Do przeczytania "Zimy mej duszy" nie musiałem się specjalnie nastrajać czy przekonywać w żaden sposób. Jest to nieco dziwne w przypadku sięgnięcia po powieść nieznanego mi wcześniej autora, a co dopiero, jeśli jest to debiut - jak wiadomo, z tymi różnie bywa. Do samego zabrania się za tę lekturę zachęciły mnie w głównej mierze: tytuł i okładka, w mniejszej - cena (jedyne 10 zł).
Ale do rzeczy. Powieść Marcina Pągowskiego już na samym początku wprowadza czytelnika w niepowtarzalny klimat średniowiecznej zimy i wypełnionej po brzegi (jadłem oraz gośćmi) gospody. Przyznam szczerze, że momentami czułem się, jakbym siedział między podróżnikami i zasłuchiwał w ich opowieści. Język, jakim operuje autor, sprawia, że całość pochłania się w mgnieniu oka i jednocześnie traci kontakt z rzeczywistością. To ogromny plus, gdyż we wszelakich powieściach fantasy uwielbiam taką stylistykę językową, a jeśli jest to staropolska, to tym większy plus.
Następna sprawa to bohaterowie. I chociaż protagonista, niejaki Hedaard, jest dość dziwnym gościem, to jednak w niektórych momentach nieco się z nim utożsamiałem - ciekawa i tajemnicza postać. Nieco żałuję, że Kuka dość szybko została sprzątnięta ze sceny, ale cóż, wszystkiego mieć nie można. Resztę bohaterów przemilczę, ale to nie oznacza, że nie są godni uwagi - po prostu nie chcę zbyt wiele zdradzać.
Co do samych przygód, to jedynie napomknę, by nie opowiadać całej fabuły. "Sielankowy" pobyt w gospodzie był tak wciągający, że ciężko było się później z nią pożegnać. Jednak wizyta w odległej wiosce miała świetny i mroczny klimat, dlatego też warto było uprzednio gospodę opuścić.
W sumie, co tu więcej mówić, Marcin Pągowski spisał się naprawdę bardzo dobrze, zaliczając tym samym udany debiut.
I chociaż są minusy - głównie przeskok epokowy (i bronie palne, za czym w fantasy nie przepadam), chociaż sama koncepcja powieści jest dość ciekawa, jednak to nieco mąci mi ogólny odbiór i obraz. Ale co by nie mówić, całość jest wystarczająco dobra, by zasłużyć na wysoką ocenę. "Dziewiątka" może i nieco na wyrost, ale liczę, że Pągowski nie zboczy z dobrze obranego kursu i następnym razem uraczy nas czymś jeszcze lepszym i bardziej rozbudowanym.

Do przeczytania "Zimy mej duszy" nie musiałem się specjalnie nastrajać czy przekonywać w żaden sposób. Jest to nieco dziwne w przypadku sięgnięcia po powieść nieznanego mi wcześniej autora, a co dopiero, jeśli jest to debiut - jak wiadomo, z tymi różnie bywa. Do samego zabrania się za tę lekturę zachęciły mnie w głównej mierze: tytuł i okładka, w mniejszej - cena (jedyne 10...