Szczerze mówiąc bałam się zacząć czytać ów książkę, bo wyglądała na taką, która nic ciekawego w sobie nie ma, a i okładka taka nijaka i obca, która jeszcze bardziej odstrasza od czytania tego co w środku. A gdy już zaczęłam, miałam prawie pewność, że się nieco myliłam.

"Wypadek zmienił życie Anety. Inne środowisko, inne realia i marzenie o odwrócenie biegu wydarzeń, nawet za cenę utraty nowego, udanego związku. W świadomości dziewczyny pozostały sprawy niedokończone, niewyjaśnione i wielka nostalgia. Bo przecież droga , którą niegdyś podążała została gwałtownie przerwana. Czy takie było przeznaczenie? Kim byłaby dziś, gdyby życie potoczyło się całkiem normalnie? To tajemnica niedająca Anecie spokoju, inspirująca odważną decyzję o rozpoczęciu wszystkiego nowego. Czy dostanie od losu swoją szansą...? Ale to nie ostatnia tajemnica." *

Wraz z przeczytaniem ostatniego słowa książki, pozostajemy my czytelnicy z dziwnym wrażeniem i dziwnymi myślami. I rodzi się coraz więcej pytań niż odpowiedzi. Chciałoby się napisać czy powiedzieć coś mądrego o tej książce, ale pozostaje w pierwszych chwilach pewna pustka, która powoli zapełnia się myślami co sądzi się o tej książce.

Więc co sądzę tak naprawdę o tej książce? Otóż po pierwszych myślach negatywnych, powoli rodzą się odczucia, że przeczytało się całkiem fajną książkę, która nie porywa od pierwszych stron, ale zaczyna się dostrzegać jej plusy wraz z dalszym czytaniem. Bo pierwsze strony dają nam odczuć, że będzie czytało się jakąś prostą, infantylną i dziecinną historyjkę, ale wraz z dalszym poznawaniem historii bohaterów, widzimy zarówno rozwój samej historii jak i bohaterów w coś/kogoś dojrzałego, co daje nam sądzić, że ta historia tak nudno i niemądrze się nie zakończy jak zaczęła. Bo z początku również bohaterowie też tacy nijacy oraz szarzy są, co sprawia, że czytelnik od razu może ich nie polubić. Wszystko zmienia się wraz z dalszym czytaniem książki. A gdy już wszystko się "unormuje" zarówno w samej historii jak i w życiu bohaterki, czeka nas spora niespodzianka wraz ze zbliżającym się końcem książki. Nic nie będzie już takie jak nam się wydawało.

Dzięki takiemu niespodziewanemu zakończeniu, książka wiele zyskuje. Można śmiało rzec, że już od pierwszych stron autor złapał nas w klatkę jednotorowego myślenia o książce i o jej bohaterach, by na samym końcu zmienić kurs o 180 stopni. Śmiało więc można powiedzieć, że to było dobrym posunięciem ze strony autora i że wszystko tak naprawdę miało sens i cel, by uświadomić nam czytelnikom, że nie wszystko może być takie jak nam się wydaje w życiu zarówno realnym jak i książkowym. Co czyni książkę bardzo wartościową i aż prosi się, aby polecić ją każdemu kto chce poznać nie tylko losy Anety, ale również tym, którzy chcą przeczytać naprawdę wartościową lekturę, która do łatwych, lekkich i przyjemnych nie należy, wręcz przeciwnie. Jest to lektura, która da nam wiele do myślenia, szczególnie o swoim życiu.

Polecam.


http://swiatwidzianyksiazkami.blogspot.com/

Szczerze mówiąc bałam się zacząć czytać ów książkę, bo wyglądała na taką, która nic ciekawego w sobie nie ma, a i okładka taka nijaka i obca, która jeszcze bardziej odstrasza od czytania tego co w środku. A gdy już zaczęłam, miałam prawie pewność, że się nieco myliłam.

"Wypadek zmienił życie Anety. Inne środowisko, inne realia i marzenie o odwrócenie biegu wydarzeń, nawet...

Autor nie raz już mnie zaskoczył swoimi książkami. Praktycznie już się przyzwyczaiłam, że otrzymuje jego książki w odwrotnej kolejności. Wiedząc, że autor świetnie opisuje w swoich dziełach relacje damsko-męskie, szukałam w lekturze czegoś innego. Ale jak zwykle autor zaskoczył mnie swoją twórczością.

Aneta po wypadku, którego doświadczyła, utknęła w miasteczku u swojej babci. Mimo, że wcześniej się nie widywały, żyją ze sobą jakby od bardzo dawna ze sobą mieszkały i całe życie były sobie bliskie. Dziewczyna ma chłopaka Krzysztofa i przyjaciółkę Biankę. I mimo, że po wypadku to oni byli jej oparciem, postanawia ich opuścić. Aneta chce czegoś więcej od życia. Chce powrócić do normalności, do swojego dawnego życia. Myśli o powrocie na studia, które tak boleśnie zostały przerwane. Powrót do dawnego życia wcale nie będzie taki łatwy. Czy Anecie uda się odnaleźć drogę, którą chce podążać przez swoje życie? Czy opuści swojego chłopaka i przyjaciółkę, z którymi tak świetnie się dogaduje?

„Nie rób mi tego” to książka na jeden wieczór, nie jest wielka objętościowo, co czyni ją lekką lekturą. Dodatkowo jest pisana prostym językiem, który bardzo dobrze się przyswaja i szybko się czyta. Posiada również tak zwane drugie dno, które jest ukrytym sensem całej powieści. Szczerze mówiąc dopiero jak dotarłam prawie do samego końca, to rozwikłałam całą zagadkę. Wcześniej taki obrót wydarzeń nawet mi do głowy nie przyszedł. Nie znaczy to jednak, że książka jest przewidywalna.

Główną bohaterkę poznajemy w momencie, kiedy chce wyjechać z mieściny, w której odnalazła spokój po wypadku. Ma w miarę poukładane życie, jednak chce czegoś więcej – powrócić do życia sprzed wypadku. To burzy cały jej spokój ducha. Powoli stawia kroki ku wyjazdowi, ale nawet to nie jest takie proste. Dziewczyna powoli zaczyna wszystkich informować o swoim wyjeździe. Babcia ją wspiera w jej postanowieniu, a jej chłopak nie może się z tym pogodzić. Krzysztof wraz z Bianką dostarczają jej atrakcji aby ta jednak została jak najdłużej.

To świetna historia o kształtowaniu siebie, podejmowaniu trudnych decyzji, sile przyjaźni i miłości oraz o niespełnionych marzeniach. Nie każdy z nas potrafi walczyć o inne życie o lepsze jutro. Wielu z nas po prostu akceptuje los takim jakim jest. Poddając się na starcie, nie mając szansy przeżyć tego co mogłoby się osiągnąć. Ryzyko jest duże, ale czasem warto sięgać co raz wyżej. Taka próba walki może trwać latami, trzeba tylko sobie odpowiedzieć na pytanie, czy jesteśmy gotowi do drogi.

Kolejny świetny przekaz autora dla czytelnika. Warto wyciągnąć z niego pewne wnioski. Historia ukazana jest jak wiele innych, które nas otaczają. Jednak ma to coś w sobie, co zmusza do głębszego przemyślenia. Niby taka niepozorna lektura, a niesie za sobą tak wiele. Z niecierpliwością czekam na kolejne dzieła autora, one zawsze są świetną przygodą, która wciąga bez końca.

Moja ocena: 7/10

Autor nie raz już mnie zaskoczył swoimi książkami. Praktycznie już się przyzwyczaiłam, że otrzymuje jego książki w odwrotnej kolejności. Wiedząc, że autor świetnie opisuje w swoich dziełach relacje damsko-męskie, szukałam w lekturze czegoś innego. Ale jak zwykle autor zaskoczył mnie swoją twórczością.

Aneta po wypadku, którego doświadczyła, utknęła w miasteczku u swojej...

„Nie rób mi tego” to trzecia książka Piotra Kołodziejczaka, którą dane mi było przeczytać. Po dwóch poprzednich („W kajdankach namiętności” i „Kobieta niespodzianka”) miałam spore wymagania. Oczekiwałam przyjemnego czytania i zaskoczenia, tradycyjnie na koniec.

„Wypadek zmienił życie Anety. Inne środowisko, inne realia i marzenie o odwróceniu biegu wydarzeń, nawet za cenę utraty nowego, udanego związku. W świadomości dziewczyny pozostały sprawy niedokończone, niewyjaśnione i wielka nostalgia. Bo, przecież droga, którą niegdyś podążała, została gwałtownie przerwana. Czy takie było przeznaczenie? Kim byłaby dziś, gdyby życie potoczyło się całkiem normalnie? To tajemnica nie dająca Anecie spokoju, inspirująca odważną decyzję o rozpoczęciu wszystkiego od nowa. Czy dostanie od losu swoją szansę?... Ale to nie ostatnia tajemnica.”

Okładkowy opis jak zwykle streszcza ciut akcji, więcej nie zdradzę, lepiej samemu sięgnąć po książkę. Sama akcja nie wciąga tak bardzo jak fabuły poprzednich książek, które przeczytałam. Poznajemy kawałki historii bohaterki oraz jej obecne życie, wydawało by się że dość powszednie. Jednak "Nie rób mi tego" odznacza się intrygującym nastrojem, tajemniczym klimatem. Czytając miałam odczucia pewnej nierealności, ulotne wrażenie, że coś jest nie tak. Że nie jest tak prosto jak się wydaje, a gdzieś tkwi drugie dno. Chęć zrozumienia gdzie ono tkwi, kto i czego ma nie robić, przykuła mnie do książki w takim stopniu, że nie oderwałam się aż do ostatniej strony. Czy może nie podobać się książka, od której nie sposób się oderwać?

Lekki styl pisania, sprawia, że czyta się sama, sama opowiada nam swoją historię, wystarczy tylko posłuchać. Kilka myśli skłania do refleksji, kilka pięknych zdań wspaniale oddaje charakter uczuć. Zatrzymują na chwilę, zapadają w pamięć.
Wydawałoby się, że skoro oczekuję jakiegoś zaskoczenia na koniec, (w końcu do tego przyzwyczaiły mnie poprzednie książki Piotra Kołodziejczaka),to tym razem to zaskoczenie będzie mniejsze. Nic bardziej mylnego, choć moje domysły szły w dobrym kierunku, zakończenie po raz kolejny „zwala z nóg”, szokuje. Nagle wszystko staje się jasne, zrozumiałe i.... czego się nie spodziewałam - zostawia na chwile w zadumie. Książkę przeczytałam już tydzień temu, a jednak ciągle pozostaje w moich myślach jak więc mogłabym nazwać ją lekkim czytadłem?

Drobny wydawałoby się minus – okładka, która do siebie nie przyciąga. Niczym nie ujmuje. Wątpię by zwróciła moją uwagę na sklepowej półce. A choć nie po okładce powinniśmy oceniać, jednak ona jest pierwszym wrażeniem, przyciąga nasz wzrok i skłania żeby wyciągnąć po nią rękę.

„Nie rób mi tego” to trzecia książka Piotra Kołodziejczaka, którą dane mi było przeczytać. Po dwóch poprzednich („W kajdankach namiętności” i „Kobieta niespodzianka”) miałam spore wymagania. Oczekiwałam przyjemnego czytania i zaskoczenia, tradycyjnie na koniec.

„Wypadek zmienił życie Anety. Inne środowisko, inne realia i marzenie o odwróceniu biegu wydarzeń, nawet za cenę...

"Można patrzeć i nie widzieć albo nie widzieć i patrzeć."

To już kolejne dzieło Pana Kołodziejczaka, które zagościło u mnie na półce. "Nie rób mi tego" to trzecia część cyklu Życia w życiu. Pierwsza część nosi nazwę "Wschody do nieba", zaś druga "Klępy śpią". Ale choć to seria, historie są różne i nie trzeba czytać ich po kolei :)

Aneta- główna bohaterka powieści- jest studentką na Uniwersytecie Rosyjskim, a raczej nią była. Nieszczęśliwy wypadek zmienia jej życie. Przerywa studia, a swój czas poświęca na wizycie u licznych lekarzy. Właśnie tam poznaje Bronkę, która stała się jej przyjaciółką. Oprócz niej młoda kobieta poznaje Krzysztofa, dzięki któremu jej życie nabiera sensu.
Aneta stopniowo wraca do zdrowia, fantastycznie układa jej się z Krzyśkiem. Lecz kobieta nie może zapomnieć o studiach, i swojej pierwszej miłości- Czarkowi. Wspomnienia w jej głowie, choć niejasne, na każdym kroku wracają do niego.
Dlatego pewnego dnia postanawia wrócić z powrotem do Rosji...
Lecz biuro turystyczne nie ma dla niej oferty lotu...
A co gorsze zaczyna słyszeć głos...
Nie rób mi tego ...
Czy to na pewno wybryk jej wyobraźni ?

"Ścieżki utarte, choć często dość kręte, dobrze są zapamiętywane i możemy nimi podążać z zawiązanymi oczami. Natomiast skróty często prowadzą nas w obszary nieznane, po których poruszamy się po omacku i błądzimy jak dzieci we mgle."

Co na pewno mogę powiedzieć o książce Pana Kołodziejczaka ? Że jest to doskonale wymyślone od początku do końca dzieło artystyczne!
Przez całą książkę jest zachowany klimat tajemnicy, który nie opuszcza nas do ostatniej stronnicy. I choć na początku wydawało mi się, że jest to zwykła książka o dziewczynie, która podejmuję decyzję- ogromnie się pomyliłam. W tej książce nie ma nic zwykłego, bo wszystko jest niezwykłe ^^

Akcja choć rozwija się powoli, nadaje książce klimatu ciekawości i napięcia.
Jest tu wiele opisów szczegółów, co mnie troszkę denerwowało- ale to jedyny drobny minusik, wśród morza plusów. Bo ja jednak wolę gdy są dialogi, coś się dzieje :)

Bohaterowie książki nie są jakoś bardzo obszernie opisani, bo autor bardziej pod uwagę wziął przekaz dla czytelnika. Dlatego w książce jest dużo licznych metafor, filozoficznych odpowiedzi i bardzo dużo interesujących myśli. A wszystko to tak pięknie wplecione w tekst, że nie przeszkadza w czytaniu, wręcz przeciwnie- pomaga na niektóre sprawy spojrzeć z zupełnie innego punktu widzenia.

"Jeśli komuś ufamy, to wówczas wiedzeni przez niego zawsze będziemy wiedzieli dokąd zmierzamy, nawet gdy nie widzimy, i zawsze zrozumiemy, co do nas powie, nawet gdy nie słyszymy."

I co najważniejsze! Autor kolejny raz mnie zaskoczył. Bo takiego zakończenia chyba nikt się nie spodziewa. A ten kto zgadnie musi być jakimś geniuszem :)
Naprawdę gratuluję autorowi, tego jego "drygu" do pisania. Gratuluję ogromnej wyobraźni, bo żeby wymyślić coś takiego naprawdę trzeba potrafić pisać. Trzeba umieć ograć te wszystkie litery co do jednej wyciągając nie wiadomo skąd asa.

Książka może i zwykła kryje pod spodem piękną historię życia, z której możemy brać przykłady na przyszłość. I to właśnie najbardziej mi się podoba w książkach tego autora- zawsze oprócz okładki "ubierze" jeszcze książkę w dodatkowe okrycie, ale trzeba uważnie czytać i być spostrzegawczym by je zobaczyć.

Książkę polecam tym którzy chcieliby spojrzeć na świat pod zupełnie innym pryzmatem. I tym, którzy lubią literaturę współczesną, jak i chcą dostać klika dobrych wskazówek ^^

"Można patrzeć i nie widzieć albo nie widzieć i patrzeć."

To już kolejne dzieło Pana Kołodziejczaka, które zagościło u mnie na półce. "Nie rób mi tego" to trzecia część cyklu Życia w życiu. Pierwsza część nosi nazwę "Wschody do nieba", zaś druga "Klępy śpią". Ale choć to seria, historie są różne i nie trzeba czytać ich po kolei :)

Aneta- główna bohaterka powieści- jest...

W życiu zdarzają się wypadki z większymi skutkami lub mniejszymi. Bardziej tragiczne lub mniej. Bohaterka powieści Nie rób mi tego też doświadczyła niemiłego zdarzenia jakim jest wypadek. Aneta, bo tak jej na imię, jest młodą kobietą, która przez wypadek musiała przerwać studia oraz zostawić swojego ukochanego, który de facto się od niej odwrócił, a potem zamieszkała u swojej babci. Czuje się bezpiecznie. Poznała Krzysztofa, mężczyznę, dzięki któremu otrzęsła się po tragicznym wydarzeniu i który jest w niej zakochany. Aneta po części odwzajemnia jego uczucia. Ale nie wszystko wydaje się tak sielankowe, bowiem bohaterka ma dosyć takiego życia. Czuje, że do Krzysia jest tylko przywiązana to Czarka bardzo kocha. W jej życiu pojawia się wiele postaci, pani Jadzia, Bronka, rowerzysta czy pani z biura podróży. Każda z tych osób ma jakieś przesłanie do Anety. Pomagają jej w dotychczasowym życiu, zadziwiają i czasami denerwują, a także przesyłają pewną wiadomość. Pewnego dnia Aneta za namową babci postanawia pożegnać się ze swoimi przyjaciółmi. W drodze na spotkanie potrącił ją rowerzysta. Za każdym razem, kiedy działo się jakieś zdarzenie bohaterka słyszała słowa „Nie rób mi tego”. Po tym spotkaniu udała się ostatni raz do biura podróży, gdzie czekała na nią wymarzona oferta…

Chcę tylko powiedzieć, że zawsze jest ten drugi brzeg. Tajemniczy, oddalony, ale nasz…Brzeg, na którym chcielibyśmy się w końcu znaleźć znaleźć. A gdy już na nim wylądujemy, wówczas znów tęsknimy za tamtym, dopiero co porzuconym brzegiem.

Po pierwsze jest to niezwykle tajemnicza historia z równie tajemniczymi bohaterami. Każdy z nich niesie jakieś przesłanie dla Anety, które również można zastosować w swoim życiu. Kiedy byłam w trakcie lektury myślałam, że ta książka jest ździebko dziwaczna, nie potrafiłam jej zrozumieć. Chociaż nadal dochodzę do siebie po tej historii rozumiem trochę więcej, ale nadal nie wszystko. Nie rób mi tego jest chyba jedną z nielicznych książek, których zakończenie szczerze mnie zaszokowało. Od początku nie wiadomo czego się spodziewać.
Chociaż powieść pana Kołodziejczaka ma zaledwie 156 stron to nie potrafiłam przeczytać jej „na raz”. Rozciągnęłam w czasie lekturę, by „przetrawić” poszczególne rozdziały. Musiałam przemyśleć zachowanie bohaterów oraz zastanowić się dokąd ich zachowanie zaprowadzi. Nie spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń jakie miały miejsce. Jak już wspominałam książka zaskakuje, ale również poniekąd uczy. Moim zdaniem mówi o szukaniu swojego miejsca na ziemi. Pewnie minie jeszcze trochę czasu zanim ta powieść przestanie mieć dla mnie jakieś znacznie. Jest inna od innych historii stworzonych przez pana Piotra, ale bardziej melancholijna i dająca do myślenia.
Na pewno szybko o niej nie zapomnę i serdecznie polecam.
Dla wydawnictwa Borgis Czarny Kapturek (http://everydayxbook.blogspot.com)

W życiu zdarzają się wypadki z większymi skutkami lub mniejszymi. Bardziej tragiczne lub mniej. Bohaterka powieści Nie rób mi tego też doświadczyła niemiłego zdarzenia jakim jest wypadek. Aneta, bo tak jej na imię, jest młodą kobietą, która przez wypadek musiała przerwać studia oraz zostawić swojego ukochanego, który de facto się od niej odwrócił, a potem zamieszkała u...

"Nie rób mi tego" to trzecia przeczytana przeze mnie książka Piotra Kołodziejczaka. Po ostatnio czytanej - "Wschody do nieba" - pozostał mały niedosyt. Okładka mnie nie porwała, książka okazała się być bardziej literaturą młodzieżową, na którą jestem już ciut za stara. Jednak postanowiłam nadal poznawać kolejne dzieła tego pisarza. Wybór tej książki okazał się być bardzo trafnym i dobrze, że nie zniechęciła mnie okładka, która nie powaliła mnie na kolana.

Główną bohaterką książki jest Aneta, młoda i piękna dziewczyna z fantazją. Mieszka razem z babcią, która dba o wnuczkę i rozpieszcza naleśnikami, nawet w późnych godzinach wieczornych. Aneta ma również chłopaka - Krzysztofa, spędzają ze sobą dużo czasu, prowadząc długie rozmowy na Miodowym Wzgórzu. Dziewczyna ma też bliską koleżankę, poznaną w szpitalu zwariowaną Bronkę. I w tym momencie zapewne wiele z Was stwierdzi, że książka jest nudna i co tak naprawdę może się w niej zdarzyć ciekawego. Otóż jest druga strona życia głównej bohaterki.

Aneta studiowała na południu Rosji, w Rostowie nad Donem. Wracając do rodzinnego Wrocławia wstąpiła do Rotundy w Warszawie i wtedy... zdarzył się wypadek, który zmienił na zawsze jej życie. Wtedy właśnie zamieszkała z babcią, straciła kontakt ze swoim dotychczasowym chłopakiem - Czarkiem.
Obecnie dziewczyna znajduje się w trudnym momencie życia. Chce coś w nim zmienić, potrzebuje zmian i to dość konkretnych. Myśli głównie o wyjeździe a co za tym idzie zrywa z chłopakiem, żegna się z Bronką. Czy jej marzenie o opuszczeniu "tego dziwnego" miasta się spełni?

Autor przedstawił nam dość nietypową fabułę. Niby nic się nie dzieje, bo nie jest to kryminał z wartką akcją morderstwo-śledztwo-aresztowanie. Nie jest też płomienny romans zakończony ślubem. Jednak książka skrywa w sobie niesamowitą tajemnicę. Czytając kolejne strony czułam, że to nie może być tak sielankowa powieść na jaką początkowo wyglądała.
Co mnie w książce zaintrygowało? Zdanie, które złudnie słyszała bohaterka od niemal każdej spotkanej osoby "nie rób mi tego". Co ono oznacza? Czego i komu ma Aneta nie robić? Tego dowiecie się na końcu powieści. Mnie odpowiedź na te pytania zszokowała. Takiego zakończenia się nie spodziewałam, wbiło mnie ono w fotel i dopiero po chwili byłam w stanie powrócić do rzeczywistości.

Książka zawiera w sobie dużo życiowych mądrości, które przekazują Anecie otaczające ją osoby. Jest sporo przemyśleń o tym, jak należy dokonywać wyborów w życiu, by potem nie żałować i iść obraną ścieżką. Autor opisał też życie osób niewidomych, które nie widzą oczami, ale odczuwają pozostałymi zmysłami a w wielu sprawach muszą po prostu zaufać innym.

Trzeci tom serii "Życia w życiu" zawiera wiele ciekawych myśli o życiu oraz o pragnieniu życia. Piotr Kołodziejczak świetnie i dokładnie dobierając słowa tak opisał poszczególne sytuacje, iż sprawiają one, że czytelnik ma wrażenie znajdowania się w samym środku miejsca akcji książki. Ja czułam się jakbym tam była.

"Nie rób mi tego" to trzecia przeczytana przeze mnie książka Piotra Kołodziejczaka. Po ostatnio czytanej - "Wschody do nieba" - pozostał mały niedosyt. Okładka mnie nie porwała, książka okazała się być bardziej literaturą młodzieżową, na którą jestem już ciut za stara. Jednak postanowiłam nadal poznawać kolejne dzieła tego pisarza. Wybór tej książki okazał się być bardzo...

„Nie jest bowiem ważne, jak często kogoś widujemy, lecz miłość i to, jak odczuwamy czyjąś nieobecność lub obecność.”[str:18]

Jak często niektóre tragedie lub doświadczenia jakie funduje nam los sprawiają, że nie potrafimy żyć tak jak żyliśmy przed nimi? Czasami szukamy gdzieś samych siebie, zamiast chwycić życie w swoje ręce. Każdy ma przecież tylko jedną szansę poznania tego świata..

Aneta jest młodą kobietą, która po tragicznym wypadku przez jaki przeszła, nie może dojść do siebie. Wciąż gdzieś błądzi poszukując dawnej siebie. Za niewielką namową babci, postanawia że powinna wyjechać. Dlatego każdego dnia udaje się do biura podróży z nadzieją, że wreszcie znajdzie odpowiednią dla siebie ofertę, niestety za każdym razem gdy już tam jest okazuje się że nic odpowiedniego dla niej niema . Czy Anecie uda się odnaleźć właściwy cel podróży? Czy odnajdzie swoje dawne ja i pogodzi się z losem? I czym okaże się tajemniczy głos „Nie rób mi tego”?

"Jednakże miłość jest takim specyficznym i pełnym wrażliwości tematem, który nie wymaga rzeki słów. Wystarczy bicie serc."

Bohaterowie jacy występują w książce, mają naturalne osobowości, bez problemu możemy zrozumieć ich poglądy i postępowania. Aneta, główna bohaterka książki, jest osobą bardzo zagubioną, po nieszczęśliwym wypadku jakiego została ofiarą, nie może dojść do siebie nie tylko fizycznie ale również duchowo. Oprócz niej zastanawiającą postacią jest Pani Jadzia, przyjaciółka babci Anety. Niewidoma staruszka, która i tak doskonale wie co się wokół niej dzieje. Momentami irytuje, ale również daje do myślenia czy aby wszystko w tym „świecie” jest na swoim miejscu? Karol i Bronka, dwójka szczerych przyjaciół Anety, oboje są bardzo pozytywnymi postaciami. Bronka szalona, ale również bardzo wyrozumiała. Karol natomiast wydaje się być świetnym facetem, który bardzo kocha naszą bohaterkę. Wszystkie te postacie wykreowane przez pisarza są klarowne, bez trudu możemy się z nimi utożsamić.

Styl i język autora jest lekki, dzięki czemu książkę czyta się szybko. Fabuła rozwija się zrozumiale, akcja utworu jest ciekawa. Pomysł na historię wydawał mi się zwyczajny, jednak tylko wydawał, bo po przeczytaniu całej książki zmieniłam zdanie. Zakończenie utworu jest niesamowite, pisarz wciąż próbuje nas naprowadzić na sedno tej opowieści, jednak odgadnięcie jest po prostu nie możliwe. Tutaj muszę dopowiedzieć, że Piotr Kołodziejczak zaskoczył mnie nie lada. Nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego Pana, ale zarówno ta jak i poprzednia książka sprawiła, że na końcu poczułam się zwyczajnie „mała”, pisarz doskonale kieruje czytelnikiem tak by na końcu otworzył usta ze zdziwienia.

Klimat utworu jest tajemniczy, świat jaki wykreował autor jest rzekomo realny, jednak jeśli dotrwamy do końca utworu przekonamy się, że jest całkowicie inaczej. Według mnie, porównując tę opowieść z nowym dziełem Kołodziejczaka-„W kajdankach namiętności” ta powieść wypada lepiej, być może dlatego że bardziej przemawia do mojego gustu. „Nie rób mi tego” nie jest banalnym utworem, skłania on do wielu refleksji. Na pewno nie jest to prosta książka, zawiera ona wiele metafor i sytuacji z ukrytym sensem. Uważam że autor doskonale wykorzystał swój talent. Książka jest naprawdę dobrze napisana i przemyślana. Przesłanie tej książki jest głębokie, trzeba wczuć się w całą historię bowiem jak mawiała jedna z wymienionych już wyżej postaci książki: „Można patrzeć i nie widzieć albo nie widzieć i patrzeć.”[str:24]

Kontekst o którym warto wspomnieć jest piosenka o mandarynce, którą to Karol puścił Anecie. Ma ona przenośne znaczenie. Jeśli nie będziemy dbać o to co posiadamy, możemy kiedyś obudzić się i spostrzec że już nie mamy o co dbać. Utwór można rozumieć na swój sposób. Każdy może wyciągnąć z niego coś dla siebie. Zaletą jest również to, że w całej książce można dostrzec kompletną realność problemów i stanowisk postaci.

Niestety książka ma również swoje drobne minusy, jednym z nich jest przesadne słodzenie. Gdy Aneta rozmawiała z Karolem, zbyt często używała zwrotów typu: „misiu”, „kochanie” itp. Momentami bardzo mnie to irytowało. Oprócz tego okładka książki jest fatalna, kompletnie nie zachęca do przeczytania. Aczkolwiek nie powinniśmy się zrażać gdyż tutaj doskonale sprawdza się powiedzenie: „Nie oceniaj książki po okładce.”

„Nie rób mi tego”- Piotra Kołodziejczaka, to książka którą warto jest przeczytać, historia Anety porywa i zaskakuje. Pokazuje nam, że bardzo często to co wydarzyło się w przeszłości sprawia, że nie potrafimy być już tacy jak dawniej. Polecam książkę wszystkim, czyta się ją jednym tchem, a losy Anety, na dłużej pozostają w pamięci.

„Nieprzypadkowo mawia się, iż to, co masz zrobić jutro, zrób najlepiej dzisiaj.”[str:57]

„Nie jest bowiem ważne, jak często kogoś widujemy, lecz miłość i to, jak odczuwamy czyjąś nieobecność lub obecność.”[str:18]

Jak często niektóre tragedie lub doświadczenia jakie funduje nam los sprawiają, że nie potrafimy żyć tak jak żyliśmy przed nimi? Czasami szukamy gdzieś samych siebie, zamiast chwycić życie w swoje ręce. Każdy ma przecież tylko jedną...

"Można bowiem obcować z kimś na co dzień i czuć jego obcość. Można też kogoś spotkać po wielu latach i od razu poczuć ciepło jego obecności."



Zdarza się wam posiadać książki, które po ich przeczytaniu udowadniają, jak bardzo podatnym na celowe sterowanie autora może być potencjalny odbiorca jego dzieła. Książki takie ukazują wielką siłę wyobraźni pisarza oraz zdolność do przewidywania pewnych odczuć, niczym wróżka przepowiadająca przyszłość. Okazuje się, że niewielka treść może nieść ze sobą wielki, emocjonalny ładunek.

Najnowszą książkę Piotra Kołodziejczaka pt. "W kajdankach namiętności" mam już za sobą. Przyszła więc pora na zajrzenie do wcześniejszych utworów tego pisarza, dziennikarza i kompozytora, autora sześciu powieści obyczajowych. Piotr Kołodziejczak po ukończeniu specjalizacji logiki na kierunku filozofia, pracował jako dziennikarz w agencji prasowej, parając się wiadomościami sportowymi oraz tłumaczył teksty. Obecnie oprócz pisania, autor zarządza firmą produkującą naturalne kosmetyki oraz komponuje muzykę rozrywkową.

"Nie rób mi tego" wchodzi w skład trylogii, której poprzednie części: "Wschody do nieba" i "Klępy śpią" jeszcze przede mną. Poszczególne części można czytać całkowicie oddzielnie bądź jako całość.

Bohaterką "Nie rób mi tego" jest Aneta, która studiowała na uniwersytecie w Rosji. Nieszczęśliwy wypadek wymusił na niej przerwanie nauki i powrót do Polski celem dalszej rehabilitacji. Aneta zamieszkała w mieszkaniu babci, która od czasu wypadku opiekowała się ukochaną wnuczką. Bohaterka poznała również opiekuńczego chłopaka Krzysztofa, oraz koleżankę Bronkę. Wraz z upływem czasu Aneta podejmuje decyzje o wyjeździe z miasta, które do tej pory było dla niej ostoją spokoju. Podczas ostatnich chwil z bliskimi sobie ludźmi, często słyszy ciche słowa "nie rób mi tego". Słowa, które wbrew pozorom nie są wymysłem jej wyobraźni…

Książka Piotra Kołodziejczaka posiada specyficzny klimat niedopowiedzenia, tajemnicy i trudnego do określenia przeczucia. Pozornie wszystko jest na swoim miejscu. Młoda dziewczyna próbująca odnaleźć się w nowym życiu pod wypadku, jej kochająca babcia oraz obecny przy niej chłopak. Jednocześnie w utworze pojawiają się postacie trudne do zdefiniowania, trochę z innego świata. Są nimi przyjaciółka babci – niewidoma Pani Jadzia oraz koleżanka Anety – Bronka. Autor naprowadza czytelnika, poddaje wskazówki, jednakże zakończenie może być dla wielu kompletnym zaskoczeniem. Do tej grupy zaliczam się ja, jak przypuszczam dość licznej. Autor po raz drugi udowodnił posiadanie talentu do kreowania zaskakujących zakończeń. Na przygotowany przez pisarza scenariusz życia, jaki był udziałem głównej bohaterki chyba nigdy bym nie wpadła. W trakcie czytania moja głowę zaprzątały przeróżne domniemania i wyjaśnienia. Wniosek z tego taki, że autor potrafi nieprzeciętnie używać swojej wyobraźni.

Utwór "Nie rób mi tego" przyporządkowałabym do gatunku literackiego jakim jest nowela. Krótka forma, która zmierza do punktu kulminacyjnego. Nie znajdziecie w niej rozbudowanych opisów czy szczegółowej charakterystyki postaci. Mnóstwo w niej metafor, najciekawszą była opowieść o mandarynce, bardzo symboliczna.

Niepozorna okładka kryjąca za sobą niezwykle emocjonalną treść, taką w mojej opinii jest książka "Nie rób mi tego". Autor rozbudził moją ciekawość na kolejne utwory z tego cyklu. Polecam.

"Jednakże miłość jest takim specyficznym i pełnym wrażliwości tematem, który nie wymaga rzeki słów. Wystarczy bicie serc."

"Można bowiem obcować z kimś na co dzień i czuć jego obcość. Można też kogoś spotkać po wielu latach i od razu poczuć ciepło jego obecności."



Zdarza się wam posiadać książki, które po ich przeczytaniu udowadniają, jak bardzo podatnym na celowe sterowanie autora może być potencjalny odbiorca jego dzieła. Książki takie ukazują wielką siłę wyobraźni pisarza oraz zdolność...

Myslę, że można opisać tę książkę jako delikatną i refleksyjną. Główna bohaterka, zmaga się z trudnym wyborem. Właściwie już go dokonała, jednak przed opuszczeniem miasta musi zaczerpnąć nauk u swoich bliskich. "Nie rób mi tego" sprawia, że czytelnik dorasta. Że w końcu rozumie, ile nasze decyzje znaczą dla naszych bliskich, którzy nieraz czekają na wynik naszych rozmyślań. Warto ją przeczytać. To tylko 160 stron, więc w najgorszym wypadku nie stracicie wiele czasu, ale myślę, że gdy będziecie mieć to za sobą, zasmucicie się, że tylko tyle ich było. :)

Moja recenzja:
http://istnieje-by-czytac.blogspot.com/2013/05/nie-rob-mi-tego-piotr-koodziejczak.html

Myslę, że można opisać tę książkę jako delikatną i refleksyjną. Główna bohaterka, zmaga się z trudnym wyborem. Właściwie już go dokonała, jednak przed opuszczeniem miasta musi zaczerpnąć nauk u swoich bliskich. "Nie rób mi tego" sprawia, że czytelnik dorasta. Że w końcu rozumie, ile nasze decyzje znaczą dla naszych bliskich, którzy nieraz czekają na wynik naszych rozmyślań....

Takie tam czytadełko... nic wielkiego

Takie tam czytadełko... nic wielkiego