Co może kryć w tajemniczych czeluściach swojego wnętrza zwyczajny Teatr Miejski w małej mieścinie? Prawdopodobnie scenę, biura, aktorów, rekwizyty i kostiumy, scenariusze i mnóstwo innych zadrukowanych plików... Nic nadzwyczajnego. Ale jeśli dodamy, że mowa o czasach PRL-u i niezwykłej książce Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, będziemy musieli tą listę uzupełnić. Najlepiej o pijaną świnię, kilka skrzynek nielegalnego bimbru udającego firmowy koniak, nieokreśloną liczbę znikających powielaczy (do druku wywrotowych ulotek, które też dopisujemy do listy inwentarza teatru), nachalnego prezesa partii i hydraulika, który nie jest hydraulikiem, trzy żony dyrektora teatru i kandydatkę na kolejną jego połowicę, kilku działaczy opozycji, tajemniczego Francuza i, tak, tak, tytułowe krople, bez których dyrektor, a więc i Teatr Miejski nie mógłby funkcjonować.
Absurdalne? I o to właśnie chodzi!

Książka "Mariola, moje krople..." przenosi nas w niezwykły świat końca roku 1981, w objęcia absurdalnego socjalistycznego ustroju. To tutaj, w Miejskim Teatrze aktorki spóźniają się na próby, bo stoją w kolejkach za rajstopami, wszystko i wszystkich ukrywa się pod łóżkiem reżysera, bufetowa pędzi bimber pod nosem głównego sekretarza jedynej i słusznej partii, który z kolei przypadkiem spotyka się z przewodniczącym regionalnej opozycji. Jak kończy się ta mrożąca krew w żyłach konfrontacja? Pierwszy z panów zaprasza drugiego do siebie, by ten... naprawił mu toaletę!

I zapewniam, że to dopiero początek świetnej zabawy, którą zapewnia lektura tej książki. I chociaż akcja toczy się pomiędzy 17 listopada a 13 grudnia, trwając krócej niż miesiąc, perypetii, które mają w tym czasie miejsce starczyłoby na kilkanaście lat. Nic dziwnego, że dyrektor Jan Zbytek tak często wzywa swoją sekretarkę tytułowym "Mariola, moje krople...". Bez melisy ani rusz!

Książka zachwyca błyskotliwie humorystycznymi dialogami, absurdalnymi zbiegami okoliczności oraz niezwykłą dokładnością, z jaką oddaje klimat tamtej "epoki". To sprawia, że z pewnością przypadnie ona do gustu każdemu - pamiętającym czasy PRL przypomni tak dobrze znane absurdy, młodszych rozbawi i wprowadzi w świat rodziców i dziadków.

Pozostaje mi zachęcić do sięgnięcia po najnowszą powieść Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk i jednocześnie podziękować Autorce za jej dzieło - mistrzostwo w swojej klasie. Miejmy nadzieję, że niedługo trafi ono na deski teatrów, bo wydaje się być do tego stworzone!

Co może kryć w tajemniczych czeluściach swojego wnętrza zwyczajny Teatr Miejski w małej mieścinie? Prawdopodobnie scenę, biura, aktorów, rekwizyty i kostiumy, scenariusze i mnóstwo innych zadrukowanych plików... Nic nadzwyczajnego. Ale jeśli dodamy, że mowa o czasach PRL-u i niezwykłej książce Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, będziemy musieli tą listę uzupełnić. Najlepiej o...