Arcydzieło. Książka o dojmującym bolesnym nieistnieniu. Plemię Ichalmiutów, o którym jeszcze w latach 50. nie wie nikt (nawet rząd Kanady, na terytorium której żyje),którego istnienia nie sankcjonuje żadna statystyka, żadna mapa, ginie powoli w efekcie butnej bezmyślnej działalności białego człowieka, o której nie ma pojęcia. Ale białe ręce, choć niewidzialne, sięgają daleko. Wpływają na losy garstki zagubionych w głębi Kanadyjskiego interioru ludzi, niszcząc ekosystem, a którym przez wieki żyli w symbiozie. Autor dotarł do niedobitków tego ludu, żył wśród nich i stał się jednym z nich, dzięki czemu mógł ich zrozumieć. A wspaniałe lekkie pióro pozwoliło mu to, co zrozumiał przekazać. Z wrażliwością, mądrze i z czułością dla szczegółów. Efekt jest porażający.

Arcydzieło. Książka o dojmującym bolesnym nieistnieniu. Plemię Ichalmiutów, o którym jeszcze w latach 50. nie wie nikt (nawet rząd Kanady, na terytorium której żyje),którego istnienia nie sankcjonuje żadna statystyka, żadna mapa, ginie powoli w efekcie butnej bezmyślnej działalności białego człowieka, o której nie ma pojęcia. Ale białe ręce, choć niewidzialne, sięgają...

Książka daje dużo do myślenia o zachowaniu "białych cywilizowanych" ludzi wobec rdzennych mieszkańców. Choć opisuje wydarzenia kilkanaście lat temu ale moim zdaniem nadal są rejony na świecie których dotyczy ten problem.
Pozycja ta pomaga w rozwoju światopoglądu oraz uwrażliwia. Moim zdaniem książka bardzo dobra, fajnie się czyta. Polecam

Książka daje dużo do myślenia o zachowaniu "białych cywilizowanych" ludzi wobec rdzennych mieszkańców. Choć opisuje wydarzenia kilkanaście lat temu ale moim zdaniem nadal są rejony na świecie których dotyczy ten problem.
Pozycja ta pomaga w rozwoju światopoglądu oraz uwrażliwia. Moim zdaniem książka bardzo dobra, fajnie się czyta. Polecam

Choć książka wiekowa, nadal aktualna. Wielkie oskarżenie głupoty, ignorancji i bezmyślności białego człowieka wobec różnych mniejszości etnicznych. Mowat pokazuje, że postawy kolonialne i lekceważenie potrzeb wymierających plemion Ameryki Północnej trwa nadal. Choć od opisywanych faktów minęło pół wieku, książka jest bardzo aktualna w swojej wymowie. I chyba nie tylko w Ameryce Północnej.

Choć książka wiekowa, nadal aktualna. Wielkie oskarżenie głupoty, ignorancji i bezmyślności białego człowieka wobec różnych mniejszości etnicznych. Mowat pokazuje, że postawy kolonialne i lekceważenie potrzeb wymierających plemion Ameryki Północnej trwa nadal. Choć od opisywanych faktów minęło pół wieku, książka jest bardzo aktualna w swojej wymowie. I chyba nie tylko w...

Jest już tydzień po przeczytaniu, a ja nadal myślę o tym co opisuje Mowat. Ludzie którzy tam żyli nie znali innych społeczności, ale za to my poznaliśmy ich. Warto przeczytać książkę, diametralnie zmienia się spojrzenie na otaczający nas świat, może i wam pomoże zrozumieć trochę lepiej sens życia, tak jak mi.

Jest już tydzień po przeczytaniu, a ja nadal myślę o tym co opisuje Mowat. Ludzie którzy tam żyli nie znali innych społeczności, ale za to my poznaliśmy ich. Warto przeczytać książkę, diametralnie zmienia się spojrzenie na otaczający nas świat, może i wam pomoże zrozumieć trochę lepiej sens życia, tak jak mi.

Pasjonująca książka o prawdziwym życiu. Wspaniale pokazuje reguły, którymi kierowali się Ihalmiuci i z których można brać przykład.

Pasjonująca książka o prawdziwym życiu. Wspaniale pokazuje reguły, którymi kierowali się Ihalmiuci i z których można brać przykład.

To jedna z najważniejszych książek, które do tej pory przeczytałem. W znacznej mierze kształtuje poglądy na spotkanie kultur, cywilizacji. Pokazuje w jak prosty i bezmyślny sposób zostały unicestwione całe społeczności Inuitów.

To jedna z najważniejszych książek, które do tej pory przeczytałem. W znacznej mierze kształtuje poglądy na spotkanie kultur, cywilizacji. Pokazuje w jak prosty i bezmyślny sposób zostały unicestwione całe społeczności Inuitów.