W mojej opinii dzieło doskonałe.
Genialny pomysł, w którym jeden ze zmysłów (i to ten najmniej chyba doceniany) staje się symbolem wszystkich pozostałych, definiuje ludzką naturę i samotność.
Porażające kulminacje fabuły, w których Suskind ukazuje istotę ludzką w sposób bezlitośnie prawdziwy, a zarazem ani przez moment nie traci dystansu, nie wpada w ponuractwo, nie wychodzi z roli gawędziarza snującego magiczną baśń pełną grozy i tęsknoty. "Ja jestem tylko głosem", zdaje się dawać nam do zrozumienia. "To opowieść jest ważna, bo to opowieść o każdym z nas".
"Pachnidło" przekazane jest językiem prostym. Nie ma tu słów i fraz, które wydałyby się zbyteczne. ale też nawet przez sekundę nie przyjdzie nam do głowy, że mogłoby tu czegoś brakować.
I wreszcie jest w tej historii nieodzowna szczypta Fatum, bez której całość rozsypałaby się w pozbawiony znaczenia chaos. Nie sposób przecież opowiedzieć o człowieku nie odwołując się do jego Losu - przekleństwa, z jakim się rodzi. Do skazy niespełnienia. Czegokolwiek pragniesz, bogactw, władzy, uwielbienia, samej śmierci nawet... Nigdy tego nie dostaniesz. Nigdy tak jak sobie to wyobrażałeś czy planowałeś. Dlatego, że spełnienie nie jest możliwe dla istoty ludzkiej. Jest tylko mirażem, ideą, w najlepszym przypadku wspomnieniem czegoś, czego nawet nie jest się pewnym czy aby rzeczywiście się wydarzyło; wizją ulotną i uwodzącą jak zapach pierwszej miłości.

W mojej opinii dzieło doskonałe.
Genialny pomysł, w którym jeden ze zmysłów (i to ten najmniej chyba doceniany) staje się symbolem wszystkich pozostałych, definiuje ludzką naturę i samotność.
Porażające kulminacje fabuły, w których Suskind ukazuje istotę ludzką w sposób bezlitośnie prawdziwy, a zarazem ani przez moment nie traci dystansu, nie wpada w ponuractwo, nie...

Przepięknie napisana lektura z niebanalną fabułą. To jestem ten przypadek, gdy nie potrafię się zdecydować co było lepsze: książka, czy film – na pewno oba serdecznie polecam.

Francja XVII wiek. Osierocony chłopiec odkrywa w sobie niebywały talent do czytania świata zapachów niczym otwartą księgę. Zapach staje się jego obsesją i jedynym celem w życiu, który popycha go do przerażających czynów.

Jest to przede wszystkim piękne dzieło literatury. Każde zdanie jest wspaniale skomponowane i sama przyjemność z czytania skłania po sięgnięcie po tę lekturę. Autor opisuje zapachy, bo wokół nich skupia się książka, w taki sposób, że czytelnik niemal może je poczuć własnymi zmysłami. Sam zamysł fabuły też uważam za ponadprzeciętnie ciekawy. Mimo, że znałam ciąg wydarzeń z filmu, czytałam książkę z zapartym tchem.

Ta pozycja jest naprawdę warta przeczytania.

Przepięknie napisana lektura z niebanalną fabułą. To jestem ten przypadek, gdy nie potrafię się zdecydować co było lepsze: książka, czy film – na pewno oba serdecznie polecam.

Francja XVII wiek. Osierocony chłopiec odkrywa w sobie niebywały talent do czytania świata zapachów niczym otwartą księgę. Zapach staje się jego obsesją i jedynym celem w życiu, który popycha go do...

dziwna, niepokojąca, szalona, odklejona.

dziwna, niepokojąca, szalona, odklejona.

Patrick Süskind „Pachnidło”. Powieść mająca cechy kryminału i thrillera. Niesamowita historia o geniuszu w dziedzinie zapachów, a przy tym mordercy, który nie waha się przed pozbawianiem życia, w celu stworzenia kompozycji dla powonienia idealnej. Historia, od skazanego na życie w społecznym marginesie dziecka, do robiącego karierę, wysoko cenionego w ówczesnej Francji, perfumiarza. Fabuła to nieco nierealna fantazja autora, ale dodaje to smaczku powieści o nieoczekiwanym zakończeniu. Wartka akcja, to kolejna zaleta książki, która jest równie dobra jak film. Przeczytałem bez przerw na przemyślenia. Dobra, rozrywkowa, choć nieco demoniczna pozycja. Do lektury potrzeba spokoju i dystansu.

Patrick Süskind „Pachnidło”. Powieść mająca cechy kryminału i thrillera. Niesamowita historia o geniuszu w dziedzinie zapachów, a przy tym mordercy, który nie waha się przed pozbawianiem życia, w celu stworzenia kompozycji dla powonienia idealnej. Historia, od skazanego na życie w społecznym marginesie dziecka, do robiącego karierę, wysoko cenionego w ówczesnej Francji,...

Wciągająca opowieść o odpychającym człowieku.

Wciągająca opowieść o odpychającym człowieku.

Świetna książka. Nie spodziewałam się (oglądając najpierw film, który zupełnie inaczej rozkładał akcenty ),że będzie tak dobra.Dla mnie to była historia nie o mordercy , a o poszukiwaniu własnego człowieczeństwa, którego symbolem jest tu zapach. Każdy z nas rodząc się się go posiada. Każdemu towarzyszy całe życie, każdy według niego dobiera sobie ludzi, otoczenie, zyskuje atencję lub ją traci, realizuje potrzeby: akceptacji: miłości, uwodzi zapachem, przeżywa zapachem, zapamiętuje zapachem.
To wszystko zostało niedane bohaterowi książki , dlatego popełniał zbrodnie, aby stworzyć swoją własną, indywidualną woń, a co za tym idzie mógł stać się wreszcie "istotą ludzką".

Mocno psychologiczna książka kładącą nacisk na nieoczywistą stronę tego co określa człowieka- zapach.

Piękny język, plastyczny, a zarazem realistyczny, ciekawa kompozycja opowieści, intrygująca historia z ciekawym zakończeniem. Wszystko tu było w sam raz.polecam

Świetna książka. Nie spodziewałam się (oglądając najpierw film, który zupełnie inaczej rozkładał akcenty ),że będzie tak dobra.Dla mnie to była historia nie o mordercy , a o poszukiwaniu własnego człowieczeństwa, którego symbolem jest tu zapach. Każdy z nas rodząc się się go posiada. Każdemu towarzyszy całe życie, każdy według niego dobiera sobie ludzi, otoczenie, zyskuje...

Książka ciekawa aczkolwiek trochę ciężka i przytłaczająca. Długo zajęło mi aż dobrnęłam do jej końca, ponieważ zbyt wiele w niej nużących opisów, a także autor często przekraczał granice dobrego smaku, co powodowało,że chwilami musiałam po prostu odpocząć od tej książki... Fabuła książki jest ciekawa, a klimat XVIII- wiecznego Paryża został dobrze oddany. Ponadto podoba mi się główna postać książki, czyli Jan Baptysta Grenouille. Gdyby pozycja ta nie była aż tak obrzydliwa i akcja byłaby bardziej wartka na pewno oceniłabym wyżej.

Książka ciekawa aczkolwiek trochę ciężka i przytłaczająca. Długo zajęło mi aż dobrnęłam do jej końca, ponieważ zbyt wiele w niej nużących opisów, a także autor często przekraczał granice dobrego smaku, co powodowało,że chwilami musiałam po prostu odpocząć od tej książki... Fabuła książki jest ciekawa, a klimat XVIII- wiecznego Paryża został dobrze oddany. Ponadto podoba mi...

Napisana pięknym językiem.
Obdarzony niezwykłym węchem Jan Baptysta morduje młodą dziewczynę. W dniu sądu skrapia się perfumami niewinności dzięki czemu uchodzi z życiem. Rozumie jednak, że nawet najlepsze perfumy, dzięki którym kochają go inni ludzie nie sprawią, że on sam będzie potrafił kochać innych. Rozgoryczony wraca do Paryża, gdzie oblewa się perfumami i zostaje rozerwany przez wielbiących go ludzi.

Napisana pięknym językiem.
Obdarzony niezwykłym węchem Jan Baptysta morduje młodą dziewczynę. W dniu sądu skrapia się perfumami niewinności dzięki czemu uchodzi z życiem. Rozumie jednak, że nawet najlepsze perfumy, dzięki którym kochają go inni ludzie nie sprawią, że on sam będzie potrafił kochać innych. Rozgoryczony wraca do Paryża, gdzie oblewa się perfumami i zostaje...

Zdecydowanie przereklamowana. Tyle zachwytów nad tą książką - a ja nadal nie wiem o co tyle szumu...

Zdecydowanie przereklamowana. Tyle zachwytów nad tą książką - a ja nadal nie wiem o co tyle szumu...

Przeczytanie tej niewielkiej książki zajął mi miesiąc. Przesyt olfaktorycznej atmosfery okazał się zbyt przytłaczający. Historia wprawdzie zapowiadała się ciekawie, lecz nadmiar opisów studził ekscytację. Grenouille nie zachęcał do lektury swoją obecnością, był po prostu męczący. Szczególnie początek drugiej części dłużył się niemiłosiernie.
Finałowe wydarzenia były...zaskakujące, jednakże nawet na tego typu historię nazbyt kuriozalne.
Mimo powyższych mankamentów uważam, że warto zapoznać się z ową lekturą, nawet dla samego doświadczenia.

Przeczytanie tej niewielkiej książki zajął mi miesiąc. Przesyt olfaktorycznej atmosfery okazał się zbyt przytłaczający. Historia wprawdzie zapowiadała się ciekawie, lecz nadmiar opisów studził ekscytację. Grenouille nie zachęcał do lektury swoją obecnością, był po prostu męczący. Szczególnie początek drugiej części dłużył się niemiłosiernie.
Finałowe wydarzenia...