których opisane były eksperymenty Josefa Mengelego. Straszne rzeczy...

Bywa, w moim przypadku bardzo często, że książki, które opowiadają obozowe historie, mnie irytują. Są łzawe, nijakie, płaskie, i bardzo przewidywalne. Ale z Pocztówkami ze Wschodu jest inaczej. To naprawdę piękna, poruszająca, dająca nadzieję historia...
Ella, jest główną bohaterką tej książki. To żydówka z Francji, która znajduje się w obozie, w Auschwitz. Ella ma szczęście, ma talent i wpada w oko doktorowi Mengele, który lubi jej dwukolorowe oczy i słoneczne piegi. Skromna, delikatna dziewczyna, musi przetrwać. Asystuje doktorowi przy jego szalonych eksperymentach, nawiązuje przyjaźnie i cóż, miłość. Dba też o zachowanie pamięci z tego czasu, zapisuje wspomnienia na pocztówkach...
Ella przeżywa piekło, i to piekło, które powtarza się dzień w dzień. I wydaje się, że to piekło nie ma końca....
Naprawdę poruszająca książka. Pięknie napisana, z dużą czułością i empatią. Pochłonęła mnie całkowicie, więc śmiało ją polecam.

Bywa, w moim przypadku bardzo często, że książki, które opowiadają obozowe historie, mnie irytują. Są łzawe, nijakie, płaskie, i bardzo przewidywalne. Ale z Pocztówkami ze Wschodu jest inaczej. To naprawdę piękna, poruszająca, dająca nadzieję historia...
Ella, jest główną bohaterką tej książki. To żydówka z Francji, która znajduje się w obozie, w Auschwitz. Ella ma...