Trochę mi nie leży ta inna budowa książki - podział na historię po kolei. Lepiej się czytał jak wydarzenia działy się po kolei, znaczy "wszystko na raz". Teraz jest wpierw Jack potem Mimi i na koniec inny. Przez to czasem traciłam wątek i nie wiedziałam, które wydarzenia po których, a które przed. Bardzo fajne były te opowieści o tym jak te wszystkie więzi się zmieniały itd. Wyjaśniło to kto i dlaczego był tam gdzie był.

Trochę mi nie leży ta inna budowa książki - podział na historię po kolei. Lepiej się czytał jak wydarzenia działy się po kolei, znaczy "wszystko na raz". Teraz jest wpierw Jack potem Mimi i na koniec inny. Przez to czasem traciłam wątek i nie wiedziałam, które wydarzenia po których, a które przed. Bardzo fajne były te opowieści o tym jak te wszystkie więzi się zmieniały...

Piąta część serii o Błękitnokrwistych wprowadza nas jeszcze bardziej do świata zagadek, tajemnic i niewyjaśnionych spraw. Jeśli czytało się poprzednie tomy i nie można było się oderwać od książki, to ten polecam jeszcze bardziej.

Pojawia się także nowa postać - Deming. Jej perspektywa jest ciekawa i jest taką świeżością dla serii. Trochę brakowało mi Bliss, ale mam nadzieję, że w następnych tomach będzie jej więcej.

Piąta część serii o Błękitnokrwistych wprowadza nas jeszcze bardziej do świata zagadek, tajemnic i niewyjaśnionych spraw. Jeśli czytało się poprzednie tomy i nie można było się oderwać od książki, to ten polecam jeszcze bardziej.

Pojawia się także nowa postać - Deming. Jej perspektywa jest ciekawa i jest taką świeżością dla serii. Trochę brakowało mi Bliss, ale mam...

pdf

pdf

Żal się rozstać polubiłam Schuyler i Jack a i Bliss i Oliver a
Ogólnie cały cykl mi się podobał, fajny pomysł na życie wampirów wśród nas i połączenie z upadłymi aniołami.

Żal się rozstać polubiłam Schuyler i Jack a i Bliss i Oliver a
Ogólnie cały cykl mi się podobał, fajny pomysł na życie wampirów wśród nas i połączenie z upadłymi aniołami.

Muszę przyznać, że z jednej części na drugą Błękitnokrwiści stają się coraz bardziej "zjadliwi". W Zbłąkanym Aniele, mamy już coraz więcej akcji. Historia robi się coraz ciekawsza, przez co nie wieje już nudą.

Schuyler wraz z Jackiem ukrywają się. Niestety miejsce, które miało być dla nich schronieniem, okazuje się więzieniem... znów muszą uciekać.. Czy im się to uda?
W międzyczasie gdy trwają poszukiwania Schuyler i jej narzeczonego, siostra Jacka stała się główną przewodnicząca zgromadzeń Błękitnokrwistych i na jej głowie są teraz wszelkie obowiązki głównego renegata. Do rąk Mimi trafia nagranie, na której zamaskowana postać znęca się nad Błękitnokrwistą, co ma na celu pokazanie, że owa rasa nie jest do końca nieśmiertelna. Dziewczyna za wszelką cenę musi dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi i kto za tym stoi. Musi prosić o pomoc Olivera, co będzie stanowić dla niej nie lada wyzwanie, bowiem nie bardzo za sobą przepadają... czy otrzyma pomoc i czy znajdzie zabójce?

Muszę przyznać, że z jednej części na drugą Błękitnokrwiści stają się coraz bardziej "zjadliwi". W Zbłąkanym Aniele, mamy już coraz więcej akcji. Historia robi się coraz ciekawsza, przez co nie wieje już nudą.

Schuyler wraz z Jackiem ukrywają się. Niestety miejsce, które miało być dla nich schronieniem, okazuje się więzieniem... znów muszą uciekać.. Czy im się to uda?
W...

Tym razem kolejna część cyklu ukazała się z dwoma tytułami na okładce, sugerującymi dwie odrębne części. I tak w pewnym sensie było, chociaż tworzyły ze sobą integralną, zazębiającą i uzupełniającą się całość.
Pierwsza opowieść, pomimo pozornej dynamiki osiągniętej naprzemienną narracją o dalszych losach wiodącej pary bohaterów Schuyler i Jacka, uciekających spod „opieki” hrabiny Izabeli Orleańskiej reprezentującej Zgromadzenie oraz historii mającej swój początek w XV wieku, a której skutki czynów jej bohaterów sięgały czasów współczesnych, a także Mimi, to jednak większą jej część zdominowały statyczne wydarzenia z życia tej ostatniej. Statyczne nie oznaczały na szczęście stagnacji i nudy. Wręcz przeciwnie. Mimi dzięki swojej nieposkromionej i niepokornej osobowości, obejmując urząd Regenta Zgromadzenia pod nieobecność Regisa Charles’a, musiała zmierzyć się, w poczuciu odpowiedzialności za społeczność błękitnokrwistych, z piekielnie skomplikowaną zagadką kryminalną. Przy czym pojęcie „piekielnie” było bardzo uzasadnionym określeniem. Ktoś mordował nastoletnich wampirów skazując ich na śmierć w płomieniach, a ona "nie zamierzała pozwolić, żeby ktoś zginął na jej zmianie". Zadanie bardzo trudne dla Mimi, bo wymagające od niej współdziałania i pomocy innych, również pogardzanych przez nią familiantów i zauszników. Musiała stoczyć walkę ze swoim poczuciem niezależności, ambicją i dumą, by złapać mordercę, a przede wszystkim odłożyć na później pościg i akt zemsty na Jacku. Miłość do niego zamieniła w nienawiść, nie zamierzając pozwolić na uczucie szczęścia swojemu bratu i byłemu kochankowi. "Ktoś musiał zapłacić za wszystko, co straciła – ktoś musiał. Skoro Mimi nie mogła być szczęśliwa, nie widziała absolutnie żadnego powodu, by pozwalać na szczęście innym.
Cała, niezmieniona ona!"
Koniec skomplikowanych wydarzeń spina klamrą ponownie Schuyler z Jackiem. Czy szczęśliwie? Biorąc pod uwagę zaciekłość Mimi w dążeniu do celu, odpowiedź nie jest prosta, ale więcej nie zdradzę, powiem tylko, że to nie koniec ich miłosnej historii. Autorka ten wątek wiodącej pary bohaterów cyklu rozwinęła w drugiej, walentynkowej części, którą wyraźnie oddzielała karta tytułowa.
Trochę żałowałam, że nie była tak barwna, jak jej oryginał po prawej stronie. Na pocieszenie mogłam sobie ściągnąć ze strony wydawnictwa jej kolorową tapetę na pulpit. Za co mnie mój nadworny informatyk, lubujący się w nieskażonym, czystym błękicie, bardzo skrzyczy. Ale jest taka mrocznie ładna, że niech!
Druga część książki, umieszczona za tą tajemniczą i niepokojącą kartą tytułową, pomimo swojej odrębności, zawierała trzy opowiadania będące uzupełnieniem historii błękitnokrwistych. Trzy opowieści, w których królowała trojaka miłość: zawiedziona, zakazana i szczęśliwa. Bardzo chciałabym napisać o nich więcej, ale musiałabym odkryć zbyt wiele, aby można było czytać całość bez niespodzianki. Zdradzę tylko, że pierwsza opowiadała o Olivierze, familiancie i zauszniku Schuyler, a druga o jej rodzicach.
Obie części różni grafika paginacji. Pierwszą zdobią piórka, a drugą róża. Zastanawiam się dlaczego nie serce, ale być może róża ze względu na kolce jest lepszym nawiązaniem do słowa „krwawe” w tytule niż bezbronne serce. A krwawo było, oj było!
A i zapomniałabym o bardzo ważnej rzeczy!
W tym pierwszym opowiadaniu walentynkowym znalazłam kulinarny przepis o magicznych właściwościach, leczących złamane serce pod znamienną nazwą.
Zanotowałam składniki, schowałam! Może kiedyś będzie jak znalazł.
I oby skutkował!
http://naostrzuksiazki.pl/

Tym razem kolejna część cyklu ukazała się z dwoma tytułami na okładce, sugerującymi dwie odrębne części. I tak w pewnym sensie było, chociaż tworzyły ze sobą integralną, zazębiającą i uzupełniającą się całość.
Pierwsza opowieść, pomimo pozornej dynamiki osiągniętej naprzemienną narracją o dalszych losach wiodącej pary bohaterów Schuyler i Jacka, uciekających spod „opieki”...

Przy ciężkim przejściu pierwszego tomu do drugiego i kolejnych faktycznie saga zaczęła się lepiej przedstawiać jednak inne serie Lux, Szeptem, Dary Anioła czy Niezgodna są o wiele lepsze. Dlatego uważam że tą sagę jest lepiej przeczytać jako pierwszą przed tymi co podałam wcześniej, bo po takich książkach ta przynosi lekki zawód.

Przy ciężkim przejściu pierwszego tomu do drugiego i kolejnych faktycznie saga zaczęła się lepiej przedstawiać jednak inne serie Lux, Szeptem, Dary Anioła czy Niezgodna są o wiele lepsze. Dlatego uważam że tą sagę jest lepiej przeczytać jako pierwszą przed tymi co podałam wcześniej, bo po takich książkach ta przynosi lekki zawód.

Nie wiem dlaczego, ale przez wszystkie części cyklu "Błękitnokrwiści" wyobrażałam sobie Schuyler jako samą siebie, i bardzo z tego powodu ją znielubiłam. Nie wiem dlaczego ale wydaje mi się że właśnie dlatego. Taki dziwny paradoks. No ale cóż... Bywa i tak. Książka oczywiście bardzo ciekawa, z resztą jak zwykle. Bardzo mi się podobała. Gorąco polecam. :)

Nie wiem dlaczego, ale przez wszystkie części cyklu "Błękitnokrwiści" wyobrażałam sobie Schuyler jako samą siebie, i bardzo z tego powodu ją znielubiłam. Nie wiem dlaczego ale wydaje mi się że właśnie dlatego. Taki dziwny paradoks. No ale cóż... Bywa i tak. Książka oczywiście bardzo ciekawa, z resztą jak zwykle. Bardzo mi się podobała. Gorąco polecam. :)

Najlepsza seria o wampirach, jaką kiedykolwiek czytałam!

Najlepsza seria o wampirach, jaką kiedykolwiek czytałam!

To wspaniała książka która wciąga od razu na początku nigdy nie masz jej dość i zawsze chcesz więcej i więcej. Mam nadzieje ze Schuyler i Jack już zawsze będą razem, a Oliwer będzie dalej najlepszym przyjacielem Schuyler. Nie mogę się doczekać następnej części.

To wspaniała książka która wciąga od razu na początku nigdy nie masz jej dość i zawsze chcesz więcej i więcej. Mam nadzieje ze Schuyler i Jack już zawsze będą razem, a Oliwer będzie dalej najlepszym przyjacielem Schuyler. Nie mogę się doczekać następnej części.