„dziś rano, dziś wieczór tak prędko” to krótkie opowiadanie poruszające wątek rasizmu ameryki lat 60. XX wieku, jego społeczne tło i uwarunkowania, a także próby ułożenia się z tak zastaną rzeczywistością. w przypadku głównego bohatera to także realia dobrze zapamiętane, bowiem wychowujący się na południu stanów zjednoczonych aktor i piosenkarz musi na chwilę odwiedzić swoje rodzinne strony. to dość oszczędna w środkach, ale wciąż wymowna opowieść o uprzedzeniach, konieczności asymilacji i frustrującym braku kulturowych zmian w rozwijającym się społeczeństwie.

mimo krótkiej formy, całość wypełnia szeroko rozpięty wachlarz emocji. mężczyzna powraca bowiem do swojego kraju razem z żoną i synkiem, który - wychowany wśród paryskiej społeczności - nie zna krzywdy związanej z pogardą dyktowaną nienawiścią na tle rasowym. tym samym śledzimy przemyślenia głównego bohatera dotyczące podróży, która pozbawia go złudzeń, a ponowny kontakt z wciąż nieprzychylnym społeczeństwem maluje się jako gorzki zawód. z tekstu sączy się żal i gorycz na ogólne zaślepienie i pogłębiające się pęknięcia nierówności społecznych, w obliczu których bohater non stop musi sobie przypominać, że choć sytuacja się zmienia, to jego wartościowe zasoby wciąż w nim są.

„dziś rano, dziś wieczór tak prędko” to krótkie opowiadanie poruszające wątek rasizmu ameryki lat 60. XX wieku, jego społeczne tło i uwarunkowania, a także próby ułożenia się z tak zastaną rzeczywistością. w przypadku głównego bohatera to także realia dobrze zapamiętane, bowiem wychowujący się na południu stanów zjednoczonych aktor i piosenkarz musi na chwilę odwiedzić...

„Dziś rano, dziś wieczór, tak prędko” to podobno najwybitniejsze opowiadanie Jamesa Baldwina. Narrator jest popularnym śpiewakiem i aktorem. Pochodzi z amerykańskiego Południa, ale od kilkunastu lat mieszka w Paryżu. Kocha to miasto, wie, że dzięki niemu wyzbył się kompleksów związanych ze swoją czarną skórą, a także został mężem Szwedki. W Ameryce nie byłoby to możliwe – nie znalazłby odwagi, by oświadczyć się białej kobiecie, ona zaś uważałaby go za gorszego i nigdy nie pokochała. Mieszkańcy Ameryki przesiąknięci są uprzedzeniami, podczas gdy w Paryżu panuje zupełnie inna atmosfera. Tutaj nikogo nie dziwi małżeństwo przedstawicieli różnych ras, a Pawełek, ciemnoskóry syn bohatera, rośnie sobie spokojnie, nigdy nie słysząc wyzwisk.

Ta sielanka może się skończyć, bo następnego dnia rodzina wyjeżdża do Stanów. Podczas gdy żona i syn są podekscytowani i szczęśliwi, narrator nie umie wykrzesać z siebie pozytywnych emocji, przepełniają go złe przeczucia i wspomnienia. Dla niego będzie to podróż nie ku przygodzie i wzruszeniom, lecz ku niebezpieczeństwu. W ostatnich latach (akcja toczy się na początku lat sześćdziesiątych) raz tylko odwiedził Amerykę, z okazji pogrzebu mamy, i podczas tej wizyty uświadomił sobie, że już nie mógłby tam mieszkać, nie umiałby przybrać wobec białych służalczej postawy, jakiej oczekiwali, i „utrzymywać ich w przekonaniu, że są błogosławieństwem Niebios”. Po konfrontacji z nimi odniósł wrażenie, że wyrwał się wściekłemu psu.

Opowiadanie jest gęste, pełne gniewu i niezgody na rasizm. Baldwin analizuje stosunki pomiędzy białymi a czarnymi Amerykanami, wysnuwając bardzo pesymistyczne wnioski. Czytelnikowi udzielają się emocje narratora, jego gorycz, strach, niechęć do pokazania synkowi miejsca swego urodzenia. „Dlaczego ma jechać taki szmat drogi tylko po to, by mu wymyślano od czarnuchów?” – myśli piosenkarz, podejrzewając, że ich relacje się skomplikują, że chłopczyk straci wiarę w jego wszechmoc, że dziecinna ufność zmieni się w taką samą mieszaninę litości i pogardy, jaką on czuł kiedyś do swojego taty. Bo choć tata kochał rodzinę, to jednak nie umiał uchronić jej przed poniżeniami. Najprościej byłoby zrezygnować z podróży – ale nie wolno chować głowy w piasek, Pawełek musi poznać kraj swojego ojca.

---
James Baldwin, „Dziś rano, dziś wieczór, tak prędko”, przeł. Wacława Komarnicka, PIW, 1965

„Dziś rano, dziś wieczór, tak prędko” to podobno najwybitniejsze opowiadanie Jamesa Baldwina. Narrator jest popularnym śpiewakiem i aktorem. Pochodzi z amerykańskiego Południa, ale od kilkunastu lat mieszka w Paryżu. Kocha to miasto, wie, że dzięki niemu wyzbył się kompleksów związanych ze swoją czarną skórą, a także został mężem Szwedki. W Ameryce nie byłoby to możliwe –...