Związek męczennicy i pasożyta, który byłby dobrym tematem na krótką opowiastkę, mieszczącą się w jednym rozdziale. Rozciągnięty do całego tomu - niestety nudzi.

Związek męczennicy i pasożyta, który byłby dobrym tematem na krótką opowiastkę, mieszczącą się w jednym rozdziale. Rozciągnięty do całego tomu - niestety nudzi.

Historia dla nastolatków. Po 45 stronach dałem sobie spokój. Od strony wydawniczej – fatalnie dobrane liternictwo, niedbały skład. Tłumaczone chyba na kolanie – np. na str 138 kwestia "To było niskie" powinna brzmieć raczej "To było słabe"... brzmi jak prostackie przeniesienie z angielskiego.

Graficznie poprawne.

Historia dla nastolatków. Po 45 stronach dałem sobie spokój. Od strony wydawniczej – fatalnie dobrane liternictwo, niedbały skład. Tłumaczone chyba na kolanie – np. na str 138 kwestia "To było niskie" powinna brzmieć raczej "To było słabe"... brzmi jak prostackie przeniesienie z angielskiego.

Graficznie poprawne.

Opowieść o życiu młodych ludzi. Trochę o bezładnym miotaniu się, trochę o marzeniach, a ciut więcej o bolesnej rzeczywistości. No i oczywiście, o miłości. Jakżeby komiks o młodych mógł się obejść bez tak podstawowego tematu. Trudna ta miłość. Wymagająca. Zwłaszcza gdy chcemy, aby nasz partner mógł realizować swoje ambicje. Gdy ktoś powinien zarabiać na utrzymanie. Gdy realny świat puka do drzwi. Na co zdecyduje się główna bohaterka? Jak daleko się posunie, by umożliwić swojemu chłopakowi rozwój w branży muzycznej? I czy jemu to poświęcenie rzeczywiście pomoże, czy jednak podetnie skrzydła? Ciekawa opowieść o dorosłym życiu. O zagubieniu młodych. O ich poszukiwaniach właściwej ścieżki. Dobrze się czyta mimo tego, że komiks ma japoński charakter, czyli pewną ulotność myśli, niedokończone zdania. W tym przypadku dobrze oddaje prawdziwość dialogów. Kreska zacna. Polecam

Opowieść o życiu młodych ludzi. Trochę o bezładnym miotaniu się, trochę o marzeniach, a ciut więcej o bolesnej rzeczywistości. No i oczywiście, o miłości. Jakżeby komiks o młodych mógł się obejść bez tak podstawowego tematu. Trudna ta miłość. Wymagająca. Zwłaszcza gdy chcemy, aby nasz partner mógł realizować swoje ambicje. Gdy ktoś powinien zarabiać na utrzymanie. Gdy...

Rzeczywistość bez filtrów. Stara się dostarczyć prawdę o związkach, pasjach i namiętnościach. Pokazuje, jak bardzo jesteśmy mało porywający. Płyniemy każdego dnia z nurtem życia i nawet nie zastanawiamy się, czy czasem nie warto płynąć pod prąd. Bohaterowie nie płyną. Tkwią w maraźmie. Nieszczęśliwi.

Rzeczywistość bez filtrów. Stara się dostarczyć prawdę o związkach, pasjach i namiętnościach. Pokazuje, jak bardzo jesteśmy mało porywający. Płyniemy każdego dnia z nurtem życia i nawet nie zastanawiamy się, czy czasem nie warto płynąć pod prąd. Bohaterowie nie płyną. Tkwią w maraźmie. Nieszczęśliwi.

Do mnie ta manga bardzo trafia, zarówno kreską, fabułą jak minimalizmem w dialogach. Być może dlatego, że bardzo łatwo było mi się odnalezć w sytuacji narratora - młodej dorosłej wynajmującej mieszkanie z chłopakiem, z rozterkami na temat miłości i pieniędzy. Wydawałoby się, że to bardzo pospolita historia, a jednak, została opowiedziana tak doskonale, że nie znalazłam w niej ani jednego zbędnego aktu. Manga ta pochwala prostotę życia i uciechy z drobnostek, tym samym ukradkiem wskazując nam czym właśnie jest szczęście.

Do mnie ta manga bardzo trafia, zarówno kreską, fabułą jak minimalizmem w dialogach. Być może dlatego, że bardzo łatwo było mi się odnalezć w sytuacji narratora - młodej dorosłej wynajmującej mieszkanie z chłopakiem, z rozterkami na temat miłości i pieniędzy. Wydawałoby się, że to bardzo pospolita historia, a jednak, została opowiedziana tak doskonale, że nie znalazłam w...

Manga należy do grona tych dzieł, które trafiają w gusta tylko wybranych czytelników. Tytuł jest bardzo specyficzny od zaprezentowanej tutaj historii, przez problemy w nim poruszane na warstwie artystycznej kończąc. Pozycja tak mocno odbiega od pewnych standardów mangowych, że gdyby nie japoński układ stron i kadrów, bez większego problemu mogłaby ona uchodzić za tradycyjny komiks europejski. Jednych to zachwyci, innych kompletnie odrzuci, sprawa czysto subiektywna.

Kiriko Nananan stworzyła historię, która jest czymś więcej niż tylko komiksem z pogranicza romansu i dramatu. Historia skonstruowana jest w taki sposób, że trudno tutaj jednoznacznie ocenić bohaterów. Nie można tutaj całej winy zrzucić na Seiichiego, który przez swoje lenistwo i marzenie o zastaniu artystą (co jest tylko mrzonką) doprowadza do nieodwracalnych w skutkach decyzji. Miho pomimo młodego wieku jest przecież też osobą dorosłą, która powinna podejmować pełni świadome decyzje. Niestety są momenty, kiedy jej zachowanie jest kompletnie irracjonalne, przez co trudno jej współczuć, nawet jeśli to ona najbardziej na nich cierpi. Mało tego ma się wrażenie, że główna bohaterka popada w całkowity masochizm emocjonalny i sama dąży do własnego cierpienia, aby tylko poczuć się potrzebną. Doskonale wiem, że miłość ma wiele oblicz i niesie ze sobą wiele różnych emocji, ale tutaj jest zaprezentowana mocno skrajna forma uczucia łączącego dwójkę ludzi.

Miłość i zdrada to jednak tylko część tego, co ma do zaoferowania ten tytuł. Pod wierzchnią warstwą emocjonalnego dramatu, autora skrywała obraz szarej rzeczywistości, która jest codziennością dla wielu ludzi na całym świecie. Kłopoty finansowe, brak perspektyw na przyszłość, życie z dnia na. To właśnie te czynniki mogą być o wiele większym impulsem do podejmowania trudnych życiowych decyzji niż sama „miłość”. Kiriko pokazuje obraz współczesnej Japonii (może się to odnosić do każdego kraju na świecie),w której to ciężko jest utrzymać się za podstawową pensję a co tutaj dopiero mówić o założeniu rodziny. Spore grono młodych podejmuje się tam prac dorywczych bez większej szansy na znalezienie dobrze płatnego etatu. Z problemem tym tamtejsze władze borykają się już od wielu lat, co ma wymierny wpływ na całe tamtejsze społeczeństwo.


Minimalizm – to będzie doskonałe słowo określające kreskę, którą można zobaczyć w tym komiksie. Autorka postawiła na prostotę i pewną dozę nonszalancji artystycznej. Minimalizm i bazowanie na kontraście bieli i czerni, sprawi, że rysunki są bardzo specyficzne i nie każdemu przypadną do gustu. Co prawda po pewnym czasie można się do tego przyzwyczaić, ale ma to ogromny wpływ na odbiór całego dzieła przez potencjalnego czytelnika.

Cała recenzja na stronie: Popkulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=117036

Manga należy do grona tych dzieł, które trafiają w gusta tylko wybranych czytelników. Tytuł jest bardzo specyficzny od zaprezentowanej tutaj historii, przez problemy w nim poruszane na warstwie artystycznej kończąc. Pozycja tak mocno odbiega od pewnych standardów mangowych, że gdyby nie japoński układ stron i kadrów, bez większego problemu mogłaby ona uchodzić za tradycyjny...

Miho i Seiichi prowadzą spokojne, monotonne życie od czasu gdy postanowili razem zamieszkać. Do pełni pozornej sielanki brakuje im pieniędzy. Chłopak próbuje bezskutecznie swoich sił w branży muzycznej a jedyną zarabiającą osobą jest Miho. Dziewczyna dostaje propozycje pracy w klubie nocnym. Jak daleko się posunie by utrzymać ukochanego? I co z jej dawną wielka miłością o której nie może nadal zapomnieć?

Czym właściwie jest miłość? W "Dynii..." przedstawiono dwa odmienne podejścia - raniącą namiętność i bezpieczną rutynę. Które z nich to prawdziwe uczucie, a nie ułuda? Może oba, a może żadne. Ważniejsze są drobne gesty powodujące uśmiech a może gorące uczucie?

Historia głównie opowiada o dojrzewaniu. Bohaterowie dorastają do związku, swoich uczuć, ciężaru decyzji, pracy. Na początku opowieści błądzą, czy odnajdują na końcu właściwą odpowiedź? - nigdy się nie dowiemy.

Miho daje pełnie siebie w każdym swoim związku. Potrafi wręcz niezdrowo poświęcać się dla innych. I ma fatalny gust do facetów. Pewnie pomyśleliście, że teraz tkwi w toksycznym związku? To i tak nic w stosunku do poprzedniego!

Z Seiichim mam mały problem. Z jednej strony jest ślepy na cierpienie Miho z drugiej widać, że naprawdę mu na niej zależy i stara się z czasem poprawić. Jest marzycielem i idealistą. Mógłby już dawno zrobić karierę ale woli nie mieć za co żyć niż się "sprzedać".

Hagio to niedojrzały, wykorzystujący kobiety dupek. Wybaczcie, naprawdę nie da się inaczej go opisać. Postrzega miłość jako coś chwilowego, co akurat sprawia mu przyjemność.

Jak widzicie bohaterów bardzo trudno polubić jednak i tak coś w nich przyciąga do opowieści.

Najbardziej wyjątkowa z całej mangi jest kreska. Najpierw wydawała mi się brzydka, aktualnie ja uwielbiam. Autorka używa praktycznie tylko czerni i bieli. Rysunki to mocne kontury postaci i przedmiotów. Jednak nawet jeśli są z pozoru proste potrafią przekazać wszystkie potrzebne emocje. Tła też są bardzo szczegółowe. I występują prawie na każdym kadrze!

Polskie wydanie trzyma poziom. Manga została wydana na śliskim papierze, grubszym niż mangi innych wydawnictw. Nie uchroniło go to jednak od lekkiego prześwitywania. Na szczęście nie na tyle mocnego by przeszkadzało to w lekturze. Czerń jest bardzo intensywna. Tłumacz zrobił kawał dobrej roboty, codzienne rozmowy brzmią naturalnie.

Czy polecam? Jeśli szukacie dobrej obyczajówki zdecydowanie tak. Jednak gdy oczekujecie pędzącej akcji ten tytuł was zawiedzie.

https://bazgrolyokulturze.blogspot.com/

Miho i Seiichi prowadzą spokojne, monotonne życie od czasu gdy postanowili razem zamieszkać. Do pełni pozornej sielanki brakuje im pieniędzy. Chłopak próbuje bezskutecznie swoich sił w branży muzycznej a jedyną zarabiającą osobą jest Miho. Dziewczyna dostaje propozycje pracy w klubie nocnym. Jak daleko się posunie by utrzymać ukochanego? I co z jej dawną wielka miłością o...

Manga mało mangowa i mało ciekawa, z tytułem od czapy. Historia pisana grubą kreską i tak samo rysowana. O miłości, związkach, poświęceniu, marzeniach i codzienności. Tylko trochę nie wiem po co...

Manga mało mangowa i mało ciekawa, z tytułem od czapy. Historia pisana grubą kreską i tak samo rysowana. O miłości, związkach, poświęceniu, marzeniach i codzienności. Tylko trochę nie wiem po co...

Manga oryginalna, inna niż większość powszechnie znanych tytułów... ale czy przez to lepsza? Niestety tym razem nie. Historia ukazana w "Dyni.." jest szczerze mówiąc po prostu nudna i mało wciągająca. Zachowania głównych bohaterów mocno irytują przez niekonsekwencję i brak sensu. Ukazana historia w życiu codziennym pewnie zdarza się dosyć często, również w społeczeństwie japońskim. Tu też trudno uwierzyć w uczucie, które deklaruje główna bohaterka wobec swojego partnera oraz poświęcenie jakie dla niego robi... Chociaż później sama się wycofuje... po czym znów wraca.
Do tego forma, styl rysowania również nie zachwyca. Zastosowanie tylko czerni i bieli tworzy nieczytelne kadry a prostota rysunków zmusza do solidnego wpatrywania się.

Manga oryginalna, inna niż większość powszechnie znanych tytułów... ale czy przez to lepsza? Niestety tym razem nie. Historia ukazana w "Dyni.." jest szczerze mówiąc po prostu nudna i mało wciągająca. Zachowania głównych bohaterów mocno irytują przez niekonsekwencję i brak sensu. Ukazana historia w życiu codziennym pewnie zdarza się dosyć często, również w społeczeństwie...

Bezbłędnie pokazane zawieszenie w egzystencji. Kiedy dopadają nas myśli, że nic sensowniejszego w naszym życiu nie zrobimy, więc próbujemy jakoś to życie "rozhuśtać", chociażby romansem bez przyszłości.
Bardzo polecam.

Bezbłędnie pokazane zawieszenie w egzystencji. Kiedy dopadają nas myśli, że nic sensowniejszego w naszym życiu nie zrobimy, więc próbujemy jakoś to życie "rozhuśtać", chociażby romansem bez przyszłości.
Bardzo polecam.