Właśnie sobie przypomniałem, że przeczytałem tę książkę w szpitalu wczesną wiosną 2003 r. Podrzucono mi ją kiedy nie miałem nic lepszego do roboty niż leżenie i wpatrywanie się w ścianę... I chyba tylko dlatego nie porzuciłem lektury po kilkunastu stronach (jak mi się to kilka razy zdarzyło przy pewnych szumnych dziełach popularnych w danej chwili autorów). Książka Vargi jest zwyczajnie słaba na każdej możliwej płaszczyźnie. Historia o wszystkim i niczym opiera się na kilku miałkich stereotypach, wokół których główny bohater roztacza denne refleksje i ubolewa nad swoim niespełnieniem. Oczywiście do tego mamy nieporywającą, pretensjonalną narrację (dociążoną żenującym językiem), dzięki czemu lektura jest równie pasjonująca jak wyrywanie zęba. Jeśli mając niespełna 18 lat czułem infantylność, płytkość i wszechogarniającą nudę "dzieła" (i to bynajmniej nie z powodu jego niezrozumienia), strach pomyśleć co byłoby gdybym miał sięgnąć po nie teraz, dobre kilkanaście lat później. Takiego eksperymentu jednak nie przewiduję. "Tequilę" poleciłbym jedynie osobom z nadmiarem czasu i potrzebą ukarania się.

Właśnie sobie przypomniałem, że przeczytałem tę książkę w szpitalu wczesną wiosną 2003 r. Podrzucono mi ją kiedy nie miałem nic lepszego do roboty niż leżenie i wpatrywanie się w ścianę... I chyba tylko dlatego nie porzuciłem lektury po kilkunastu stronach (jak mi się to kilka razy zdarzyło przy pewnych szumnych dziełach popularnych w danej chwili autorów). Książka Vargi...