Wbrew głupawym, a silnym tendencjom, do ukazywania Henryka VIII z perspektywy sześciu żon i tego, co się z tym wiąże, A. F. Pollard przedstawił tego słynnego króla przede wszystkim jako polityka i reformatora. Nie skupił się – moim zdaniem słusznie – na jego życiu prywatnym (czy może raczej erotycznym), ale postarał się o to, by zaprezentować go czytelnikom przede wszystkim jako króla. Osoby chcące poczytać o jego żonach należy odesłać do innych tytułów. Autor ukazuje Henryka jako króla lawirującego między Francją i Habsburgami. To słuszna perspektywa, XVI wiek to dla Anglii przede wszystkim polityczne manewrowanie między tymi dwiema kontynentalnymi potęgami. Pollard poświęcił dużo miejsca problemowi reformacji angielskiej, która wcale nie była reformacją (gdyby terminu tego używać tak, jak to robiono wówczas w Niemczech). Przy tej okazji dość ciekawie analizuje zagadnienia religijności tego okresu. Trochę przeszkadza mi w książce ton bliski niemal hagiograficznemu oraz fakt, że Autor omawiając występki Henryka zawsze dodaje, że inni władcy tej epoki czynili podobnie. Cóż, Pollard widocznie należy do grona wielbicieli tego monarchy, co odbija się trochę na wydźwięku całej biografii. Na pewno jednak jest to ciekawa książka, która z pewnością spodoba się osobom zainteresowanym epoką nowożytną.

Tomasz Babnis

Wbrew głupawym, a silnym tendencjom, do ukazywania Henryka VIII z perspektywy sześciu żon i tego, co się z tym wiąże, A. F. Pollard przedstawił tego słynnego króla przede wszystkim jako polityka i reformatora. Nie skupił się – moim zdaniem słusznie – na jego życiu prywatnym (czy może raczej erotycznym), ale postarał się o to, by zaprezentować go czytelnikom przede wszystkim...